Αναβίωση του οικοσυστήματος της Αρχαίας Αιγηϊδας

Εγχείρημα Χριγαία.

(Μέρος πρώτο) Διάγοντας έναν τρόπο ζωής εθελοντικής απλότητας
με ανοιχτή καρδιά και νόηση (Μέρος δεύτερο) στην πρωταρχική φύση. (Μέρος τρίτο: Τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει)

Μέρος πρώτο
Ένας τρόπος ζωής που ανταποκρίνεται στο αρχικό μας πρότυπο.

(διαβάζεται σε 26 λεπτά)

Σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς που ζούμε,

σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε μια όαση, ένα μέρος όπου

μέσω της δύναμης των προθέσεων μας,

μέσω της Πηγής που επιτρέπει την επιστροφή σ’ αυτήν,

μέσω της στοργικής αγκαλιάς μεταξύ μας,

μέσω του παρθένου φυσικού περιβάλλοντος που μας τρέφει,

και μέσω της Ανοιχτοσύνης που επιτρέπει την «εμπειρική Γνώση» της Ουσίας μας,

τελείται πλήρη μεταμόρφωση.

Περιεχόμενα:
Πρόλογος.

Το πνευματικό μας υπόβαθρο.

Εισαγωγή.

Ιερή σχέση.

Ζώντας στο αρχικό μας πρότυπο.

Ο οικολογικός τρόπος ζωής μας.

Η εσωτερική μας κατάσταση και οι σχέσεις μας μεταξύ μας.

Μιλάμε μόνο όταν χρειάζεται.

Η καθημερινότητα μας και οι πρακτικές μας.

Τα πέντε στοιχεία στην καθημερινότητά μας.

Η διατροφή μας.

Διατήρηση υγείας και «αυτοίαση».

Αλλαγή τρόπου ζωής, μετάβαση στο φυσικό μας περιβάλλον, το αρχέγονο δάσος.

Κάνουμε τα πάντα αποτελεσματικά για να μην χάνουμε χρόνο και ενέργεια.

Πηγές ενέργειας. Δεν καταναλώνουμε τους πόρους της γης.

Δικλίδες ασφαλείας για όσους μας επισκεφτούν.

Πώς θα σας ωφελήσει το να έρθετε εδώ;

Πρόλογος.
Είναι σπάνιοι αυτοί που βρίσκονται σε ανοδική πορεία και αναζητούν σοβαρά μια λύση για όλους τους «περιοριστικούς παράγοντες». Το εγχείρημα Χριγαία στοχεύει να τους παρέχει τις κατάλληλες συνθήκες δημιουργώντας χωριά/ κοινότητες, αποκαθιστώντας τη φύση στο αρχικό της πρότυπο, δηλαδή «αναγεννώντας το πρωταρχικό οικοσύστημα». Μόλις επιτευχθεί αυτό, θα δώσουμε ένα χέρι σε άλλους να περπατήσουν μαζί μας στο εξελικτικό μονοπάτι. Οι πόρτες θα είναι ανοιχτές για να έρθουν να ζήσουν μαζί μας για λίγο ή για πολύ την καθημερινότητά μας, να μάθουν τον τρόπο ζωής μας και όταν φύγουν με τα χέρια γεμάτα, να δημιουργήσουν αυτό το μοντέλο ζωής για τον εαυτό τους και με τη σειρά τους να το μεταδώσουν και σε άλλους. Το να μιμούμαστε τόσο υψηλά πρότυπα και να μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας, είναι χαρακτηριστικό της ανώτερης φύσης μας.
Το πνευματικό μας υπόβαθρο.
Όταν η ψυχή μας από τα βάθη της αναζητά την υπέρβαση από την απατηλή προσωπικότητα (αντί να αναζητά απλώς την ειρήνη), η «υπέρβαση» γίνεται μια ζωντανή εμπειρία και στη συνέχεια όλες οι υπερβατικές ποιότητες ακολουθούν φυσικά.

Εισαγωγή

Από γεννησιμιού μας έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να είμαστε ελεύθεροι και ευτυχισμένοι. Αυτό είναι απόλυτα εφικτό επειδή η αέναη αληθινή ευτυχία ενυπάρχει μέσα μας και περιμένει να αποκαλυφθεί.  Από αμνημόνευτους χρόνους ένα πέπλο έχει καλύψει την παρθένα αρχέγονη φύση μας και μας έκανε να τη χάσουμε, οπότε πρέπει να περάσουμε από μια διαδικασία για να την επανακτήσουμε. Καθώς είμαστε όλοι διαφορετικοί, είναι πολλοί οι παράγοντες, (προσωπικών εμπειριών, περίγυρου, πολιτισμού, κλπ.) που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο αφυπνιζόμαστε στην αληθινή μας πραγματικότητα. Στην ουσία όμως όλοι βαδίζουμε προς έναν κοινό στόχο. Αυτοί που κυνηγούν τις πρόσκαιρες χαρές μπορεί να χρειαστεί να χτυπήσουν πάτο πριν ανέλθουν. Το ίδιο και αυτοί που κυνηγούν φαινομενικά αιώνιες χαρές. Έρχεται κάποια στιγμή που η «τριβή» με τον «περιορισμό», το «φθαρτό», ή το «φαινομενικά αιώνιο», δεν μας πληρεί πλέον και τότε αρχίζει η αναζήτηση του «Απεριόριστου». Το Απεριόριστο φέρνει μια βαθιά και μόνιμη αίσθηση πληρότητας, χωρίς σκαμπανεβάσματα.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων της εποχής μας είναι η άγνοια της αληθινής πρωταρχικής τους Φύσης, της πνευματικής τους Ουσίας. Αυτή προκαλεί τη γέννηση του «εγώ» του «εαυτού», που φέρνει ανισορροπίες και δημιουργεί διαχωρισμούς στην ενότητα της πολυδιάστατης σύνθεσής μας, τα φυσικά, αιθερικά, αστρικά, νοητικά και πνευματικά μας σώματα που συνδέονται σφονδυλικά (fractal) και αλληλοεμπεριέχονται το ένα στο άλλο.

Είμαστε αρκετά ενήμεροι για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Αυταπάτες δεν έχουμε. Η «πτώση» είναι εμφανής.  Οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο υλιστές, πιο σαρκικοί, πιο απευαισθητοποιημένοι. Επικρατεί ενδυνάμωση, έξαρση και υπερδιέγερση των αισθήσεων σε έναν ψεύτικο κόσμο φαντασίας και εικονικής πραγματικότητας,  με πλήρη ασυνειδησία των λεπτοφυών τους σωμάτων και των λειτουργιών αυτών. Σαν αποτέλεσμα, οι άνθρωποι μπερδεύονται, συγχέονται, απογοητεύονται, και δεν γνωρίζουν πραγματικά τι θέλουν.

Ιερή Σχέση.
Κάποιος/α, έχοντας σταματήσει να ταλαντεύεται ανάμεσα στα άκρα της προσκολλητικής αγάπης και της μη αγάπης (αδιαφορία, τσακωμοί, ζήλια κ.λπ.), είναι έτοιμος/η να βαδίσει στο μονοπάτι της υπερβατικής ένωσης με έναν/μια σύντροφο, εάν και όταν υπάρχει πρωτογενής συγχρονισμός. Όταν δεν υπάρχει «πτώση» από την πρωταρχική κατάσταση του γνήσιου «Είναι», η φυσική κατάσταση της Διαυγούς Αυτογνωσίας που χαρακτηρίζεται από μια εξαιρετικά ευδαιμονική Συνείδηση αυξάνεται μέσω της Ιερής Ένωσης του ζευγαριού. Και η απόρροια αυτής της Ενσυνείδητης Αγάπης του είναι η αυθόρμητη «ευχή» για καθολική συμπαντική απελευθέρωση.

Ζώντας στο αρχικό μας πρότυπο.
Παρακάτω ακολουθεί ο τρόπος που ζούσαμε στο μακρινό παρελθόν όταν υπήρχαν οι ευνοϊκές συνθήκες. Τώρα, καθώς το εγχείρημα βρίσκεται στη φάση ανάπτυξης, μόλις δημιουργήσουμε πάλι τις κατάλληλες συνθήκες, όλα όσα αναφέρονται εδώ θα ολοκληρωθούν. Γίνεται αναφορά σαν να έχουν ήδη συμβεί.

Ο δρόμος μας είναι να εμβαθύνουμε στον εαυτό μας, αναζητώντας αληθινές απαντήσεις και υπερβαίνοντας οτιδήποτε μας εμποδίζει να βιώσουμε την τελειότητα σε όλα επίπεδα. Αυτή η διαδικασία διευκολύνεται όταν αφήνουμε πίσω οτιδήποτε στην καθημερινή ζωή μας εμποδίζει να ανεβάσουμε το επίπεδο δόνησης μας, όταν υιοθετούμε έναν υγιεινό και λιτό τρόπο ζωής και όταν ζούμε σε ένα φυσικό ενεργειακό περιβάλλον.

Ο οικολογικός τρόπος ζωής μας.
Ζούμε με την οικογένειά μας αρμονικά μαζί σε μεγάλους ή μικρούς οικισμούς σε αυτόνομα σπίτια με τον κήπο μας από οπωροφόρα δέντρα, λαχανικά κ.λπ. να περιβάλλεται από πρωταρχικά οικοσυστήματα. Αυτό είναι το τέλειο σκηνικό που μας επιτρέπει να ζούμε την ιδιωτική μας ζωή, με ομοϊδεάτες σε ένα περιβάλλον που μας τρέφει και εκπληρώνει όλες τις ζωτικές μας ανάγκες. Η ζωή μας πάλλεται σύμφωνα με τους συμπαντικούς νόμους, χαρακτηρίζεται από εθελοντική απλότητα, επιλέγοντας στα πάντα ποιότητα παρά ποσότητα, απλότητα παρά πολυπλοκότητα και φροντίζουμε τη φύση χωρίς να σπαταλάς τους πόρους της γης.

Το αρκετό αρκεί. Η εσωτερική ευτυχία δεν εξαρτάται από υλικά αντικείμενα και εξαρτήσεις σε ανθρώπους.

Καθώς ο καθένας μας συνηχεί στην ίδια αρμονική συχνότητα με τους άλλους δεν τίθεται θέμα ιδιοκτησίας και δεν υπάρχουν χρηματικές συναλλαγές μεταξύ μας. Καθώς κανείς μας δεν έχει επίπλαστες δευτερεύουσες ανάγκες, ο καθένας λαμβάνει σύμφωνα με τις πραγματικές του ανάγκες. Δεν λειτουργούμε βάσει κανόνων. Οι κανόνες είναι απαραίτητοι όταν οι άνθρωποι λειτουργούν αυτόνομα κι έτσι τα πράγματα πρέπει να μπουν σε κάποια τάξη για να λειτουργήσουν. Όχι όταν υπάρχει «τηλεσυντονισμός» και όλα συμβαίνουν «από μόνα» τους με έναν αρμονικό τρόπο. Διαφωνίες, ζήλιες, εγωιστικοί διαχωρισμοί, «κόλλημα» σε πρόσωπα και πράγματα κ.λπ., αμαυρώσεις που δημιουργούν δυσαρμονία και απόσταση από τους άλλους, ανταγωνισμός, αναρχία και χάος, μας είναι άγνωστα.
Όταν οι άνθρωποι ζουν ασυνείδητα, δημιουργείται υποκειμενικότητα, καθώς η πραγματικότητα συλλαμβάνεται από το νου με εγωικές αντιλήψεις και από την καρδιά με εγωικά συναισθήματα. Αλλά η αληθινή πραγματικότητα βρίσκεται πέρα από τα δύο. Όταν ο νους γίνεται «Επίγνωση» και η καρδιά ανοίγει άνευ όρων, υπερβατικές ποιότητες όπως η Συνειδητή Αγάπη, η Ευδαιμονία, η Διαύγεια, η Καλοσύνη, η Καθαρότητα και η Απλότητα γίνονται καθημερινό βίωμα. Αυτή είναι η αληθινή πραγματικότητα του αληθινού μας «Είναι»,

Η εσωτερική μας κατάσταση και οι σχέσεις μας μεταξύ μας
Ζώντας σε μια εσωτερική τελειότητα, έχουμε μια νεανική ανέμελη αίσθηση του χιούμορ, μια φρέσκια προοπτική που υποκινεί την Παρουσία που βλέπει τα πράγματα όπως είναι, και μια ανοιχτή καρδιά και νου που φυσικά μας κάνει να έχουμε καλές σχέσεις με όλους και να είμαστε τέλεια συντονισμένοι μεταξύ μας. Οτιδήποτε εμποδίζει αυτή τη ροή είναι ένα θέμα που βρίσκεται στην υποσυνείδητη πολυπλοκότητά μας, κάτι που πρέπει να επιλύσουμε μόνοι μας. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους άλλους εάν έχουν εξιτάρει αυτό που δεν έχουμε ακόμη επεξεργασθεί αρκετά. Αυτή η κατανόηση είναι ο λόγος που δεν υπάρχουν συγκρούσεις, διαφωνίες ή παρεξηγήσεις μεταξύ μας, επομένως είναι φυσικό να διατηρούμε μια καλή ισορροπία στις σχέσεις μας με τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο αναβαθμίζεται η δυναμική της ομάδας μας.

