Λήψη και δωρεά (Τonglen)
Μια Θιβετιανή Βουδιστική πρακτική που καλλιεργεί
την επιθυμία για συμπαντική Απελευθέρωση.
Με αδιάσπαστη αλληλουχία από δάσκαλο σε μαθητή από τα βάθη των αιώνων, στα μεγαλειώδη βουνά του Θιβέτ, έχει μεταδοθεί η άσκηση του Tonglen που στοχεύει στην ανάπτυξη της υπερβατικής «Συμπόνιας». Αυτή η πρακτική «μιμείται» τη φυσική κατάσταση ενός Μποντισάτβα* και συνίσταται στην εκτέλεση σκόπιμης (αλλά αβίαστης) προσπάθειας -χρησιμοποιώντας τη φυσική αναπνοή- για την ανταλλαγή ευτυχίας (που δίνεις στην εκπνοή) με την «οδύνη» όλων των όντων (που παίρνεις στην εισπνοή). Στο δεύτερο σκέλος της άσκησης που είναι και ο απώτερος σκοπός μας παραμένουμε στη φυσική μας κατάσταση, Μετά από κάποιο διάστημα, η ανταλλαγή που κάνουμε συνειδητά με την αναπνευστική διαδικασία αρχίζει να συμβαίνει αυθόρμητα, κι έτσι εκπληρώνεται ο σκοπός μας για συμπαντική απελευθέρωση.
* Αυτός που έχει το Bodhicitta (το «πνεύμα» που επιθυμεί την συμπαντική απελευθέρωση).
Εισαγωγή
Λόγω της εγγενούς διασύνδεσης που έχουμε όλοι μεταξύ μας,
όσο περισσότερο εξαλείφεται το «εγώ»,
τόσο πιο σημαντική γίνεται η ευημερία των άλλων.
Γιατί να εξασκηθούμε στη Συμπόνοια;
Επειδή χωρίς αυτή, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε το εγώ μας. Ακόμα και σε κάποιον που ασκείται στον διαλογισμό κι έχει μεγάλη πειθαρχία στον νου του, στην διατροφή του, στις πράξεις του, κλπ., ο λεπτοφυής εγωικός νους φουσκώνει καθώς προσκολλάται στις δικές του εμπειρίες της ευδαιμονίας, της «διαύγειας», της «απεραντοσύνης», κλπ., οικοδομώντας μέσω της συγκέντρωσης και του διαλογισμού μια πολυσύνθετη αιθερική δομή, και ιππεύοντας «μεγαλειώδεις συλλήψεις». Όλα αυτά δεν υποδηλώνουν γνήσια πνευματικότητα. Πρώτα απ’ όλα βρίσκεται σε πεδίο μάχης για να διατηρήσει το επίπεδό του μαχόμενος με χονδροειδείς ενέργειες όλων των ειδών που τείνουν να τον «ρίξουν» και δεύτερον, ένα τέτοιο άτομο δεν έχει αληθινή συμπόνια, που είναι η δύναμη που μετουσιώνει περιοριστικά στοιχεία εξαλείφοντας το «εγώ». Η άμεση «φώτιση» χωρίς συμπόνια δεν είναι Φώτιση.
Το Tonglen είναι μια προηγμένη μέθοδος που συνδυάζει την αναπνοή με την συμπονετική ανταλλαγή. Δηλαδή, εισπνέουμε την «οδύνη» και την αιτία της όλων των όντων και εκπνέουμε σε αυτά την υπέρβαση και την ευδαιμονία μας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν έχουμε εξελλιχτεί στο σημείο όπου η «καρδιά» μας πάλλεται με ένα λεπτοφυές ενεργειακό δονούμενο κύμα Συμπόνιας αδιαχώριστης με ενσυνείδητη επίγνωση/Σοφία. Αυτή η «ανοιχτή καρδιά» δεν έχει να κάνει με μια καρδιά που αγαπά αιμορραγώντας με λεπτή συναισθηματικότητα και εξιλεωτικό πόνο. Αυτής, της λείπει η σοφία για το τι είναι «οδύνη» και ποια είναι η αιτία της και ως εκ τούτου, δεν γνωρίζει πώς να την εξαλείψει και πως να πορευτεί γι αυτό. Το Tonglen είναι μια τεχνική που κατορθώνει αυτό ακριβώς.