Μιλάμε μόνο όταν χρειάζεται.
Η ζωή κυλά με τις φυσικές εναλλαγές «δράσης» και «παύσεων». Η δράση στην ομιλία σχετίζεται με την παρούσα στιγμή και η παύση σχετίζεται με τη σιωπή. Έτσι αναφερόμενοι στην παρούσα στιγμή, μιλάμε μόνο όταν είναι απαραίτητο, για πρακτικά θέματα, αποφεύγοντας τις ανούσιες συζητήσεις. Καθώς ο στόχος μας είναι να βιώσουμε την πληρότητα του «Είναι» στην απόλυτη απλότητα της ζωής μας, δεν έχει νόημα να μιλάμε ακόμη και για πνευματικά ζητήματα, πόσο μάλλον να ακολουθούμε ασυνείδητα τον νου-μαϊμού που είναι γεμάτος λογικές σκέψεις και έννοιες. Αν δεν είμαστε ακόμα εκεί, ας σιωπήσουμε  για να το βιώσουμε γρηγορότερα.  Το να μην μιλάμε περισσότερο από όσο χρειάζεται, μας βοηθά επίσης να είμαστε πλήρως παρόντες στη δική μας εσωτερική εμπειρία, επιτρέποντας να αναδυθεί από μέσα μας ένας νέος, πιο αυθεντικός τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα.
Η σίγαση του νου και η ηρεμία της καρδιάς «συμβαίνουν» φυσικά όταν καθόμαστε ήσυχοι για να ξεκουραστούμε μετά από σωματική άσκηση, εργασία, περπάτημα, κολύμπι κ.λπ. Καθόμαστε επίσης ακίνητοι την ώρα της αυγής και πριν τη δύση του ηλίου, όταν η φύση η ίδια βρίσκεται σε κατάσταση παύσης, τη στιγμή που αλλάζει από σκοτάδι σε φως και από φως σε σκοτάδι. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τη φύση γνωρίζουν καλά αυτό το φαινόμενο, γι ‘αυτό καθόμαστε ήσυχα εκείνες τις στιγμές και το απολαμβάνουμε!

Η καθημερινότητά μας και οι πρακτικές μας.
Εργαζόμαστε μέχρι μια ώρα πριν το ηλιοβασίλεμα. Μετά, συντονιζόμαστε με τη φύση τη στιγμή της μετάβασής της στη βαθύσκιωτη σιγή της και μετά πηγαίνουμε σπίτι ή μαζευόμαστε, ανάβουμε φωτιά αν κάνει κρύο και μοιραζόμαστε στιγμές χαράς και ανάτασης πριν αποχωρίσουμε για να κοιμηθούμε νωρίς.

Είναι πολύ εύκολο να προσαρμοστεί κανείς στο πρωινό ξύπνημα, εφόσον μάθει να κοιμάται νωρίς, επειδή αυτός ο βιορυθμός είναι ενσωματωμένος φυσικά μέσα μας. Το ξύπνημα νωρίς φέρνει φρεσκάδα και διαύγεια, ανοιχτή καρδιά και καθαρό κεφάλι, και σε προετοιμάζει για την πρωινή εσωτερική εργασία.

Το πρωί, ξυπνάμε πριν χαράξει ο ήλιος και συντονιζόμαστε με τον βαθύ ύπνο της φύσης πριν από το λυκόφως, σύμβολο της υπερσυνείδησης πριν μορφοποιηθεί. Το χάραγμα του ήλιου, η αυγή, σηματοδοτεί την ανατολή του Φωτός μέσα μας. Έχοντας επίγνωση της φθαρτής τους υπόστασης, συνδεόμαστε με τις ενέργειες της Γης,τα πέντε στοιχεία στην αρχέγονη μορφή τους,. θεωρώντας τα σύμβολα της Πρωταρχικής μας Φύσης ως εξής:
Περπατάμε στο έδαφος της ύπαρξης.

Κολυμπάμε στα καθαρά νερά της ανοιχτής καρδιάς.

Λουζόμαστε στον ήλιο της συνειδητότητας

Αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας.

Ενδοσκοπούμε την απειροσύνη των πάντων.

Καθαρίζουμε το σώμα-πνεύμα μας με τα Στοιχεία στην πιο παρθένα μορφή τους στο παρθένο δάσος μας που βρίθει με υψηλή στοιχειακή ενέργεια.
Αφαιρώντας από τον εαυτό μας όλα τα στοιχεία που υπόκεινται στον χρόνο, ΟΝΤΑΣ στην αιώνια στιγμή του ΤΩΡΑ, ΕΔΩ, στην άμεση παρουσία των στοιχείων της φύσης, συνδεόμαστε άμεσα μαζί τους ενώ συγχωνεύουμε την ουσία μας στην ενότητα, πέρα από αυτόν που αντιλαμβάνεται/αισθάνεται, το αντιληπτό/ αισθανόμενο στοιχείο και την πράξη της αντίληψης/αίσθησης.

Στον βωμό της φύσης βαθιά μέσα στο αρχέγονο δάσος:

Συνδεόμαστε με τη γη καθισμένοι σταυροπόδι στο γυμνό έδαφος, περπατάμε ξυπόλητοι και αλείφουμε το σώμα μας με πηλό.

Κολυμπάμε στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού ή της θάλασσας.

Κοιτάμε τον ήλιο (με κλειστά μάτια αν είναι ψηλά στον ορίζοντα).

Αναπνέουμε από τα σπλαχνικά μας βάθη απορροφώντας την «ενέργεια» του αέρα

Ατενίζουμε τον καταγάλανο ουρανό και συγχωνευόμαστε με το «άπειρο».
Τέλος, καθόμαστε υπερβατικά/απλά, όλα τα στοιχεία ισορροπημένα στο είναι μας, σε απόλυτη πληρότητα. Σχηματίζουμε έναν κύκλο πιασμένοι χέρι-χέρι και μοιραζόμαστε την ύψιστη κατάστασή μας με όλα τα όντα που επιθυμούν την απόλυτη ελευθερία και ευτυχία, εκπληρώνοντας τη συλλογική μας ευθύνη προς όλους, που όπως κι εμείς, αναζητούν μόνιμη ευτυχία, αλλά που λόγω άγνοιας λαμβάνουν δυστυχία. Όταν τελειώσουμε , μετά από λίγα λεπτά σιωπής, κάνουμε μια βόλτα στη φύση σιωπηλά νιώθοντας το λεπτό μυστήριο και την ομορφιά της φύσης, το υπόβαθρο που μας στηρίζει στο εσωτερικό μας ταξίδι.
Τα πέντε στοιχεία στην καθημερινότητάς μας
Ήλιος: Κάνουμε ηλιοθεραπεία κάθε μέρα και όταν έχει αέρα και κρύο, μπαίνουμε σε ένα θερμοκήπιο (το οποίο έχει επίσης φυτά και κινητή οροφή που ανοίγει) που επιτρέπει στον ήλιο να μπαίνει χωρίς πλαστικό ή γυαλί (που μπλοκάρουν τις ακτίνες UVB) αλλά ταυτόχρονα μας προστατεύει από τον αέρα και το κρύο.
Νερό : Χρησιμοποιούμε το νερό με διάφορους τρόπους. Κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα/ποτάμι όλο το χρόνο, ή τουλάχιστον κάνουμε ντους, με νερό σε θερμοκρασία σώματος ή με ζεστό νερό που ακολουθείται από κρύο, μια πρακτική που μας βοηθά να μην κρυώνουμε και να μη κρυολογούμε. Προσθέτουμε ιχνοστοιχεία ή άλατα από ιαματικές πηγές στην μπανιέρα (ή hot tub), κολυμπάμε στη μη χλωριωμένη πισίνα μας και καθαριζόμαστε στη σάουνα ατμού με βότανα. Τα βότανα απορροφώνται από τους πόρους του σώματός μας και στη συνέχεια ακολουθεί ένα κρύο ντους. Επίσης ενεργοποιούμε το νερό που πίνουμε.
Αέρας : Ο τρόπος που αναπνέουμε «φυσικά» (βαθιά από την κοιλιά μας), μας επιτρέπει να απορροφήσουμε την ενέργεια του αέρα. Αυτό βοηθά επίσης στην αναζωογόνηση των οργάνων μας με τον μικροκοσμικό κύκλο. Επίσης τριβόμαστε με στεγνή βούρτσα που βοηθάει το λεμφικό σύστημα. Γη συν αέρας ισούται με κίνηση. Είτε κάνουμε κάποιες συγκεκριμένες ασκήσεις κάθε μέρα (π.χ. chigong), είτε μόνο όταν βρέχει και δεν μπορούμε να δουλέψουμε έξω χειρονακτικά, η κίνηση με σωστή αναπνοή φέρνει ισορροπία.
Γη : Για να απορροφήσουμε ενέργεια από τη γη, περπατάμε ξυπόλητοι όταν το επιτρέπει ο καιρός, κάνουμε ένα λασπόλουτρο, καθόμαστε σταυροπόδι στο έδαφος, κοιμόμαστε σε ένα στρώμα από φυσικές ίνες στο πάτωμα που είναι συμπαγής πηλός (ή φυσικό τσιμέντο) και τρώμε το φαγητό με τα χέρια μας. Η επαφή με το στοιχείο της γης σημαίνει επίσης ότι ζούμε σε σπίτια κατασκευασμένα από φυσικά υλικά, χωρίς μεταλλικό πλέγμα, κοτετσόσυρμα, μπετόβεργες ή κοινό τσιμέντο για δάπεδα, τοίχους ή στέγες που εμποδίζουν τον γεωμαγνητισμό της γης και την κοσμική ακτινοβολία, οι οποίες είναι αναγκαίες για την διατήρηση της υγείας μας. 
Αιθέρας : Αυτό συμβαίνει όταν η αιθερική ενέργεια του σώματός μας έρχεται σε επαφή με τον αιθέρα που υπάρχει παντού. Εάν έχουμε σύνδεση με την «Πηγή», αυτή εκφράζεται μέσω του αιθέρα, διαφορετικά απλώς αναζωογονούμαστε από τον ζωτικό αιθέρα της γης. Όταν συμβαίνει αυτό, παράλληλα μπορούμε να κοιτάμε τον καταγάλανο ουρανό. Βοηθάει όταν το κάνουμε αυτό με άδειο στομάχι.

Η διατροφή μας.
Υψηλής ποιότητας ωμές και μαγειρεμένες φυτικές τροφές. Μια ποικιλία από δημητριακά, όσπρια, σπόρους και ξηρούς καρπούς, λαχανικά, κοινά και άγρια φρούτα (όχι άγουρα ή υπερώριμα), φύκια, υπερτροφές, βότανα και άγρια χόρτα. Η αλήθεια είναι πως δεν τηρούμε κανόνες σχετικά με τη διατροφή, επειδή αυθόρμητα επιλέγουμε αυτό που δεν θα μας βλάψει, αλλά κι ούτε βλάπτει τα έμβια όντα. Το σημαντικότερο είναι να αυξάνεται η συνειδητότητα.

Την «αιθερική μας τροφή» την παίρνουμε όταν κάνουμε διαλειμματική νηστεία. Αυτό σημαίνει πως το πρωί δεν τρώμε. Περιμένουμε μέχρι να αδειάσουμε τελείως από το φαγητό της προηγούμενης μέρας και να πεινάσουμε αρκετά, που αυτό μπορεί να συμβεί το μεσημέρι ή το απόγευμα.
Επίσης, για να μην αποτρέψουμε την απορρόφηση της «λεπτής ενέργειας» του αέρα που βοηθά την πέψη, δεν τρώμε υπερβολικά, καθώς το κενό που υπάρχει στο στομάχι μας (λόγω μη γεμίσματος) επιτρέπει την κίνηση της τροφής, για να αναμειχθεί καλά με τα γαστρικά υγρά και να διευκολυνθεί η πέψη.
Όταν γίνονται εσωτερικές αλλαγές, οι εξωτερικές μετά, απλά ακολουθούν το πρότυπο που έχει οριστεί από τις εσωτερικές.

Όσον αφορά την διατροφή, η  διαισθητική επιλογή απλά «συμβαίνει» τη σωστή στιγμή, είδος και ποσότητα των τροφών που προάγουν βέλτιστη υγεία με την λιγότερη επιβάρυνση στο περιβάλλον και με την αποφυγή επιβολής πόνου στα έμβια ζώα.

Η Εσωτερική μας Σοφία «προνοεί» και «επιτάσσει» να τρώμε μόνο τροφές υψηλότερης δόνησης εξαλείφοντας όλα τα ζωικά προϊόντα, την κατάλληλη στιγμή όμως, τότε που η αφυπνισμένη μας επίφυση, ΜΠΟΡΕΙ να κάνει όλες τις απαραίτητες μεταστοιχειώσεις, ώστε να μην χάσουμε καμιά θρεπτική ουσία. Αυτή ΔΕΝ είναι κάποια μυστηριώδης διαδικασία. Έχει αποδειχτεί επιστημονικά δεκάδες χρόνια πριν, αλλά οι πληροφορίες αυτές της βιολογικής μεταστοιχείωσης αποκρύπτονται από τα μάτια του κοινού καθώς πάρα πολλοί επωφελούνται από την άγνοιά μας. Θα χάσουν τη δουλειά τους οι αυτοκράτορες της υγείας μας.

Όταν κανείς γίνεται φυτοφάγος από πεποίθηση ή συναισθηματικότητα χωρίς να μπορεί να μεταστοιχειώσει, θα καταλήξει τελικά να χάσει την υγεία του.  Δυστυχώς, οι περισσότεροι ωμοφάγοι και φυτοφάγοι δεν αναγνωρίζουν τα συμπτώματα των στοιχείων που τους λείπουν. Τα σημάδια της έλλειψης μπορεί να εμφανιστούν ακόμα μετά από χρόνια. Πιστεύουν πως βρίσκονται σε διαδικασία αποτοξίνωσης όταν στην πραγματικότητα είναι άρρωστοι επειδή τους λείπουν θρεπτικά συστατικά. Αυτά λείπουν επειδή ούτε γίνεται μετατροπή με την επίφυση, ούτε τρώνε ζωικά προϊόντα. Αυτό που λέω αποδεικνύεται από τις στατιστικές που λένε πως το 75% των βίγκαν και χορτοφάγων, μετά από μια περίοδο 8 έως 10 ετών, ξαναγίνονται παμφάγοι, και οι vegan περιλαμβάνουν στη διατροφή τους γαλακτοκομικά και αυγά. Τουλάχιστον ας είναι κάποιος συνειδητά παμφάγος που σημαίνει πως αναγνωρίζει ξεκάθαρα πως για κάποιο λόγο… έχει απόλυτο δικαίωμα να ζει αφαιρώντας τη ζωή των ζώων, και να χρειάζεται επίσης δεκαπλάσια γη για να βόσκουν τα ζώα που καταναλώνει (από εκείνους που ακολουθούν φυτική διατροφή), καθώς επίσης να σκοτώνει το μοσχαράκι ή το κατσικάκι κάθε χρόνο για να πάρει το γάλα τους. Αν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, τότε μπράβο, συνέχισε, αλλά οι δρόμοι μας είναι πολύ διαφορετικοί. Εμείς πιστεύουμε ότι όσο η ζωή μας δεν απειλείται άμεσα από την έλλειψη φυτικής τροφής, δεν έχουμε το δικαίωμα να προκαλούμε αφάνταστο πόνο και πανικό στα δύστυχα ζώα. Δεν έχουμε τυφλή πίστη σε κανένα δόγμα ή θρησκεία που υποτίθεται πως ο Θεός μας τα έδωσε για να τα τρώμε. Ακολουθούμε μόνο τη συνείδησή μας που καθώς αφυπνίζεται μας καθοδηγεί, άρα «πιστεύουμε» μόνο αυτό που μας αποκαλύπτεται και έχουμε άμεση εμπειρία.
Ιδού ένα παράδειγμα συνειδητοποιημένου παμφάγου. Ένας φίλος ψάρευε και έπιασε μια σμύρνα. Αυτό το ψάρι, όταν βλέπει πως θα το σκοτώσουν δεν το επιτρέπει και γι αυτό ξερνάει τα εντόσθιά του και αυτοκτονεί. Μόλις λοιπόν το έπιασε του μίλησε: μην αυτοκτονήσεις, θα σε πετάξω ξανά στη θάλασσα για να ζήσεις. Τον άκουσε η Σμύρνα και τον περίμενε υπομονετικά να βγάλει το αγκίστρι. Με αυτό το παράδειγμα θέλω να υποδείξω πως όποιος έχει κυριαρχία στο ζωικό βασίλειο είναι πιο αυθεντικός καθώς μπορεί να επηρεάσει τη συνείδηση των ζώων και μπορούν με κάποιο τρόπο να «λυτρωθούν» από τον δήμιό τους. Το αν αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ κατά πάνω τους στο μέλλον ή όχι, όποιος το ξέρει σίγουρα, ας τους κρίνει. Όταν κάποιος σκορπάει πόνο τρώγοντας κρέας, η επιστροφή του πόνου είναι οι ασθένειες που ακολουθούν και η πολύ οδυνηρή στιγμή του θανάτου τους. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να εργάζεται μέχρι την τελευταία στιγμή με τέλεια υγεία και να πεθαίνει στον ύπνο του απλά εκπνέοντας. Η φυτική διατροφή που τρώμε μας εναρμονίζει με τη φύση και μας κρατά υγιείς και δυνατούς.

Διατήρηση υγείας και «Αυτοίαση».
Στο παρελθόν, κατά την εποχή των Μάγια στη Λατινική Αμερική, την Κίνα και ίσως αλλού, οι άνθρωποι γνώριζαν πως κανένα θεραπευτικό «κόλπο» δεν λειτουργούσε τέλεια, επομένως η δουλειά των γιατρών ήταν να εξασαφαλίζουν πως οι άνθρωποι θα φρόντιζαν να διατηρήσουν την υγεία τους. δηλαδή να μην αρώσταιναν ευθής εξ αρχής. Αν αυτοί αρρώσταιναν κοβόταν ο μισθός των γιατρών. Η υγεία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου που διατηρείται όσο ακολουθεί το αληθινό του πρότυπο σε όλες τις πτυχές της ζωής του, δηλαδή όταν «παραμένει» στο άχρονο χρόνο και στο άχωρο χώρο στο διαχρονικό «είναι». Αν παρεκκλίνουμε, αργά ή γρήγορα εμφανίζεται ασθένεια. Τότε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πώς, πού και τι πήγε στραβά για να επιστρέψουμε στην ισορροπία και την υγεία. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει αυτό για εμάς. Αν βάλουμε την υγεία μας στα χέρια κάποιου άλλου, κινδυνεύουμε να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Οι άλλοι σίγουρα μπορούν να μας βοηθήσουν ως ένα βαθμό, μπορούν να μας δώσουν ένα χέρι να σηκωθούμε αλλά εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει μετά να περπατήσουμε. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να εργαστούμε εσωτερικά και να μετουσιώσουμε τις ψυχοσυναισθηματικές μολύνσεις, τα ψυχικά υπολείμματα, τις «πληγές» μας και να ξεκινήσουμε μια ουσιαστική και συνειδητή διαδικασία, ψυχικού, συναισθηματικού, ενεργειακού και σωματικού καθαρισμού, με άλλα λόγια μια διαδικασία μεταμόρφωσης όλων των περιοριστικών μας στοιχείων, χρησιμοποιώντας ως μέσο την Ανώτερη Δύναμη που έχουμε μέσα μας. Όταν λοιπόν παρεκκλίνουμε, μόνο η αυτοθεραπεία λειτουργεί με «μόνιμα και αληθινά αποτελέσματα». Η μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη είναι μέρος της πορείας της ζωής μας.
Αν αρρωστήσουμε σπάνια, νηστεύουμε (όπως κάνουν τα ζώα) και συνδεόμαστε με την Πηγή. Από εκεί προέρχεται η ύψιστη μορφή θεραπείας. Εάν η σύνδεσή μας δεν είναι πολύ δυνατή λόγω κάποιου περιοριστικού παράγοντα που έχει προκαλέσει την ασθένεια, την αντιμετωπίζουμε με έναν πολύ ευγενικό, στοργικό και ασφαλή τρόπο. Απλώς πηγαίνουμε και το συναντάμε εκεί που βρίσκεται μέσα μας. Αν χρειαστεί, επιταχύνουμε τη διαδικασία αποκατάστασης της υγείας με αυτομασάζ DO-IN, φυτικές ουσίες (βότανα, φρούτα κ.λπ.) και άλλες μεθόδους, όπως η επαφή με τα πέντε στοιχεία. Αυτό είναι αρκετά διαφορετικό από τις μυριάδες εναλλακτικές θεραπείες που έχουν εμφανιστεί στην εποχή μας, όπου σχεδόν κανείς δεν σκέφτεται αν το άτομο έχει προχωρήσει και βρήκε τη λύση ΜΟΝΟΣ του και χρειάζεται απλώς δευτερεύουσα βοήθεια. Επίσης σχεδόν ποτέ δεν έχουν οι εναλλακτικοί θεραπευτές ολιστική προσέγγιση. Ας πούμε για παράδειγμα πως κάποιος δέρνει τη γυναίκα του και ως αποτέλεσμα πονάει το χέρι του. Πηγαίνει στον ενεργειακό θεραπευτή και αφού αυτός θεραπεύσει το χέρι του, συνεχίζει να χτυπά τη γυναίκα του. Όλοι οι θεραπευτές που πληρώνονται με κάποιο τρόπο για να εφαρμόσουν τη μαγική τους ατζέντα σε εσάς επιβαρύνονται από την αρνητικότητα των ασθενών τους (που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους και δεν παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους) και πρέπει να αποφεύγονται. Η λευκή μαγεία χωρίς συνείδηση είναι μαύρη μαγεία μεταμφιεσμένη.

Αλλαγή τρόπου ζωής, μετάβαση στο φυσικό μας περιβάλλον, το αρχέγονο δάσος.
Ζούμε σε έναν πλανήτη που καταστρέφεται δέκα φορές πιο γρήγορα από ότι ανοικοδομείται. Στις πόλεις, μπορεί κανείς να έχει περιβαλλοντική συνείδηση και να συνεισφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Αλλά εκεί έξω που συμβαίνει η καταστροφή, ποιος κάνει κάτι για να την σταματήσει;
Έτσι, αναγνωρίζοντας πως για να ζήσουμε πραγματικά μια ζωή σύμφωνα με το αρχικό μας πρότυπο, θα έπρεπε να ζήσουμε κοντά στη μητέρα γη, ξεκινήσαμε τη διαδικασία επαναφοράς της φύσης στην αρχική της κατάσταση. (βλ. Μέρος Δεύτερο παρακάτω) Αυτή η μέθοδος αναγέννησης της είναι πολύ μοναδική. Αποκαθιστούμε την ισορροπία του οικοσυστήματος κάνοντας τη γη καλύτερη από πριν χωρίς να την μολύνουμε και να την καταστρέψουμε με χημικά και με μηχανήματα ή να κλέβουμε τη γονιμότητα από άλλα μέρη για να αυξήσουμε τη δική μας. (βλ. κεφάλαιο δεύτερο). Μετακομίσαμε λοιπόνστη φύση για να βάλουμε το λιθαράκι μας στην αναβίωσή της. Αυτό δεν είναι μια μορφή απόδρασης αλλά βασίζεται στην κοινή λογική, εκπληρώνει την επιθυμία μας να ζήσουμε επί της ουσίας, να αποκτήσουμε αυτάρκεια, να έχουμε κυριολεκτικά λιγότερες εξαρτήσεις και να ζούμε ελεύθεροι/ες απολαμβάνοντας το μεγαλύτερο αγαθό, την ίδια μας τη ζωή. Νιώθουμε επίσης πως το καλό που κάνουμε για τη γη βοηθάει έμμεσα όλη την ανθρωπότητα. Μας πήρε χρόνο, αλλά τελικά ξεπεράσαμε τις προκλήσεις που προέκυψαν από την αλλαγή του τρόπου ζωής και τις καθημερινές δραστηριότητες και τη μετάβαση σε ένα φυσικό περιβάλλον. Καθώς γειωνόμασταν όλο και περισσότερο, ξεκλείδωσε και η πρωταρχική διαισθητική μας ευφυΐα, κι έτσι μπορέσαμε να εφαρμόσουμε την πρωταρχική μέθοδο αποκατάστασης της γης, η οποία διαμορφώνει τη φύση για να καλύψει τις ανάγκες μας, αυξάνοντας παράλληλα την γονιμότητα της, κάτι που δεν το κάνει καμιά άλλη μέθοδος.

Με άλλα λόγια, δημιουργούμε ένα αρχέγονο δάσος με την φυσική μέθοδο καλλιέργειας του Masanobu Fukuoka και με κάποια ιδιαίτερα φυσικά εδαφοβελτιωτικά. Χωρίς συμβατική λίπανση, χωρίς όργωμα, χωρίς κλάδεμα, σπέρνουμε στα πεταχτά σβόλους αργίλου με σπόρους από εκατοντάδες είδη και δημιουργούμε ένα οικοσύστημα μεγάλης βιοποικιλότητας από μια μεγάλη ποικιλία φυτών, από ήμερα και βρώσιμα (και μη) άγρια ​​οπωροφόρα δέντρα και θάμνους έως ήμερα και άγρια ​​λαχανικά, όσπρια και δημητριακά, βότανα και διακοσμητικά φυτά και δέντρα, ένα αυτοσυντηρούμενο οικοσύστημα, που κάνει τη γη ολοένα πιο γόνιμη και ανθεκτική σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Αυτό είναι πολύ ανώτερο από τη βιολογική γεωργία εάν αυτή ασκεί το όργωμα, το κλάδεμα, τη μονοκαλλιέργεια και τη λίπανση με αφύσικα λιπάσματα όπως η κοπριά, οστεάλευρα και ιχθυάλευρα, και ραντίζει με τοξικά φυτικά όπως τον καπνό. Αυτές οι πρακτικές, αργά ή γρήγορα, σκοτώνουν τη γη.