Η φυσική αναπνοή και τρόποι για την επαναφορά της.
Στη φυσική κατάσταση της αναπνοής, η εισπνοή είναι ισορροπημένη με την εκπνοή, είναι χαλαρή, αργή και γεμίζει βαθειά, στην κάτω κοιλιά, αναζωογονώντας συνεχώς το ενεργειακό σώμα. Αυτό δυστυχώς σπάνια συμβαίνει στην εποχή μας και μαζί με χίλιες άλλες αιτίες καταλήγουμε να βιώνουμε ασθένειες, στρες, άγχος και ψυχικές ανισορροπίες, Όταν ξεκινήσει σε κάποιον η διαδικασία επαναφοράς του αρχικού πρότυπου σε όλα τα επίπεδα, μια από τις δράσεις του είναι να επαναφέρει αυτό το πρότυπο της φυσικής αναπνοής.
Μια από τις πολλές άλλες ασκήσεις με την αναπνοή είναι η εξής: Μετά από ένα διάστημα νοητικής ηρεμίας, μπαίνουμεε στις τεσσερεις φάσεις της αναπνοής (εισπνοή, παύση, εκπνοή, παύση) ως εξής: Εισπνέοντας εισχωρούμε βαθιά μέσα στο άγχος. Στην στιγμιαία παύση (πριν την εκπνοή) το αποδεχόμαστε, το αναγνωρίζουμε στην ολότητά του, και εκπνέοντας το απελευθερώνουμε. Στην στιγμιαία παύση πριν εισπνεύσουμε, το άγχος έχει εξαφανιστεί. Έτσι επανέρχεται η φυσική αναπνοή.
Η βάση για την εξάσκηση στο Tonglen, είναι η Συνειδητή μας ταύτιση με την αιώνια και ειρηνική Σιωπή των Αθέατων Κόσμων. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να έχουμε αυθόρμητα πειθαρχημένο νου, που τελεί σε ενσυνείδητη επίγνωση και εγρήγορση, σταθερός και ενορατικός, ακύμαντος και αναπόσπαστος σε γαλήνια Σιγή. Έτσι θα μπορέσει να διεισδύσει δυναμικά στον αθέατο χώρο – χρόνο της Διευρυμένης κατάστασης Συνείδησης.
Το κίνητρο μας για συμπαντική απελευθέρωση υπηρετεί την Ολότητα.
Αυτό υποδηλώνει ενδόμυχη αγνότητα, ανιδιοτέλεια και ταπεινότητα και ως εκ τούτου αυθόρμητα αποκαλύπτεται, κατανοείται και βιώνεται η Υπέρτατη Κατάσταση. Έτσι ανατέλει η Κατανόηση και το βίωμα της διευρυμένης Σοφίας. Έτσι με την Ιερή ηρεμία των φορέων μας επιτελείται ενσυνείδητα η υπέρβαση της προσωπικότητας (σώμα, συναίσθημα, νους), και εισερχόμαστε σε απόλυτη χαλάρωση, Ιερή επίγνωση και ήρεμη αντίληψη της αθέατης πραγματικότητας, αρμονίας και αίσθηση απουσίας του φυσικού σώματος, των ερεθισμάτων και της νοητικής ανταρσίας.
Αυτή λοιπόν η σίγαση του νου και η συνειδησιακή «βουτιά» στα ενδότερα, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσουμε στην άσκηση του Τονγκλέν.