Κάνουμε τα πάντα αποτελεσματικά για να μην χάνουμε χρόνο και ενέργεια.
Στις διάφορες εργασίες μας, η κορυφαία αποδοτικότητα και πρακτικότητα είναι υπ’ αριθμόν ένα, και γι αυτό κάνουμε τα πράγματα με τον καλύτερο τρόπο με τους περιορισμένους πόρους που έχουμε. Αυτό μας οδηγεί να κάνουμε διάφορες εφευρέσεις. Εφευρίσκουμε ακόμη και τα δικά μας εργαλεία κηπουρικής που είναι πιο αποτελεσματικά από αυτά του εμπορίου.

Πηγές ενέργειας. Δεν καταναλώνουμε τους πόρους της γης.
Ένα άλλο πλεονέκτημα της φυτικής διατροφής είναι πως αφού παράγουμε ό, τι χρειαζόμαστε και δεν έχουμε ευπαθή προϊόντα όπως τα ζωικά, δεν χρειαζόμαστε ψυγείο. Αποξηραίνουμε την περίσσια παραγωγή για τον χειμώνα κι όταν θέλουμε να φάμε κάτι, το μουλιάζουμε. Ωστόσο, ειδικά στην αρχή, θα ήταν βολικό να έχουμε ένα σύστημα ψύξης υγραερίου που ψύχει ένα μικρό υπόγειο κελάρι. Χρησιμοποιούμε ηλιακή θέρμανση για ζεστό νερό που κυκλοφορεί στον νεροχύτη των μπάνιων στα ντους, στον νεροχύτη της κουζίνας και όπου αλλού χρειάζεται. Όταν δεν υπάρχει ήλιος, χρησιμοποιούμε φωτιά (από ξύλα) ή υγραέριο. Για το πλύσιμο των ρούχων, το ποδοκίνητο πλυντήριο μας λειτουργεί εξαιρετικά. Μαγειρεύουμε με ηλιακό συλλέκτη (σε καυτό λάδι που θερμαίνεται με φακούς Fresnel), φωτιά και υγραέριο ανάλογα με την περίσταση και φτιάχνουμε επίσης βιοκάρβουνο στη σόμπα μας, που είναι ένα από τα καλύτερα εδαφοβελτιωτικά που υπάρχουν. Έχουμε φωτοβολταϊκά, μπαταρίες και έναν ινβέρτερ για μικρές ανάγκες, όπως φόρτιση κινητών τηλεφώνων και φωτισμό, χαμηλό και δυνατό, χρησιμοποιώντας το έντονο φως μόνο όταν είναι απαραίτητο. Εάν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για περισσότερη ενέργεια, απλά εκπληρώνουμε την ανάγκη μας.

Το φυσικό του ανθρώπου είναι να προσαρμόζονται τα μάτια του ώστε να βλέπουν στο σκοτάδι.Σε αυτό βοηθάει όταν χρησιμοποιούμε χαμηλό φωτισμό. Το φυσικό επίσης είναι να προσαρμοζόμαστε στο κρύο. Σ’ αυτό βοηθάει η βαθειά αναπνοή και η εναλλαγή της θερμοκρασίας του νερού στο ντους. Έτσι δεν κρυολογούμε ποτέ και δεν χρειαζόμαστε πολλά ξύλα για να ζεσταθούμε το χειμώνα. Αυτά που παίρνουμε από το δάσος είναι πεσμένα δέντρα και ξερά κλαδιά. Δεν κόβουμε ποτέ ζωντανά δέντρα, Στο μέλλον, όταν θα είναι διαθέσιμη, θα χρησιμοποιήσουμε την υπερ-αποδοτική ελεύθερη ενέργεια (οργόνη) που συμβαδίζει με την αναγέννηση του οικοσυστήματος καθώς δεν ξοδεύει τους πόρους της γης.

Δικλίδες ασφαλείας για όσους μας επισκεφθούν.
Δεν είμαστε ούτε SPA αποτοξίνωσης, κέντρο πνευματικής ευεξίας, ούτε κέντρο σεμιναρίων που έχουν όλες τις πόρτες τους ανοιχτές σε όλους. Ζούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεχόμαστε μόνο αυτούς που μας έχουν απήχηση, , όσο μπορεί ο καθένας, και να μοιραστούμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας. Άρα αναγκαστικά πρέπει να διαλέξουμε αυτούς που θέλουν να έρθουν. Τελικά, όμως, δεν αποκλείουμε κανέναν. Μπορεί απλώς να τους παροτρύνουμε να κάνουν κάποια προετοιμασία αν θέλουν να έρθουν στο μέλλον. Εάν οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι, θα έρθουν εδώ για να μιμηθούν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής για λίγο και μετά θα επιστρέψουν στους παλιούς τους τρόπους. Δεν θα βρει κανείς την αποκτηθείσα γνώση εδώ αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίσει κάτι δικό του που είναι μέσα του. Με αυτόν τον τρόπο, θα παραμείνει, πράγμα που σημαίνει ότι η αλλαγή της ζωής είναι μόνιμη και από εδώ και πέρα ο κανόνας θα είναι μια «ανώτερη διαίσθηση» χωρίς την ανάγκη εξωτερικής γνώσης. πρέπει να έχει κανείς καθαρό και δεκτικό μυαλό. Αυτό προϋποθέτει ότι έχει ήδη περάσει από κάποια ψυχική, συναισθηματική και σωματική αποτοξίνωση και έχει σταματήσει με κάποιο τρόπο να επιβεβαιώνει την ύπαρξή του με αυτοκαταστροφικές ενέργειες και πεποιθήσεις. Σωματικά, πρέπει να έχει ήδη καθαρίσει τον καπνό (νικοτίνη) από το σύστημά του που κρύβει το πραγματικό του άγχος με την ηρεμιστική του δράση και τα διεγερτικά που τονώνουν και τελικά εξαντλούν το νευρικό του σύστημα και μειώνουν τη ζωή του/της. καλύπτουν τις παρενέργειές τους, όπως η καφεΐνη στον καφέ και το τσάι, τα αλκοολούχα ποτά, το κρέας ή το ψάρι. Επειδή τα ναρκωτικά, η μαριχουάνα ή το ιερό «φυτοφάρμακο» (ayahuasca, san pedro, κ.λπ.) εμποδίζουν τη φυσική σοφία να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε, και κάποιος αντιλαμβάνεται τα πάντα μέσα από τα φίλτρα της «ουσίας» και όχι όπως «είναι», κάποιος θα έπρεπε να τα έχει καθαρίσει εντελώς από το σύστημά του πριν έρθει. Στην πραγματικότητα, ο κατάλογος είναι ατελείωτος όταν εξετάζουμε κακίες και κακές συνήθειες όπως η υπερκατανάλωση τροφής, η υπερκόπωση και αναρίθμητες άλλες που μπορεί να μην αισθάνεται ή να μην μπορεί να καταλάβει αν δεν έχει σημείο αναφοράς για το πώς είναι. . να είσαι φυσιολογικός. Επομένως, πρέπει πρώτα να συναντηθούμε διαδικτυακά με όποιον ενδιαφέρεται να έρθει.
Λόγω της υψηλής ενέργειας που προκύπτει από το να είσαι σε ένα φυσικό περιβάλλον, να τρως μια φυτική διατροφή και να περπατάς σε ένα μονοπάτι που βγάζει κάποιον από τα «κανονικά του νερά», μπορεί να δοκιμάσει κάποιον πέρα από την ικανότητά του/της να το χειριστεί. , γι’ αυτό απαιτείται κάποια προετοιμασία. Ακόμη περισσότερο, τώρα που η μόνη μας προφύλαξη κατά του covid 19, είναι η «υψηλή δόνηση» που είναι πολύ πάνω από τη συχνότητα του φόβου (που είναι ίδια με τη συχνότητα του covid). Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να ακολουθούμε τις συνταγές του κράτους, να φοράμε μάσκες ή να κρατάμε «ασφαλείς» αποστάσεις.

Πώς θα σας ωφελήσει το να έρθετε εδώ;
Πέρα από την παραμονή σε σιγή μερικές φορές την ημέρα για να βιώνουμε την πραγματική μας «εσωτερική κατάσταση», θα μοιραστούμε μαζί σας τις γνώσεις μας πάνω  στην δημιουργία του πρωταρχικού οικοσυστήματος, πάνω σε θέματα πρακτικά όπως φυσική δόμηση και επιβίωση στη φύση, πάνω στην προετοιμασία φυτοφαγικής ωμής και μαγειρεμένης τροφής και συνταγές, κλπ.

Στο τέλος της επίσκεψής σας εδώ, θα έχετε αποκτήσει όλες τις γνώσεις και τα εργαλεία που χρειάζεστε για να τα χρησιμοποιήσετε εάν το επιθυμείτε, να προσελκύσετε κοντά σας καλούς φίλους με τους οποίους θα μπορέσετε να ζήσετε κι εσείς όπως εμείς και να δημιουργήσετε ένα πρωταρχικό οικοσύστημα.

Η απερίγραπτη ευδαιμονία της αληθινής μας φύσης είναι φυσική, αυθόρμητη, άπειρη, απόλυτη.

Είναι ο εσωτερικό μας πλούτος, η ίδια μας η φύση. Είθε να ανατείλει μέσα μας. 

Μέρος Δεύτερο.

Η επιστροφή της φύσης στην αρχική της κατάσταση.

Διαβάζεται σε …λεπτά.

Περιεχόμενα:
Επιστροφή του ανθρώπου στην πρωταρχική του κατάσταση.
Περίληψη.
Λίγα λόγια παραπάνω για το πως γίνεται.
Μια απεικόνιση της διασύνδεσης μεταξύ όλων των μορφών «ζωής» σε ένα τέτοιο οικοσύστημα.
Οι λεπτοφυείς δυνάμεις που κυριαρχούν στη φύση.
Τα φυσικά εδάφη είναι γεμάτα ζωή.
Η υπόλοιπη χλωρίδα:
Η πρώτη εμφάνιση αρχαίων οικοσυστημάτων μετά την Εποχή των Παγετώνων.
Φυσικός εμπλουτισμός του εδάφους.
Η «φυσική καλλιέργεια» του Masanobu Fukuoka.
Οφέλη και πλεονεκτήματα αυτού του οικοσυστήματος.
Τα απαραίτητα στοιχεία για τη δημιουργία του.
Ο ιδανικός τόπος.
Επιπρόσθετα στοιχεία, φράκτης,  προστασία από φωτιά, νερό.
Φράχτης,
Προστασία από φωτιά.
Νερό.
Ενεργοποίηση των δυνατοτήτων της Φύσης στο έπακρο.
Ένας τρόπος να ελέγξετε τον συντονισμό σας με τη Φύση.
Πρακτικές οδηγίες για το στήσιμο του “οικοσυστήματος”
Σε τόπο με βλάστηση, επεμβαίνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο.
Εγκατάσταση φυτών. Σπορά με σβώλους από πηλό/σπόρους.
Φύτευση μικρών φυτών στο φυτώριο.
Προτεινόμενος αριθμός δέντρων.
Το πείραμα του ενός στρέμματος.
Φυτεύουμε λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες.
Πώς να φτιάξετε μονοπάτια και αρδευτικά κανάλια.
Σε επίπεδη γη.
Δημιουργία και χρήση του εργαλείου A για να σχηματίσετε τη γραμμή περιγράμματος με κλίση 1% (ή μεγαλύτερη).
Κοινή προσπάθεια για τη δημιουργία του.
Δημιουργία πειραματικού μοντέλου (μέρος του Hrigaia Project).
Σχετικά με εμένα:
Στοιχεία επικοινωνίας.

Επιστροφή του ανθρώπου στην πρωταρχική του κατάσταση.

Για να μπορέσει κανείς να επαναφέρει τη φύση στην αρχική της κατάσταση, πρέπει να έχει τη κατάλληλη νοοτροπία, διαφορετικά, δεν πρόκειται να λειτουργήσει και η φύση θα συνεχίσει την φθίνουσα πορεία της.Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επαναφέρουμε τον εαυτό μας στην αρχική μας κατάσταση πριν ή κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς μας να κάνουμε το ίδιο με τη φύση.Η ύλη είναι εφήμερη, η φύση και η γη θα παρέλθουν, αλλά αυτή τη στιγμή έχουμε την ευκαιρία να βελτιώσουμε τον ψυχισμό μας και να φέρουμε τη φύση σε μια άριστη κατάσταση, όπως και τον εαυτό μας.Δεν ενεργούμε με διττό νου πως πρέπει να κάνουμε αυτό και όχι το άλλο ακολουθώντας συνταγές.Αντίθετα, αφυπνίζουμε έναν ιδαίτερο είδος σοφίας όπου «βλέπουμε» τα πράγματα όπως είναι, κι έτσι απλά ενεργούμε σε πλήρη συντονισμό ώστε οι δυνατότητες της φύσης να εκφραστούν πλήρως στην «ύλη».Το να μην μπορείς να το κάνεις αυτό (και όχι μόνο) επειδή δεν έχεις αυτή τη σοφία ονομάζεται άγνοια και το αποτέλεσμα είναι η φύση να υποβαθμίζεται.Έτσι, μπορούμε να συμπεράνουμε πως η «γνώση» είναι καλή και η άγνοια είναι κακή.Η ανθρωπότητα είναι τόσο πολύ βουτηγμένη στην άγνοια, που είναι πολύ λίγοι αυτοί που αναζητούν την Αλήθεια.Αυτοί είναι οι κατάλληλοι υποψήφιοι για αυτό το έργο και ελπίζω πως θα ενωθούν για να κάνουν αυτό το «όνειρό» μου πραγματικότητα, με ή χωρίς τη συμμετοχή μου.