Για να αντιμετωπίσουμε την ψευδαίσθηση πως η προσομοίωση της Αλήθειας είναι η ίδια η Αλήθεια, χρησιμοποιούμε επιδέξια εργαλεία δυαδικότητας, για να κινηθούμε προς την ενότητα όπου δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ α) του εαυτού μας, β) του «ανώτερου Όντος» ή των άλλων όντων (στην περίπτωση του Tonglen) με τα οποία αλληλεπιδράμε και γ) όποια ενέργεια (προσευχή, συμπόνοια, κλπ.) συμβαίνει μεταξύ των δύο. Χωρίς μια τέτοια συνειδητοποίηση, περιπλανόμαστε στην ψευδαίσθηση, υπερ-ταυτιζόμαστε με αυτό που κάνουμε, και θεωρούμε τον εαυτό μας ψευδώς πως είναι θρήσκος ή πνευματικός. Ακόμα και η ανιδιοτελής εργασία, εάν δεν γίνεται με την «Σοφία της αληθινής μας φύσης», παράγει περιορισμένα αποτελέσματα.
Συμπέρασμα: Για να εξασκηθεί κανείς στο Τονγκλέν, είναι απαραίτητη προϋπόθεση να έχει τουλάχιστον μια γεύση αυτής της βασικής Ενότητας.
—————————————————————————————————————————
Δρώντας με το «πνεύμα» μας επιδέξια με την ελεύθερη βούλησή μας
μπορεί να παράγει γρήγορα αποτελέσματα.
Η ενδυνάμωση της φυσικής λειτουργίας της αναπνοής
με την εσωτερική μας τελειότητα, μπορεί να αποφέρει συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Η εκτέλεση αυτής της πρακτικής με την αίσθηση της αδιαχωριστικότητας των πάντων,
μπορεί να αποφέρει πραγματικά αποτελέσματα.
Στην αδιαχωριστικότητα της Σοφίας και της Συμπόνιας, συνυπάρχει ευδαιμονία, «διαύγεια» και άλλες υπερβατικές Ποιότητες, Ιδιότητες και Εκφράσεις.
Σοφία και Συμπόνια αδιαχώριστες.
Όσον αφορά τη Σοφία, αυτή είναι μια έμφυτη κατανόηση πως όλα τα φαινόμενα, ο εαυτός μας και όλα τα όντα, στερούνται εγγενούς ύπαρξης. Αυτή η κατανόηση «Ορά» τα όντα να περιπλανιούνται ατέλειωτα σε σύγχυση και να βιώνουν ασύλληπτη «οδύνη» εξαιτίας της άγνοιας της αληθινής τους φύσης που είναι η πραγματική αιτία των προβλημάτων τους. Με τη Σοφία παράλληλα «γνωρίζει» κανείς την αληθινή του φύση. Έχει διαλυθεί ο μύθος ενός ξέχωρου εαυτού, οπότε δεν κάνει διάκριση μεταξύ του εαυτού του και των άλλων.
Συμπόνοια. Οπότε αυτόματα η ευημερία των άλλων καθίσταται πολύ σημαντική λόγω της υπάρχουσας εγγενούς διασύνδεσης που έχουμε όλοι μεταξύ μας, όλοι οι άνθρωποι και όλα τα όντα. Καθώς το εγώ εξαλείφεται σταδιακά, το αιτιατό επίπεδο των ενεργειών των όντων στο περιβάλλον γίνεται πιο ευδιάκριτο. Με άλλα λόγια, καθώς η συνείδηση επεκτείνεται σταδιακά, «εκτίθεται» στο «μαύρο» σύννεφο της κατεστημένης ύπαρξης όλων των όντων, δηλαδή, «γνωρίζει» –η πιο εξελιγμένη μορφή της ενσυναίσθησης– την συμπαντική οδύνη, από την αρχή της, την αιτία της -την άγνοια, μέχρι το αποτέλεσμα – τη σωματική και την ψυχική «οδύνη», χωρίς όμως αυτά να τον «αγγίζουν» καθώς το «εγώ» του έχει εξαλειφθεί. Από την απεριόριστη ουσία του Πυρήνα του «προκύπτει» λοιπόν μια γνήσια «Επιθυμία» για παγκόσμια απελευθέρωση όλων των όντων, για να φτάσουν στην ίδια κατάσταση ελευθερίας και ευδαιμονίας που έχει ήδη ο ίδιος λόγω της γνώσης της αληθινής του φύσης. Αυτό συμβαίνει μέσα του. Όσον αφορά την ανθρώπινη φύση του, η Συμπόνια «αναβλύζει αδιάλειπτα και φυσικά και εκφράζεται σε όλες τις δραστηριότητες και τις λειτουργίες της ανθρώπινης ζωής του.
Σε έναν τέτοιον Μποντισάτβα λοιπόν, συμβαίνει με φυσικό τρόπο στην αναπνοή του η εισπνοή να ενεργοποιεί τη συνειδητοποίηση της φύσης της «οδύνης» και της αιτίας της, η οποία με την παύση* της εισπνοής στο πέρας της αφαιρείται από όλα τα όντα και η εκπνοή να ενεργοποιεί την «επιθυμία» για συμπαντική απελευθέρωση για όλους με την ολοκλήρωσή της να συμβαίνει στο πέρας της εκπνοής. Αυτό συμβαίνει αυθόρμητα καθ’ όσον εσωτερικά «παραμένει» στη μη διαφοροποίηση των δύο. Όταν το εγώ υπερβαίνεται, η συνειδητοποίηση διαπερνά όλα όσα βρίσκονται στην ανθρώπινη φύση και όχι μόνο. Η αναπνοή εξυπηρετεί αυτήν την Επίγνωση, και γίνεται ένα εργαλείο έκφρασης για το συμπαντικό όφελος.
*Επειδή κατά τη φυσική αναπνοή, υπάρχει ένα δευτερόλεπτο παύσης μεταξύ της εισπνοής και της εκπνοής και της εκπνοής και της εισπνοής, στην πρακτική συμπεριλαμβάνουμε και αυτές τις παύσεις. Σε αυτήν τη στιγμιαία αδράνεια, κατά την πρώτη παύση, η «οδύνη» και η αιτία της εξαλείφεται εντελώς και στη δεύτερη παύση αφού γεμίσουν όλα τα όντα με ελευθερία και ευτυχία ο στόχος επιτυγχάνεται. Η παύση αντικατοπτρίζει την ολοκλήρωση κάθε πράξης. Όταν η αναπνοή είναι βαθιά, αργή και χαλαρή, αυτές οι παύσεις ανά δευτερόλεπτο γίνονται πιο εμφανείς, παρέχοντας την δυνατότητα να παραμένουμε αυθόρμητα στην πραγματική μας φύση.
Όπως η δράση ενυπάρχει εντός της μη δράσης, έτσι η συμπόνια ενυπάρχει στη Σοφία. Είναι αδιαχώριστα.
Στην πορεία προς τη φώτιση, οι διττές πτυχές της ζωής μας εξαγνίζονται και εμποτίζονται από Συμπόνια και Σοφία. Οι δραστηριότητες της καθημερινής ζωής όπως η αναπνοή, το περπάτημα κ.λπ. επισφραγίζονται από (γίνονται σύμβολά της) τη Συμπόνια και η περίοδος της μη δραστηριότητας όπως η ανάπαυση, ο διαλογισμός και ο ύπνος επισφραγίζονται από (γίνονται σύμβολά της) τη Σοφία. Τόσο στη δραστηριότητα όσο και στη μη δραστηριότητα, παραμένουμε εσωτερικά στο αδιαχώριστο της Συμπόνιας και της Σοφίας. Δράση σε μη δράση και μη δράση σε δράση. Αυτός είναι ο στόχος μας, να πραγματώσουμε αυτό το αδιαίρετο. Αρχικά, η Συμπόνια ή οποιαδήποτε άλλη πρακτική ή δραστηριότητα όπως το Τonglen, εναλλάσσονται με τη Σοφία κατά τη διάρκεια της μη δράσης δηλαδή στην ανάπαυση, στον συνειδητό ύπνο, στον διαλογισμό, όπου παραμένουμε στην αληθινή μας φύση.