Εισαγωγή

Στόχος είναι η αναγέννηση της φύσης αυξάνοντας τη γονιμότητα και τη βιοποικιλότητά της με απόλυτα φυσικό τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι ένα αυτοσυντηρούμενο μοναδικό οικοσύστημα από εκατοντάδες είδη φυτών και δέντρων που συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους, εκπληκτικής αίγλης, άφατης ομορφιάς, με διαρκώς αυξανόμενη γονιμότητα, που μπορεί να μας θρέψει και να ικανοποιήσει όλες μας τις ζωτικές ανάγκες.

Αυτή θα είναι η πρώτη φορά! Ένας από τους σκοπούς του «εγχειρήματος Χριγαία» είναι να δημιουργήσει αυτό το «οικοσύστημα» και να προσκαλέσει άτομα να λάβουν ενεργό μέρος, βαδίζοντας ταυτόχρονα στο δικό τους προσωπικό μονοπάτι εσωτερικής καλλιέργειας, για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα, είτε για να μείνουν μόνιμα, είτε για εκπαίδευση. Όλα εξηγούνται αναλυτικά στο άρθρο «εγχείρημα Χριγαία» Αυτή η μέθοδος «αποκατάστασης της φύσης» είναι το αποτέλεσμα πολλών ετών έρευνας και δώδεκα ετών πειραματισμού σε έξι διαφορετικές φάρμες στην Ελλάδα και την Κόστα Ρίκα. Οι διαφορετικές τεχνικές που εφαρμόζονται έχουν μελετηθεί και αναβαθμιστεί προσεκτικά. Το αποτέλεσμα είναι κάτι εντελώς νέο, καινοτόμο και διαφορετικό από άλλες μεθόδους, ο συνδυασμός των οποίων φέρνει διαφορετικά αποτελέσματα. Ωστόσο, όσο σπουδαίο κι αν φαίνεται, η φύση του είναι εφήμερη σε αντίθεση με την Ουσία μας. Με αυτή τη συνειδητοποίηση, του δίνουμε την προσοχή που του αξίζει με χαλαρό τρόπο. Έτσι, με αυτή την αντιμετώπιση, μπορούμε να συντονιστούμε πλήρως με τη φύση ακολουθώντας το φυσικό μας ένστικτο. Απλώς κάνουμε ό,τι μας «λέει» η φύση για να εκφράσουμε πλήρως τις δυνατότητές της.

Ο λεπτός συντονισμός με τη φύση ενεργοποιεί το «χέρι» (το οποίο είναι σε λανθάνουσα κατάσταση σε πολλούς), η διεισδυτική παρατήρηση των διαδικασιών της φύσης αυξάνει την κατανόησή μας για το πώς λειτουργεί η φύση ξυπνώντας ένα «έμφυτο ταλέντο» και κάτω από την επιφάνεια, αναπτύσσουμε μια «αρμονική αιθερική σχέση» με τη λεπτοφυή ενέργεια της φύσης.

Είναι αποδεδειγμένο πως οι άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν τη φύση με θετικό ή αρνητικό τρόπο, επομένως είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε έναν παράδεισο ή μια έρημο.

Με τον όρο θετικό εννοώ την εσωτερική αρμονία που ακτινοβολεί προς τα έξω, επηρεάζοντας τους άλλους, τα ζώα και τη φύση. Με τον όρο αρνητικό εννοώ να χειριζόμαστε τη φύση όπως θέλουμε, είτε πρόκειται για βιολογική είτε για χημική καλλιέργεια που καταστρέφει τη φύση αργά ή γρήγορα, κάτι που δεν μπορεί να διακριθεί με το μάτι καθώς χρειάζονται χρόνια για να φανεί η διαφορά. Η αργή ή γρήγορη καταστροφή της φύσης συνεπάγεται την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής. Η μέθοδος που προτείνω κάνει τη φύση καλύτερη από πριν.

Στο παρακάτω άρθρο, λείπουν ακόμα πολλά στοιχεία.

Στην ίδια τη διαδικασία δημιουργίας του οικοσυστήματος, όλα θα ξεκαθαρίσουν. Είναι γραμμένο έχοντας κατά νου τα εύκρατα κλίματα και συγκεκριμένα την Ελλάδα. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος του ισχύει και για άλλα κλίματα. Αυτό που μένει είναι να ολοκληρωθεί στην πραγματικότητα.

Περίληψη.

Πώς γίνεται: Στην περιοχή που θα αναπτυχθεί το οικοσύστημα, ξεκινάμε με την λίπανση του εδάφους με φυσικά βελτιωτικά.

Στη συνέχεια, σύμφωνα με τις φυσικές αρχές καλλιέργειας του Masanobu Fukuoka, αυξάνουμε τη βιοποικιλότητα σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία σπόρων σε σβώλους αργίλου που προστατεύουν τους σπόρους. Σπέρνουμε πρώτα σπόρους φυτών που θα βελτιώσουν το έδαφος και μετά σπόρους 300 ή περισσότερων διαφορετικών ειδών, κοινών και άγριων (ενδημικών), βρώσιμων και μη, δέντρων, αναρριχώμενων, θάμνων, πολυετών και μονοετών φυτών. Έτσι, η φύση αποφασίζει ποιοι σπόροι θα βλαστήσουν, πότε και πού. Καθώς όλα μεγαλώνουν, το μικροκλίμα της περιοχής αλλάζει, η γονιμότητα αυξάνεται και υπάρχει μεγάλη αντοχή σε αντίξοες κλιματικές συνθήκες, παράσιτα και ασθένειες. Η εργασία είναι επίπονη στην αρχή, αλλά μετά από επαναλαμβανόμενες σπορές για κάποια χρόνια, εκτός από περιστασιακά ποτίσματα και την εφαρμογή κάποιων έξυπνων τεχνικών, θέλει λίγη φροντίδα, όπως το κόψιμο των ξερών κλαδιών που τα αφήνουμε στο έδαφος για να λειώσουν. Όσον αφορά τον εμπλουτισμό του εδάφους, καλύπτουμε το έδαφος μερικώς ή πλήρως με οργανική ύλη (mulch) φυτικής προέλευσης που παράγεται επιτόπου ή/και μεταφέρεται εκεί, κάνουμε κόμποστ, χρησιμοποιούμε τη δική μας καλλιέργεια μικροοργανισμών (μυκήλια και ενδημικά), ιχνοστοιχεία (Ormus που είναι μονοατομικά στοιχεία από τη θάλασσα), ορυκτή σκόνη και βιοκάρβουνο (άνθρακας που μοιάζει με σφουγγάρι που αποικίζεται από μικροοργανισμούς). Όλα αυτά τα απλώνουμε στο κομπόστ και παντού ή/και τα ανακατεύουμε με νερό και ψεκάζουμε. Έτσι το έδαφος καθώς δέχεται μια φυσική ώθηση σε συνδυασμό με τη σπορά γίνεται γόνιμο αρκετά γρήγορα και τα φυτά μας αναπτύσσονται αρκετά υγιή. Εκτός από το να έχουμε μεγάλη ποικιλία τροφίμων για τον εαυτό μας, υπάρχει οικονομική βιωσιμότητα από ποικιλία καλλιεργειών, υπερτροφές, βότανα κ.λ.π. φρέσκα ή αφυδατωμένα, που είναι ανώτερης ποιότητας.

Λίγα λόγια παραπάνω για το πως γίνεται.

Το τεράστιο δυναμικό της Φύσης, που τώρα βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση, εκφράζεται στο έπακρο όταν είμαστε «πλήρως παρόντες».

Αυτό σημαίνει: Πρώτον, αποκτούμε γνώση των λεπτοφυών λειτουργιών της φύσης. Στη συνέχεια, με προσεκτική παρατήρηση, προσπαθούμε να το εννοήσουμε. Μόλις πάρουμε κάποια ιδέα, αρχίζουμε να ενεργούμε συνειδητά σε συντονισμό με τη φύση μέχρι να φτάσουμε σε ένα στάδιο όπου το «φυσικό μας ένστικτο» γίνεται αλάνθαστο. Τότε μπορούμε να πούμε πως είμαστε «πλήρως παρόντες» σε σχέση με τη Φύση. Το θέμα είναι πως μιμούμαστε φυσικές διαδικασίες αντί να ακολουθούμε ανθρώπινες ανακαλύψεις και εφευρέσεις, ακόμα κι αν έχουν ιστορία χιλιάδων ετών. Ό,τι και να κάνουμε, η φύση πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Υπάρχουν πολλές παράμετροι που καθορίζουν τι θα αναπτυχθεί, πότε και πού. Μία από αυτές είναι οι γεωμαγνητικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, μια συκιά αναπτύσσεται καλύτερα σε ένα μέρος όπου υπάρχει γεωπαθητική ζώνη. Υπάρχουν λοιπόν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να επιτρέψουμε στη φύση να επιλέξει τι φυτρώνει και πού. Εμείς, από την πλευρά μας, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το «φυσικό μας ένστικτο» ενεργώντας όπως θα έκανε η φύση και να επιλέξουμε:

Τι, πότε και πόσο από κάθε βελτιωτικό θα χρησιμοποιήσουμε για την αναβάθμιση της γης.

Τι, πότε και πόσο από κάθε σπόρο να σπείρουμε για να αυξήσουμε τη βιοποικιλότητα και ομοίως για τα φυτά και δενδρύλια του φυτωρίου μας.

Επίσης ποια φυτά/δέντρα, μετά τη βλάστηση πρέπει να αραιώσουμε (αφήνοντας τα μεγαλύτερα) μετακινώντας τα αλλού, αφήνοντας αρκετό χώρο γύρω τους για να αναπτυχθούν, και επίσης υπολογίζοντας στο να βρίσκονται οι κόμες τους σε διαφορετικά ύψη, για να χωρέσουν περισσότερα δέντρα σε μια δεδομένη περιοχή

. Είναι τόσο απλό! Και ακόμα πιο απλό αν συντονιστούμε με τον καιρό και μαντέψουμε σωστά πως η αναμενόμενη βροχή θα διαρκέσει αρκετές μέρες. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε ακόμη και να φτιάχνουμε σβώλους από πηλό. Όταν βρέχει, τα έντομα και τα πουλιά δεν τρώνε τους σπόρους, οπότε όλα έχουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν. Το θέμα είναι να «συντονιστείς με τη φύση» και να μην ακολουθάς τυφλά μια μαγική συνταγή. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να δείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό για οτιδήποτε κάνουμε, ακόμα και για κάτι τόσο απλό όπως το πότισμα με το λάστιχο: Η ποσότητα νερού που πρέπει να λαμβάνουν τα δέντρα και τα φυτά το καλοκαίρι για βέλτιστη ανάπτυξη, εξαρτάται από τον τύπο του δέντρου ή φυτό, πόσο ξηρό είναι το έδαφος και άλλες παραμέτρους. Αν έχεις «φυσικό ένστικτο», θα μπορείς να «νιώσεις» για πόση ώρα πρέπει να ποτίζεις κάθε φυτό. Ούτε λίγο ούτε πολύ. Το ίδιο ισχύει για όλα όσα κάνουμε στη φύση. Το “φυσικό ένστικτο” αναδύεται όταν υπάρχει ένα “ευρύ όραμα” πολλών διαφορετικών παραμέτρων που όλες εμφανίζονται ταυτόχρονα σε τέλεια λειτουργική κατάσταση. Καθώς επίσης «βλέπει» τι λείπει στην πραγματικότητα, μπορεί και κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές. Αυτή η «ευρεία όραση» αρχικά εμφανίζεται συνήθως σαν ένα είδος αίσθησης πως κατά κάποιον τρόπο «ξέρεις» τι να κάνεις, ενώ μέσα σου νιώθεις ένα με το όλο. Η «εφαρμογή ευφυών τεχνικών» είναι το αποτέλεσμα αυτού. Ρίξτε μια ματιά στις «έξυπνες τεχνικές» του πατέρα της φυσικής καλλιέργειας Masanobu Fukuoka για να πάρετε μια ιδέα. Όλα αυτά απαιτούν ελάχιστη εργασία και καθόλου μηχανήματα.

Πρακτικά βήματα: Ξεκινάμε εμπλουτίζοντας το έδαφος το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αρκετά υποβαθμισμένο. Καθώς έχει καταστραφεί ως επί το πλείστον με όργωμα και φρεζάρισμα, ανάλογα με το βαθμό καταστροφής, ίσως χρειαστεί να λάβουμε δραστικά μέτρα για να αυξήσουμε τη γονιμότητά του. Κάποια στιγμή θα φτάσουμε σε ένα σημείο όπου η φύση μπορεί να αναγεννηθεί με ελάχιστη εργασία ενισχύοντας απλά τις φυσικές διεργασίες. Είναι μια συνεχής διαδικασία βελτίωσης χρόνο με το χρόνο. Σε ό,τι κάνουμε πρέπει να μιμούμαστε τη φύση καθώς εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει αποδειχθεί πως «ο πράσινος μανδύας της γης» ξέρει πολύ καλά πώς να επιβιώνει χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει άγριο δέντρο στη γη που να αναπτύσσεται με κοπριά. Οπότε δεν χρησιμοποιούμε ούτε μεις κοπριά (υπάρχει ολόκληρο βιβλίο με όλους τους λόγους για τους οποίους δεν κάνει). Μόνο ελάχιστη ποσότητα σαν αυτή στα δέντρα από τα περιττώματα άγριων ζώων.

Μια απεικόνιση της διασύνδεσης μεταξύ όλων των μορφών «ζωής» σε ένα τέτοιο οικοσύστημα.
Τέτοια οικοσυστήματα όπως αυτά που αναφέρονται εδώ είναι σχεδόν ανύπαρκτα στη γη όπως αναφέρω παρακάτω στο κεφάλαιο για τη ζούγκλα του Αμαζονίου. Τα περισσότερα έχουν καταστραφεί άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο από τον άνθρωπο.
Οι λεπτοφυείς δυνάμεις που κυριαρχούν στη φύση.
Η φύση δεν είναι μόνο αυτό που συναντά το μάτι. Υπάρχει ένα λεπτοφυές δομικό πρότυπο φυσικής τάξης που η κβαντική φυσική έχει αποδείξει ότι υπάρχει.
Το ορατό φυτικό βασίλειο είναι η υλική έκφραση των αιθερικών δυνάμεων της φύσης που αλληλεπιδρούν με τα τέσσερα στοιχεία, εκτελούν όλες τις διεργασίες, δημιουργούν φυτική ύλη και μετατρέπουν ό,τι αποσυντίθεται σε νέα ύλη.
Τα στοιχειώδη είναι η προβολή μας στο μορφογενετικό πεδίο. Καθώς έχουμε την τάση να εκλογικεύουμε και να προσωποποιούμε, σε σχέση με τις αιθερικές δυνάμεις της φύσης, τους δίνουμε μορφή ανάλογα με το ποιο από τα τέσσερα στοιχεία εκφράζεται. Έτσι, μέσω της λειτουργίας της ανθρωπόμορφης προβολής μας γίνονται αντιληπτές ως «λεπτές ενεργειακές οντότητες» που ονομάζουμε Στοιχειακά. Μιλώντας τώρα από αυτό το πρίσμα, είναι οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες που κυβερνούν με γήινη και κοσμική σοφία πάνω στο συλλογικό αιθερικό σώμα των φυτών και των δέντρων. Λειτουργούν στο οικολογικό περιβάλλον του πλανήτη μας εξασφαλίζοντας την άψογη λειτουργία του φυτικού βασιλείου. Έτσι, όταν οι αιθερικές δυνάμεις εκφράζονται μέσω του στοιχείου της γης εμφανίζονται ως:
Νάνοι, που ενσωματώνουν το έργο με τη φυσική ύλη, μεταμορφώνοντας τα πάντα δίνοντάς τους μια διαρκή αξία.
Μέσω του υδάτινου στοιχείου (νερό) εμφανίζονται ως: Γοργόνες ή undines, που αυξάνουν την ικανότητα της αίσθησης. Το νερό είναι το υπέρτατο μέσο μετάδοσης και ενίσχυσης.
Μέσω του στοιχείου του αέρα εμφανίζονται ως: Σύλφοι, διαύγειας, διαφάνειας και απόσπασης, που προσωποποιούν την ικανότητα κατανόησης των διασυνδέσεων όλων των τμημάτων του έμψυχου βασιλείου και τη γνώση χειρισμού αυτών των μερών για να προκαλέσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Μέσα από το στοιχείο της φωτιάς εμφανίζονται ως: Σαλαμάνδρες, έκφραση θέλησης, δύναμη, ένταση και θέρμη.
Οι εκφράσεις αυτών των αιθερικών δυνάμεων απουσιάζουν από τις πόλεις, σε μολυσμένο περιβάλλον και όπου ζουν τοξικοί άνθρωποι .
Εάν το περιβάλλον όπου σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε το πρωταρχικό οικοσύστημα είναι υποβαθμισμένο και λείπει αυτή η αιθερική ποιότητα, καθώς όλα αναπτύσσονται, θα αποκτήσει ξανά αυτή τη ζωντανή διαύγεια.
Τα φυτά χρειάζονται φως, αέρα, νερό, χώρο (στο έδαφος), πηγή τροφής και βέλτιστη θερμοκρασία για να ζήσουν και να αναπτυχθούν. Επίσης πρέπει να έχουν συντρόφους, όπως σε ένα δάσος μεγάλης βιοποικιλότητας, όπου κάθε φυτό και δέντρο συμβάλλει στη συνολική υγεία όλων των ειδών και με τη σειρά του, υποστηρίζεται από τα υπόλοιπα σε στιγμές ανάγκης. Πώς μπορούμε να συγκρίνουμε ένα τέτοιο οικοσύστημα με τα πενήντα εκατομμύρια στρέμματα μονοκαλλιεργειών που ψεκάζονται με δηλητήρια που καλλιεργεί ο άνθρωπος και το ονομάζει τροφή;
Τα φυσικά εδάφη ακτινοβολούν ζωή. Περιέχουν μια απίστευτη ποικιλία μικροσκοπικών βακτηρίων, μυκήτων και άλλων οργανισμών. Μια χούφτα χώμα μπορεί να περιέχει δεκάδες χιλιάδες διαφορετικά είδη. Κάθε είδος συμβάλλει με τον τρόπο του στην υγεία του δάσους, όπως είναι οι μύκητες μυκηλίου, τα «σύρματα» του δικτύου επικοινωνίας μεταξύ των εκτεταμένων ριζικών συστημάτων όλων των δέντρων και των φυτών μέσω των οποίων ανταλλάσσουν ουσίες, επικοινωνούν και αλληλοβοηθούνται σε καιρό ανάγκης.
Η υπόλοιπη χλωρίδα: Ένα φυσικό δάσος έχει επτά στρώματα: στρώμα θόλου (η κόμη των μεγάλων δέντρων), στρώμα του κάτω επιπέδου (η κόμη των χαμηλότερων), θάμνοι (είδη μούρων και μεγάλα πολυετή), ποώδη (βότανα και φυτά), ριζόσφαιρα ( ρίζες, κόνδυλοι και βολβοί), κάλυμμα εδάφους (όπως το τριφύλλι και οι φράουλες) και τέλος αναρριχώμενα σαν τα κλήματα.
Το πρώτο, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες του δάσους, είναι τα ψηλά δέντρα που επισκιάζουν την κατώτερη βλάστηση προστατεύοντάς την από τον έντονο ήλιο. Οι ρίζες τους διεισδύουν βαθιά στο υπέδαφος, αντλώντας θρεπτικά συστατικά στην επιφάνεια. Είναι επίσης αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη ικανότητα να προκαλούν βροχή (βλ. παρακάτω). Τελικά, καθώς πεθαίνουν και αποσυντίθενται, γίνονται τροφή για τα φυτά των κατάτερων επίπεδων. Με τη σειρά τους, τα χαμηλότερα δέντρα μαζί με τους θάμνους και μια ποικιλία από πολλά είδη φυτών, άγρια χόρτα, βότανα, μανιτάρια και βρύα, προστατεύουν τη βάση των ψηλότερων. Καθώς τελειώνει ο κύκλος τους, πεσμένα φύλλα, ρίζες, μίσχοι, κλαδιά και πεσμένοι κορμοί, καθώς και σκουλήκια, έντομα, περιττώματα και πτώματα ζώων και εντόμων, δημιουργούν άφθονη οργανική ύλη με συνεκτική δομή που συγκρατεί το νερό της βροχής σαν σφουγγάρι. Καθώς αποσυντίθενται, διασπώνται από μικροοργανισμούς που μετατρέπουν τα ανόργανα μέταλλα (ιχνοστοιχεία) σε οργανικά, τα μόνα που μπορούν να απορροφηθούν από τα φυτά.
Στη Φύση, συμβαίνουν και άλλες αρμονικές αλληλεπιδράσεις, αλλά δεν έχουν ανακαλυφθεί όλες. Για παράδειγμα, τα φυτά μοιράζονται τις ιδιαιτερότητές τους με άλλα είδη όπως αυτά που έχουν αγκάθια μοιράζονται αυτή την ικανότητα που έχουν να προστατεύουν τον εαυτό τους και έτσι να ενισχύουν την προστατευτική ικανότητα των άλλων.
Με αυτόν τον τρόπο, τα πάντα (και εμείς) συμβάλλουν στις διαδικασίες που απαιτούνται για την τέλεια λειτουργία αυτού του οικοσυστήματος. Στην εποχή μας όμως, λόγω των πολλαπλών αντιξοοτήτων γύρω μας, αυτός ο τύπος οικοσυστήματος μπορεί να βελτιωθεί εντελώς μόνος του μόνο αν υπήρχε σε κάθε γωνιά της γης, και ο άνθρωπος να υποστηρίζει τη φύση επιτρέποντάς της να αναγεννηθεί αντί να την καταστρέφει. Γι’ αυτό πρέπει να του δώσουμε ένα επιπλέον χέρι βοηθείας.
Τα πέντε στοιχεία, η αρχική δομή των πάντων, πρέπει επίσης να βρίσκονται σε ισορροπία για να υποστηρίξουν το φυτικό βασίλειο. Για παράδειγμα, υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ βλάστησης και βροχής. Τα δέντρα λειτουργούν σαν κεραίες που μαγνητίζουν τη βροχή και όταν επηρεάζονται από την ξηρασία, εκπέμπουν εξαιρετικά κολλώδεις βιογενείς πτητικές οργανικές ενώσεις που προσελκύουν υδρατμούς που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα σχηματίζοντας σταγόνες και έτσι προκαλείται βροχή.
https://www.youtube.com/watch?v=VGurBZ0b6nI&t=269s
Ομοίως με τον αέρα, τη γη και τον ήλιο το στοιχείο της φωτιάς. Το πέμπτο στοιχείο του αιθέρα σχετίζεται με τα στοιχειακά που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Για να βρισκόμαστε σε ισορροπία μαζί τους, πρέπει να υπάρχει τάξη και καθαριότητα και ο νους μας να είναι άδειος από νοητικές κατασκευές. Αυτό βοηθά στο φυσικό μας ένστικτο να λειτουργήσει καλύτερα και να γίνει ο συντονισμός μας πιο εκλεπτυσμένος.
Δείτε αυτό το άρθρο:
https://upliftconnect.com/trees-talk-to-each-other-in-a-language-we-can-learn/
αυτό https://www.youtube.com/watch?v= lDehr7JpyP8
και αυτό:
https://www.smithsonianmag.com/science- nature / the-whispering-trees-180968084 /
Ένας φυσικός νευροβιολόγος, ο Stefano Mancuso, λέει ότι τα φυτά έχουν προσωπικότητα, ανταλλάσσουν πληροφορίες, αλληλεπιδρούν με τα ζώα, έχουν καταφέρει στρατηγικές επιβίωσης, κοινωνικής ζωής και βέλτιστης χρήσης των ενεργειακών πόρων.
www.theflorentine.net/2019/09/03/mancuso-power-plants/
Και σε ένα ακόμη πιο λεπτό επίπεδο :
Δημιουργώντας τον πολιτισμό της Γαίας. Όραμα και τετράδιο εργασιών Marko Pogačnik https://steinerbooks.presswarehouse.com/browse/book/9781912992324/Creating-Gaia-Culture ή ακούστε το ηχητικό βιβλίο PSWD CGC2022 https://www.thetreeconversations.com/creating-gaia-culture/