Τελικά, ο στόχος αυτής της άσκησης είναι να παραμένουμε πάντα σε αυτήν την ελεύθερη κατάσταση της Σοφίας αδιαχώριστη από τη Συμπόνια, χωρίς σκέψη, φαντασία ή «οραματισμό» καθόσον όταν είμαστε στο κέντρο μας, είμαστε πλήρεις, τέλειοι και τίποτα παραπάνω δεν χρειάζεται να γίνει ή να επιτευχθεί, και παράλληλα η Συμπόνια δηλαδή η επιθυμία για συμπαντική απελευθέρωση ρέει μέσα μας φυσικά και αβίαστα.
Εισαγωγή στην άσκηση
Κατά τη διάρκεια της ίδιας της πρακτικής, εμβαθύνουμε στην έννοια αυτού που ακολουθεί:
Αφηνόμενοι στα παιχνιδιάρικα κύματα ανάμεσα στη δράση και τη μη δράση, τη συμπόνια και τη Σοφία εξασκούμαστε ως εξής:
Στην αρχή, η δράση είναι η εισπνοή και η εκπνοή και η μη δράση είναι οι παύσεις μεταξύ τους.
Κατά τη διάρκεια της εισπνοής, η άγνοια της αληθινής μας φύσης, η αιτία αμέτρητης «οδύνης», διαλύεται καθώς φωτίζεται από τη συνειδητότητά μας. Όταν η αιτία κοπεί, η «οδύνη» εξαφανίζεται αυτόματα. Η εξάλειψη της «επισφραγίζεται», πραγματοποιείται, κατά τη διάρκεια της κενής στιγμής μεταξύ της εισπνοής και της εκπνοής. (Αυτές οι κενές στιγμές συσχετίζονται με την άσπιλη κατάσταση του είναι μας – την πραγματική μας φύση). Στη συνέχεια, εκπνέοντας, όλα τα όντα που έχουν ήδη ελευθερωθεί από την «οδύνη», λαμβάνουν τη απόλυτη ευτυχία που προκύπτει από την καθολική απελευθέρωση. Η αποστολή ολοκληρώνεται την κενή στιγμή μεταξύ της εκπνοής και της εισπνοής. Όλα είναι τέλεια, τίποτα παραπάνω δεν χρειάζεται να γίνει. Έτσι, ολοκληρώνεται ένας κύκλος αναπνοής.
Η εναλλαγή μεταξύ Σοφίας και Συμπόνιας συμβαίνει επίσης στη δομή της άσκησης: Ξεκινάμε με τον διαλογισμό πάνω στη φύση μας (παύση, μη δράση)), μετά ασκούμαστε στο Τonglen (δράση), και μετά πάλι διαλογιζόμαστε στη φύση μας (παύση) και τέλος αφιερώνουμε την αρετή που προκύπτει από αυτήν την άσκηση σε όλα τα όντα (δράση). Τέλος, η άσκηση επισφραγίζεται και πάλι με τη μη δράση καθώς παραμένουμε για λίγο σιωπηλοί πριν αποχωρίσουμε.
Ακολουθεί η πρακτική του Tonglen όπως γίνεται επίσημα στο Θιβέτ, που περιλαμβάνει τον οραματισμό (οπτικοποίηση) ο οποίος εκεί δεν είναι μια νοητική λειτουργία αλλά μια Υπερσυνείδητη λεπτοφυής έκφραση.
Η καθ’ αυτό πρακτική του Tonglen.
Το παρακάτω διαβάζεται μεγαλόφωνα ή γίνεται απλή ανάγνωση, ή/και γίνεται απορρόφηση άτυπα στην ουσία.
ΕΙΜΑΣΤΕ ένα αυθεντικό Ον με ένα πλήρως άσπιλο, άψεγάδιστο «πνεύμα» Σοφίας. Είναι η αιώνια, πανταχού παρούσα Πηγή, πέρα από την αντίληψη του περιοριστικού κοινού εαυτού μας. Όπως ο Ήλιος, ανεξάρτητα από το πόσο κρυμμένος μπορεί να είναι πίσω από τα πυκνά σύννεφα των σκέψεων, συγκινήσεων και αισθημάτων στον προσωπικό μας ουρανό, είναι πάντα εκεί, και φωτίζει λαμπρά και αβίαστα.
Παρέμεινε στο φυσικό πλαίσιο του «πνεύματος» πέρα από αντιλήψεις,
έχοντας πλήρη επίγνωση της αληθινής σου φύσης.
Λίγα λεπτά σιγής
Πάνω στην έγερση από αυτήν την αληθινή κατάσταση εμφανιζόμαστε σαν ένα τέλειο ον το σύμβολο της συμπόνιας (Avalokitesvara) που είναι έτοιμο να κάνει την έσχατη θυσία, να αποβάλει τον τελευταίο ιστό προσκόλλησης στον εγωικό εαυτό, και να του δώσει το τελευταίο θανατηφόρο πλήγμα.
Επεκτείνουμε τη συνειδητότητά μας για να συμπεριλάβει όλα τα αισθανόμενα όντα της γης και ακόμα πιο πέρα, σε ολόκληρο το Σύμπαν, στον απεριόριστο χώρο. Αισθανόμαστε με τις «κεραίες της καρδιάς μας» την εξέλιξη ολόκληρου του κύκλου της ύπαρξης (Σαμσάρα), από την αρχή – την αιτία της, μέχρι το τέλος – όλες τις σωματικές και ψυχικές «οδύνες» και αμαυρώσεις που βιώνουν όλα τα όντα. Είμαστε έτοιμοι τώρα να ανακουφίσουμε πλήρως τα δεινά τους. Με υπερβατική γνώση της αιτίας όλων αυτών, εισπνέουμε την «οδύνη» όλων των όντων στον βαθύτερο πυρήνα μας, την Αληθινή μας Φύση. Καθώς εκεί όλα διαλύονται, όλα τα αισθανόμενα όντα απαλλάσσονται από αυτό το απατηλό οδυνηρό όνειρο καθώς το εγώ μας διαλύεται σε εκατομμύρια κομμάτια.
Στη συνέχεια, με την εκπνοή, από τον φωτεινό πυρήνα της καρδιάς μας, εκπέμπονται καθαρές, διάφανες ακτίνες Ελευθερίας, Ειρήνης και Ευτυχίας, φτάνοντας στα όρια του σύμπαντος, φωτίζοντας όλα τα όντα.
Εισπνοή της «οδύνης» και της αρνητικότητάς τους. Εκπνοή της ελευθερίας από την αιτία της «οδύνης». Καθώς φτάνει σε όλα τα όντα, τα απελευθερώνει.
Έτσι, δίνοντας το καλύτερο που έχουμε, κόβεται η αυτο-προσκόλληση στην ευτυχία. Καθώς εισπνέουμε, φανταζόμαστε πως αφαιρούμε στρώμα στρώμα όλη την εσωτερική και εξωτερική δυστυχία και ατυχία μέχρι το βαθύτερο αιτιατό επίπεδο τους, διαλύοντάς τα μέσα στην ελεύθερη καρδιά μας, την ουσία του Πυρήνα μας, απελευθερώνοντάς τα έτσι από κάθε δυστυχία και από την αιτία της.
– Εκπνέουμε τη βαθύτερη ευτυχία μας, που προέρχεται από την Αληθινή μας Φύση. Εισπνέουμε όλα τα δεινά όλων των όντων που διαλύονται λόγω της κατανόησής μας πως όλα αυτά στερούνται έμφυτης εγγενούς ύπαρξης.
Συνεχίζουμε την άσκηση με αυτόν τον τρόπο.
Τέλος, έχοντας ολοκληρώσει την ανιδιοτελή εργασία μας, μετακινούμαστε απαλά στην κενή και φωτεινή μας φύση. Παραμένουμε στη φυσική μας κατάσταση στην απουσία διάκρισης μεταξύ εμάς, των όντων, και της πράξης της λαβής και της δωρεάς καθώς όλα στερούνται αυθύπαρκτης υπόστασης.