Η πρώτη εμφάνιση αρχαίων οικοσυστημάτων μετά την Εποχή των Παγετώνων.
Κατά τη διάρκεια μιας Εποχής των Παγετώνων, οι παγετώνες συνθλίβουν τους βράχους στον μανδύα της Γης και οι άνεμοι φυσούν την ορυκτή σκόνη που προκύπτει, σκορπίζοντάς την παντού. Καθώς τα ηφαίστεια εκρήγνυνται, εκτοξεύουν ορυκτά από βαθιά μέσα στη Γη και ορμητικά ποτάμια σχηματίζουν προσχώσεις σε κοιλάδες πλούσιες σε ιχνοστοιχεία, όπως πυριτικά πετρώματα. Σε αυτά υπάρχει μεγάλη γκάμα έως και εκατό ιχνοστοιχείων που είναι απαραίτητα για την ευημερία της ζωής και τη δημιουργία γόνιμων εδαφών. Έτσι, την περίοδο που ακολούθησε την εποχή των παγετώνων, κάθε τοποθεσία με τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες γέμισε με ζούγκλες/δάση μεγάλης ποικιλίας φυτών, με δέντρα ύψους άνω των 100 μέτρων (το ψηλότερο δέντρο σήμερα έχει ύψος 140 μέτρα) και με πολλά άγρια βρώσιμα είδη. Εκείνη την εποχή, το σχεδόν γυμνό ελληνικό τοπίο του σήμερα καλύπτονταν από πυκνά δάση μεγάλης βιοποικιλότητας όπου ζούσαν λιοντάρια και άλλα μεγάλα θηρία. Το κλίμα ήταν επίσης πολύ πιο ήπιο, καθώς η πυκνή βλάστηση ομαλοποίησε τις ακραίες θερμοκρασίες προκαλώντας βροχοπτώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους χωρίς ακραίες πλημμύρες και ξηρασίες.
https://www.remineralize.org
Η φύση ακολουθεί κύκλους μεγάλης γονιμότητας και σταδιακής υποβάθμισης από φυσικά και ανθρωπογενή αίτια, που καταλήγουν σε μια εποχή των παγετώνων που ακολουθείται ξανά από μια περίοδο γονιμότητας και ούτω καθεξής. Βρισκόμαστε τώρα στο τέλος μιας τέτοιας περιόδου γονιμότητας και είτε ως ανθρωπότητα θα αφήσουμε τα πράγματα να προχωρήσουν σε πλήρη κατάρρευση χωρίς να επέμβουμε είτε θα ενεργήσουμε για να επαναφέρουμε τη φύση στην αρχική της γονιμότητα όπως ήταν αμέσως μετά την Εποχή των Παγετώνων. Μέχρι στιγμής, βρισκόμαστε σε γρήγορους ρυθμούς προς την πλήρη κατάρρευση που έχει αποδειχθεί με εκατομμύρια τρόπους. Και η υποβάθμιση της φύσης είναι μόνο ένα κομμάτι του παζλ. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, αλλά το καλό είναι ότι αν κάνουμε το καλύτερο δυνατό, τουλάχιστον εμείς, ακολουθούμε μια ανοδική πορεία.
Για να αντιστραφεί η καθοδική πορεία σε παγκόσμιο επίπεδο, η ανθρωπότητα πρέπει να φτάσει στην ωριμότητα, ζώντας αρμονικά σε όλες τις πτυχές της ύπαρξής της. Όταν αυτή η ωριμότητα θα αντανακλά στη φύση, τότε μπορεί να αναγεννηθεί σε κάθε μέρος της γης.

Φυσικός εμπλουτισμός του εδάφους.
Η αναγέννηση της φύσης ξεκινά από το έδαφος. Και πρέπει να ζει για να υπάρχουν φυτά και δέντρα πάνω του. Για να διατηρήσει αυτή τη ζωή πρέπει πάντα να καλύπτεται από φυτά και δέντρα που την προστατεύουν από τον καυτό ήλιο. Έτσι έχει μια σπογγώδη δομή που επιτρέπει την απορρόφηση και την κατακράτηση νερού με την αποσύνθεση των νεκρών φυτικών ιστών από τους γαιοσκώληκες και τους μικροοργανισμούς. Όλες οι διαδικασίες που είναι απαραίτητες για την ύπαρξη υγιών φυτών και δέντρων εξαρτώνται από υγιές έδαφος πλούσιο σε ιχνοστοιχεία και οργανική ουσία. Τα περισσότερα εδάφη, ωστόσο, υποβαθμίζονται σοβαρά λόγω της καταστροφής του οικοσυστήματος από την υλοτομία, τη βοσκή των ζώων και τη συμβατική γεωργία που χρησιμοποιεί χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα και καταστρέφει την πορώδη δομή του εδάφους με όργωμα και φρεζάρισμα.
Αυτό λοιπόν το αντισταθμίζουμε, ανάλογα με το βαθμό καταστροφής, λαμβάνοντας αρχικά δραστικά μέτρα για την αύξηση της γονιμότητάς του. Στη συνέχεια, θα φτάσει σε ένα σημείο όπου η φύση μπορεί να αναγεννηθεί με ελάχιστη εργασία βοηθώντας τις φυσικές διαδικασίες. Είναι μια συνεχής διαδικασία βελτίωσης χρόνο με το χρόνο.
Ο τρόπος της φυσικής καλλιέργειας είναι να αυξήσει τη γονιμότητα φυτεύοντας μια μεγάλη ποικιλία φυτών που εμπλουτίζουν το έδαφος με την ετήσια αποσύνθεση των φυτικών τους ιστών. Καθώς αυτό παίρνει πολύ χρόνο και τώρα ζούμε σε διαφορετικό ρυθμό έχοντας άμεση ανάγκη να αναγεννήσουμε τη φύση, εάν έχουμε χρόνο, ενέργεια και πόρους, μπορούμε να επιταχύνουμε τη διαδικασία καλύπτοντας το έδαφος μερικώς ή ολικά με οργανική ουσία (mulch) φυτικό υλικό που παράγεται επιτόπου ή/και μεταφέρεται εκεί, φτιάχνουμε κομπόστ, χρησιμοποιούμε τη δική μας καλλιέργεια μικροοργανισμών (μυκηλίων και ενδημικών), ιχνοστοιχείων (Ormus που είναι μονοατομικά στοιχεία από τη θάλασσα), ορυκτή σκόνη και βιοκάρβουνο (άνθρακας σαν σφουγγάρι που αποικίζεται από μικροοργανισμούς). Διασκορπίζονται στο κομπόστ και παντού ή/και αναμιγνύονται με νερό και ψεκάζονται. Έτσι το έδαφος που δέχεται μια φυσική ώθηση σε συνδυασμό με τη σπορά γίνεται γρήγορα γόνιμο και τα φυτά μας αναπτύσσονται αρκετά υγιή.
Κομποστ οργανική ύλη με μικροοργανισμούς, βακτήρια, μύκητες, σκουλήκια κ.λ.π. ανακατεμένο με παρθένο χώμα.
Μulch ( οργανική ουσία στην επιφάνεια του εδάφους).
Ανάλογα με την κατάσταση του εδάφους, το φθινόπωρο, (για να φυτέψουμε την άνοιξη), καλύπτουμε το έδαφος (ή τα ζιζάνια) με 5 έως 10 cm οργανικής ύλης και τα βελτιωτικά μας, εισάγοντας επίσης σκουλήκια, τα οποία δημιουργούν κομπόστ ακριβώς στο επιφάνεια του εδάφους. Η οργανική ύλη που χρησιμοποιείται είναι πεσμένα φύλλα (αποφεύγοντας ορισμένα είδη), υπολείμματα κήπου, κομμένα χόρτα, φρεσκοκομμένα κλαδιά δέντρων, υπολείμματα κουζίνας (λαχανικά και άψητα, χωρίς εσπεριδοειδή, (οι φλούδες τους πάνε μόνο κάτω από τα εσπεριδοειδή), σάπια φρούτα που συλλέγουμε από κάτω από τα δέντρα, πλυμένα φύκια κ.λ.π. Εάν έχουμε μια πολύ υποβαθμισμένη γη και θέλουμε να επιταχύνουμε την αποσύνθεσή τους (η χρήση ενεργών μικροοργανισμών E M βοηθά επίσης πολύ στην επιτάχυνση), μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν θρυματιστή και να τα τεμαχίσουμε. Αυτός ο τύπος επιτόπιας κομποστοποίησης μιμείται τον τρόπο που τα φυτικά υπολείμματα πέφτουν στο έδαφος από τα δέντρα και τα φυτά.
Ακολουθεί το χειρότερο σενάριο όπου δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου επιφανειακό χώμα. Αφού τελειώσει η διαδικασία αποσύνθεσης της mulch από πάνω, θα πρέπει να την ανακατέψουμε στο χώμα, κάτι που μοιάζει με την προσθήκη χώματος στο κομπόστ, χρησιμοποιώντας εργαλεία χειρός αν είναι μικρή περιοχή ή με το να αλλάξουμε τις λεπίδες της φρέζας με με αυτόν τον τρόπο https://www.researchgate.net/publication/322052533_A_New_Blade_Design_of_Rotary_Tiller_and_Static_Analysis_Using_Computer-Aided_Tool για σκάψιμο και ανάμειξη χωρίς να δημιουργηθεί στο κάτω μέρος ένα σκληρό στρώμα που δημιουργείται όταν οι λεπίδες της φρέζας γλιστρούν οριζόντια στο βάθος. Μια άλλη εφεύρεση είναι το βιολογικό άροτρο του Victor Schauberger https://www.youtube.com/watch?v=gca2oYlgjvc καλύτερα τοποθετημένο σε τρακτέρ ενός τροχού που δεν συμπιέζει το έδαφος καθώς ακριβώς πίσω του βρίσκεται το άροτρο. Αυτό χαλαρώνει το χώμα αναμειγνύοντας την mulch στο ανώτερο στρώμα του εδάφους καθώς στρέφει το χώμα προς τα μέσα κεντρικά, γυρνώντας το δύο φορές πρώτα γυρίζοντάς το στην άκρη και στη συνέχεια γυρίζοντάς το ξανά προς τα πίσω έτσι ώστε η κάθε στρώση της γης να παραμείνει ανέπαφη. Έτσι δεν χρειάζεται ποτέ να οργώσετε ξανά και θα έχετε μια καλή αρχή στη “μέθοδο χωρίς σκάψιμο”. Για τις εφευρέσεις του Victor Schauberger δείτε εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=yXPrLGUGZsw  Ελέγξτε επίσης τα χάλκινα εργαλεία κήπου εδώ. https://kupferspuren.at/en/informations/idea/ Περιηγηθείτε στο διαδίκτυο για πολλά περισσότερα.
Η ορυκτή σκόνη (ηφαιστειακή, γρανίτης, ατταπουλγίτης, ζεόλιθος και πολλά άλλα στις Ηνωμένες Πολιτείες) δημιουργεί γόνιμα εδάφη με την επιστροφή ορυκτών στο έδαφος με τον ίδιο τρόπο που γονιμοποιείται η Γη κατά την Εποχή των Παγετώνων. Διαβάστε για τα οφέλη της ορυκτής σκόνης εδώ: https://remineralize.org/why-remineralize/ Η καλύτερη ορυκτή σκόνη είναι αυτή από παραμαγνητικές πέτρες που απορροφούν φωτόνια από κεραυνούς. Όταν αναμιγνύεται με κομπόστ, η εκπομπή φωτονίων αυξάνεται εκατονταπλάσια. Αλλά παρόλο που η ορυκτή σκόνη έχει πολλά ιχνοστοιχεία, το Ormus είναι καλύτερο.
Ormus είναι θαλασσινό νερό από το οποίο το χλωριούχο νάτριο αφαιρείται μέσω μιας απλής χημικής διαδικασίας. Έχει 95 μονοατομικά ιχνοστοιχεία, στην ακριβή αναλογία με το αίμα μας. Είναι λογικό λοιπόν ότι αν τα φυτά που τρώμε έχουν την ίδια αναλογία ιχνοστοιχείων, θα προάγουν την υγεία. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το Ormus στο διαδίκτυο.
Πώς παρασκευάζεται : ανακατεύουμε θαλασσινό νερό (ή νερό και αλάτι) με (ανθρακική) σόδα πλυντηρίου (σόδα, που γίνεται όταν «βράζουμε» τη μαγειρική σόδα σε ένα τηγάνι). Μια χημική αντίδραση συμβαίνει όταν το pH είναι 10,7 και το γαλάκτωμα που προκύπτει είναι 95 μονοατομικά ιχνοστοιχεία χωρίς χλωριούχο νάτριο σε μια εύκολα απορροφήσιμη μορφή για τα φυτά. Ο τρόπος με τον οποίο διαχωρίζουμε αυτό το γαλακτώδες υγρό από το νερό που περιέχει το χλωριούχο νάτριο, το αλμυρό που ενοχλεί τα φυτά, είναι αφήνοντάς το να κατακαθίσει ρίχνοντας το διαυγές υγρό, γεμίζουμε ξανά με νερό δύο τρεις φορές, κατακάθεται-χύνουμε και μας μένειε το γαλάκτωμα με τα ιχνοστοιχεία.
Το Biochar είναι πυρολυμένη οργανική ύλη από περισσεύματα βιομάζας από τη δασοκομία ή τη γεωργία. Κατά τη διαδικασία καύσης, τα τοξικά εύφλεκτα αέρια καίγονται, και γίνεται ένα υλικό που μοιάζει με σφουγγάρι. Σε αυτές τις μικρές τρύπες οι μικροοργανισμοί δημιουργούν αποικίες. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται από τον καυτό ήλιο το καλοκαίρι, το κρύο το χειμώνα και την ακραία ξηρασία και τις πλημμύρες.
Για να εφαρμόσουμε το βιοκάρβουνο στο έδαφος, πρέπει πρώτα να το αναμίξουμε με νωπό τελειωμένο κομπόστ για τουλάχιστον 14 ημέρες, καθώς πρέπει πρώτα να ενεργοποιηθεί με μικροοργανισμούς. Η αναλογία είναι ένα μέρος βιοξυλάνθρακα προς 10 μέρη κομπόστ μέχρι μισό με μισό. Ελέγξτε για ενεργοποίηση biochar εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=1UiW3-IMfME
Στο διαδίκτυο, θα βρείτε έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών σχετικά με το biochar . Είναι πολύ σημαντικό και χρησιμοποιείται από τα αρχαία χρόνια. Ένας από τους τρόπους παραγωγής του είναι να γεμίσετε ένα μεταλλικό κουτί με ξύλο, με καπάκι που δεν κλείνει καλά και να το τοποθετήσετε σε μια αναμμένη σόμπα. Θα παρατηρήσετε ότι τα αέρια εξατμίζονται από το εσωτερικό του κουτιού και καίγονται. ΔΕΝ είναι κάρβουνο που λερώνει (το βιοκάρβουνο δεν λερώνει) καθώς οι εύφλεκτες τοξικές ουσίες δεν έχουν φύγει.
Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε τα ίδια (παραπάνω) βελτιωτικά στους σβώλους που κάνουμε για σπορά. Μπορούν να προστεθούν και άλλα βελτιωτικά (όπως τα βιοδυναμικά παρασκευάσματα). Ό,τι κι αν χρησιμοποιείτε, πρέπει να είναι φυτικής ή ορυκτής προέλευσης, χωρίς να χρειάζεται πολλή ενέργεια για να παραχθεί. Σε ό,τι κάνουμε, πρέπει να μιμούμαστε τη Φύση.
https://www.remineralize.org/2012/11/regenerative-veganic-gardening,
Τέλος, αυξάνουμε τη βιοποικιλότητα, σπέρνοντας μεγάλη ποικιλία σπόρων σε σβώλους (άργιλος που προστατεύει τους σπόρους). Σπέρνουμε πρώτα σπόρους φυτών που θα βελτιώσουν το έδαφος και στη συνέχεια σπόρους 300 ή περισσότερων διαφορετικών ειδών, κοινών και άγριων, βρώσιμων ή μη, δέντρων, αναρριχόμενων αμπελιών, θάμνων, πολυετών και μονοετών φυτών.
Μερικοί σύνδεσμοι ακόμη :
https://www.smilinggardener.com/collection/compost-tea/
και http://store.algaeaqua.com/ https://www.bloomthedesert.com/soil-overview Καταπληκτικός ιστότοπος με περισσότερες πληροφορίες.
https://www.soilfoodweb.com/how-it-works/ Έξι κινούμενα σχέδια για να μάθετε πώς λειτουργεί ο θρεπτικός ιστός του εδάφους.
https://theconversation.com/to-restore-our-soils-feed-the-microbes- 79616 Το έδαφος είναι ένας ζωντανός οργανισμός.