Παραμένουμε για λίγο σε σιγή.
Διαλογιζόμενοι έτσι στην απουσία αυθύπαρκτης υπόστασης (κενότητα) αισθανόμαστε απέραντη συμπόνια για όλα τα αισθανόμενα όντα που σκοτίζονται από την πίστη σε έναν απατηλό εαυτό. Έτσι το Μποντιτσίτα (το «πνεύμα» που επιθυμεί την συμπαντική «Φώτιση») αναδύεται χωρίς προσπάθεια.
Στη συνέχεια κάνουμε την ακόλουθη προσευχή.
Είθε να γίνω η αιτία όλης της κοσμικής και υπερβατικής χαράς για κάθε αισθανόμενο ον.
Είθε να γίνω η αιτία για να διαλυθούν τα δεινά κάθε αισθανόμενου όντος.
Μετά από λίγη ακόμα σιγή, αποχωρούμε.
Τα οφέλη αυτής της πρακτικής είναι:
– Μια εσωτερική κατανόηση του συσχετισμού και της αδιαχωριστικότητας της Συμπόνιας και της Σοφίας.
– Καθώς εκπληρώνουμε την συμπαντική μας ευθύνη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αυτό ωφελεί άμεσα τους γύρω μας, και έμμεσα έχει σαφή θετικά αποτελέσματα για ολόκληρη τη γη (αυτό αποδεικνύεται και από πειράματα που έχουν γίνει). Μας ωφελεί επίσης πλαγίως, χωρίς να το έχουμε σαν στόχο.
– Καθώς αποδεσμευόμαστε από την προσκόλληση που έχουμε στο σώμα μας, τα υπάρχοντα μας κλπ. και καθώς συσσωρεύουμε αρετή από την ανιδιοτελή αφιέρωση για το όφελος των άλλων, αυξάνεται η Συμπόνια.
– Η σοφία της φύσης της «οδύνης», της αιτίας της και της εξάλειψής της αυξάνεται.
– Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα άσκησης αυτής της πρακτικής, αρχίζουμε να παρατηρούμε αυτό που πολλοί αποκαλούν “φαινόμενο αμβροσίας” της εκπνοής. Όλως περιέργως, η εκπνοή φαίνεται πιο ζωογονητική από την εισπνοή σε ένα βαθύ και λεπτό επίπεδο. Μερικοί άνθρωποι το βιώνουν σαν να επιχέεται με ένα χρυσό ή λευκό φως. Αυτή η εκπνοή είναι επίσης το κλειδί για τη θεραπεία μέσω του Tonglen. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για θεραπεία, «επιτρέποντας» στην εκπνοή από την «Αληθινή Φύση» σας να διαπεράσει και να θεραπεύσει την αρνητικότητα ή την ασθένεια κάποιου συγκεκριμένου ατόμου, υπό την προϋπόθεση ότι είστε αρκετά έμπειροι και γνωρίζετε εάν και πότε είναι κατάλληλο να το πράξετε, και δεν παρεμβαίνει στον νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος. Ενώ το κάνετε, εγκαταλείψτε κάθε αίσθηση «εκπλήρωσης». Απλώς αφήστε τη φωτεινή εκπνοή να κάνει την απαλή δουλειά της.
– Τελικά, το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι να εξαγνίσει την αίσθηση πως είμαστε μια ξεχωριστή, απομονωμένη, εγωική ύπαρξη. Αυτό συμβαίνει όταν εισπνέεται η συσσωματωμένη «οδύνη». Αυτό δεν μπορεί να μας βλάψει όπως πιστεύουν ορισμένοι ασκητές της οπτικοποίησης της Νέας Εποχής*. Το μόνο που κάνει είναι να επιτίθεται στη βαθιά ριζωμένη αίσθηση της χωριστικότητάς μας, και στα μπλοκαρίσματα και τις αυταπάτες που προκύπτουν από αυτήν.
*Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι της Νέας Εποχής δεν οραματίζονται σωστά, καθώς δεν έχουν καταλάβει ότι ο οραματιστής, ο ίδιος ο οραματισμός και το αντικείμενο του οραματισμού, είναι αδιαχώριστα στην ουσία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αντιδρούν σε αυτήν την πρακτική της απορρόφησης της «οδύνης» μέσα μας, καθώς αυτοί κάνουν το αντίθετο, οραματιζόμενοι με συμπαγή τρόπο, στέλνοντας την αρνητικότητα πολύ μακριά, δείγμα υποβόσκουσας μάχης με το κακό. Το Τονγκλέν δεν είναι απλά μια νοητική άσκηση, περιλαμβάνει την Bodhicitta, οπότε παρακαλώ μην δημιουργείτε λανθασμένες απόψεις σχετικά με αυτήν την πρακτική.
Δεν χρειάζεται να κάνετε αυτήν την πρακτική αναγκαστικά σε μια διαλογιστική περίοδο. Μπορεί επίσης να γίνει ανά πάσα στιγμή, και ιδιαίτερα τη στιγμή που προκύπτει σε εμάς ή στους άλλους κάθε είδους σωματική, συναισθηματική ή ψυχολογική ανισορροπία. Ο λόγος που υποφέρουμε οφείλεται στο «εγώ» μας, κι έτσι, αντί να εστιαζόμαστε στην προσωπική σωματική, συναισθηματική και πνευματική ελευθερία για τον εαυτό μας, μέσω της συμπονετικής ανιδιοτελούς στάσης μας, συνειδητοποιούμε την συμπαντική «οδύνη», συνεπώς στοχεύουμε σε μια καθολική απομάκρυνση και όχι μόνο για τον εαυτό μας. Η συνειδητοποίηση της «οδύνης» όλων των όντων σπάζει την αυτο-προσκόλληση στην προσωπική ελευθερία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πως η σωματική, συναισθηματική ή ψυχολογική μας «οδύνη» εξαφανίζεται. Αυτό αποδεικνύεται από πολλούς που κάνουν αυτήν την πρακτική.
Και τέλος μια προειδοποίηση:
Πίσω από τον παραπάνω εννοιολογικό συνειρμό, κρύβεται ένα βαθύ νόημα. Οι έννοιες που εκφράζονται είναι μια ατελής προσπάθεια περιγραφής του απερίγραπτου. Γι αυτό το λόγο και παλιά αυτές οι γνώσεις μεταδίδονταν μόνο σε όσους είχαν τουλάχιστον κάποια εμπειρία Ελευθερίας από τους μύριους περιορισμούς της ανθρώπινής μας υπόστασης. Στην πραγματικότητα, ακόμη και ένας απλός διαλογισμός δεν πρέπει να επιχειρείται από κάποιον που δεν έχει κάποιο πνευματικό υπόβαθρο και συγγένεια με αυτό και δεν ξέρει τι κάνει βαδίζοντας στα τυφλά. Πόσο περισσότερο για το Τonglen που απαιτεί, πέρα από μια βαθιά κατανόηση της διαδικασίας, μια ανοιχτή καρδιά απαλλαγμένη από συναισθηματικότητα. Σε αυτήν τη σκοτεινή εποχή μας, αυτός ο τύπος πρακτικής δίνεται δημόσια όπως τώρα. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θα το απορρίψουν σαν κάτι πέρα από το εύρος της κατανόησής τους. Αυτό είναι νορμάλ καθώς αυτό μπορεί μόνο να κατανοηθεί με την υπερβατική νοημοσύνη του Πυρήνα μας. Γι αυτό λοιπόν μην δημιουργήστε λάθος απόψεις. Εάν δεν το καταλαβαίνετε, αποδεχτείτε το γεγονός ότι παρ’ όλο που τώρα σας είναι ακατανόητο και δεν συνηχείτε με αυτό, μπορεί στο μέλλον να σας δοθεί η δυνατότητα. Λάβετε υπόψη τους περιορισμούς του νου και ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΕΤΕ ΟΛΑ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ.