Η «φυσική καλλιέργεια» του Masanobu Fukuoka.
Στη φυσική γεωργία καλλιεργούμε με τρόπο που μιμείται τη Φύση. Η τεχνογνωσία της δημιουργίας του πρωταρχικού οικοσυστήματος προέρχεται κυρίως από τον Ιάπωνα γεωπόνο/αγρότη Masanobu Fukuoka, τον πατέρα της «φυσικής γεωργίας». Αυτό το είδος γεωργίας σχετίζεται άμεσα με τη φιλοσοφία και την κοσμοθεωρία του. Ονομάζεται επίσης «καλλιέργεια του να μην κάνεις τίποτα». Αυτό συμβαίνει επειδή μέσα στην «παύση» (του περιορισμένου νου) μπορεί κανείς να δει τη φύση από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία και έτσι να είναι ελεύθερος/η να ενεργήσει για να αυξήσει την ενέργεια, τη γονιμότητα και την παραγωγή τροφής της με ελάχιστη παρέμβαση.
Ένα από τα σημαντικά στοιχεία αυτής της μεθόδου είναι η βιοποικιλότητα, η χρήση πολλών ειδών φυτών και δέντρων. Η φύση αναγεννά τον εαυτό της με μερικές έξυπνες τεχνικές, όπως η σπορά μιας μεγάλης ποικιλίας σπόρων σε σβώλους, όπου η φύση αποφασίζει τι θα αναπτυχθεί, πότε και πού. Στο κτήμα του, καλλιεργώντας συμβατικά είδη σε πλήρη αρμονία με τη Φύση, κάθε χρόνο, η γονιμότητα του εδάφους αυξανόταν συνεχώς. Έκανε όμως και κάτι άλλο που σχεδόν κανείς δεν ξέρει. Δημιούργησε έναν «φυσικό» δασόκηπο σε ένα λόφο πάνω από το αγρόκτημά του, έναν άγνωστο κρυμμένο θησαυρό απαράμιλλης ομορφιάς, έναν συνδυασμό ενδημικών και κοινών βρώσιμων ειδών φυτών και δέντρων. Αυτό ήταν το πρώτο αρμονικό οικοσύστημα μεγάλης βιοποικιλότητας της εποχής μας.
Ως αγρότης ασχολήθηκε κυρίως με συμβατικές καλλιέργειες, αφήνοντας τη Φύση να λειτουργεί αρμονικά σύμφωνα με τη σοφία της, οπότε ΔΕΝ χρειαζόταν να σκάβει το έδαφος (σκάψιμο, όργωμα ή φρεζάρισμα), να ξεριζώνει αγριόχορτα, να χρησιμοποιεί λιπάσματα, ζιζανιοκτόνα και φυτοφάρμακα, ή να αλλάζει το φυσικό σχήμα των δέντρων με το κλάδεμα. Το έδαφος οργώνεται από τις ρίζες των φυτών, τα ζιζάνια (αν χρειάζεται) αντικαθίστανται από ένα μόνιμο τάπητα από μια ποικιλία φυτών όπως το τριφύλλι, το έδαφος γονιμοποιείται φυσικά με τις διεργασίες στο έδαφος και τα δέντρα μεγαλώνουν διατηρώντας το φυσικό τους σχήμα χωρίς να χρειάζεται κλάδεμα που καταστρέφει το φυσικό σχήμα του δέντρου και στη συνέχεια για μια ζωή πρέπει να κόβουμε τα λαίμαργα που μεγαλώνουν τυχαία καθώς το δέντρο έχει χάσει την ισορροπία των κλαδιών του.
Σύμφωνα με έναν ειδικό: «Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας (τροπικός ή μη) δασόκηπος με πολλά διαφορετικά είδη δέντρων που παράγουν φρούτα, ξηρούς καρπούς, ξυλεία κ.λ.π. από θάμνους, αναρριχόμενα αμπέλια, μονοετή και πολυετή φυτά, λαχανικά, βότανα, μανιτάρια, κ.λ.π., είναι η καλύτερη λύση για τα περισσότερα μέρη μιας χώρας ώστε να μπορούν να θρέψουν μια οικογένεια ή μια κοινότητα από μια σταθερή και ποικίλη καλλιέργεια». Η διαφορά από οποιοδήποτε άλλο σύστημα καλλιέργειας είναι ότι απαιτεί πολύ λιγότερο χρόνο εργασίας, δεν χρησιμοποιούνται μηχανήματα και υπάρχει καλύτερη ποιότητα και υψηλότερη παραγωγή (αποδεδειγμένο γεγονός). Πάνω από ένα μόνιμο παχύ τάπητα από τριφύλλι, φυτεύει, σπέρνοντας τους σπόρους/σβώλους μιας καλλιέργειας πριν τη συγκομιδή της προηγούμενης. Έτσι, σπέρνει τρία διαφορετικά δημητριακά σε ένα χρόνο. Περιττό να πούμε ότι με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο μπορούμε να έχουμε μεγάλη ποικιλία τροφών για τον εαυτό μας, αλλά υπάρχει και οικονομική βιωσιμότητα από ποικιλία καλλιεργειών, υπερτροφές, βότανα κ.λ.π. φρέσκα ή αφυδατωμένα ανώτερης ποιότητας.
http://vanveenorganics.com/ebooks/Natural-Way-Of-Farming-Masanobu-Fukuoka-Green-Philosophy.pdf
https: // www.wildernesscollege.com/fukuoka-farming.html

Οφέλη και πλεονεκτήματα αυτού του οικοσυστήματος.
-Αυτό το αρχέγονο οικοσύστημα είναι η φυσική μας κληρονομιά. Πριν από πολύ καιρό, πριν από το κύμα των πόλεων, εκεί ζούσαμε, εκεί ανήκαμε. Τώρα, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά από το τέλειο είναι κάποιο όμορφο μέρος στη φύση, όταν είμαστε εκεί παρόντες, μια αμυδρή ανάμνηση μας κάνει να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στο «αληθινό μας σπίτι». Φανταστείτε πώς θα ήταν να ζούσε κανείς συνεχώς σε ένα τέτοιο οικοσύστημα απαράμιλλης ομορφιάς.
-Φυτεύοντας το κουκούτσι ενός καρπού που προήλθε επίσης από ένα δέντρο που προήλθε από κουκούτσι και μετά από μερικά χρόνια φυτέψτε το κουκούτσι από αυτό το δέντρο, η τρίτη γενιά θα παράγει καρπούς εξαιρετικής ποιότητας, επειδή επιστρέφουν στην προγονική τους μορφή, επίσης λόγω των αρμονικών αλληλεπιδράσεων τόσων πολλών ειδών, αναδεικνύοντας έτσι τις ιδιότητές τους, δηλαδή καλύτερης ποιότητας και υψηλής θρεπτικής αξίας, με όλα τα ιχνοστοιχεία, τις βιταμίνες και την κρυσταλλική δομή τους ισορροπημένα. Αφ’ ενός η σάρκα τους μας χαρίζει υγεία και αφ’ ετέρου οι σπόροι τους μπορεί να προσφερθούν σε μια τράπεζα σπόρων για το μέλλον για την αναγέννηση της φύσης όταν θα εμφανιστεί η ανάγκη.
-Η εγκατάσταση απαιτεί κυρίως έξυπνο χειρισμό των φυσικών διεργασιών αντί για σκληρή δουλειά και ανθρωποκεντρική πνευματική γνώση. Στην αρχή κατά την εγκαθίδρυσή του, το έδαφος μπορεί να έχει καταστραφεί τόσο πολύ, που μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε κάποια στοιχεία από την τεχνολογία και τους εξωτερικούς πόρους. Στη συνέχεια, αφού το έδαφος ανακτήσει τη γονιμότητά του, αυτή αυξάνεται συνεχώς από μόνη της, και το οικοσύστημα γίνεται αυτοσυντηρούμενο, χωρίς σχεδόν καμία συντήρηση.
-Δεν κάνουμε απολύτως τίποτα ενάντια στη φύση. Απλά γινόμαστε ο ενδιάμεσος κρίκος που της επιτρέπει να αναγεννηθεί όπως π.χ. μιμούμενοι τον άνεμο που σκορπίζει τους σπόρους (προστατευμένους από πηλό) μιας μεγάλης ποικιλίας φυτών παντού εμπλουτίζοντας το άγονο έδαφος με φυσικές διεργασίες. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από τη αγροτική εργασία.
-Έχει εξαιρετική αντοχή σε όλες τις προκλήσεις και τις αντίξοες κλιματικές συνθήκες, τα παράσιτα, και τις ασθένειες.
– Δημιουργεί ένα μικροκλίμα ήπιων θερμοκρασιών με μικρή διαφορά μεταξύ της μέγιστης και της ελάχιστης, εξομαλύνει τις υπερβολικές ξηρασίες και βροχοπτώσεις και αν καλύπτει μεγάλη έκταση, μπορεί να αλλάξει ακόμη και τα καιρικά πρότυπα.
– Δεν μπορεί να πάρει φωτιά καθώς υπάρχει τόσο πυκνή βλάστηση από μη εύφλεκτα είδη που διατηρεί μόνιμη υγρασία καθώς βρέχει συχνότερα λόγω του τρόπου με τον οποίο τα δέντρα προσελκύουν τη βροχή, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως και το νερό δεν εξατμίζεται.
-Μπορεί να μας προσφέρει όλα τα στοιχεία που μας λείπουν ζώντας στις πόλεις, να μας υποστηρίξει στη μετάβαση σε μια ειρηνική διατροφή με βάση τα φυτά, να ζούμε με φρούτα και σπόρους που είναι η τροφή που θα προτιμήσουμε αυθόρμητα αφού ζήσουμε εκεί για κάποιο διάστημα (υπό την προϋπόθεση να ρέουμε με τη ροή!). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρόλο που έχουμε μεταλλαχθεί σε παμφάγους λόγω της ανάγκης να επιβιώσουμε σε σκληρές συνθήκες, όπως κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων, το αρχικό πρότυπο του σώματός μας είναι καρπο-σπόρο-φάγοι (σπόροι όπως ο ηλίανθος) και επομένως αν βρούμε τον εαυτό μας στο κατάλληλο περιβάλλον, αν αλλάξουμε τις κοινωνικές μας συνήθειες για το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε και για το τι να τρώμε μιμούμενοι τους άλλους κι αν απαλείψουμε τις ψυχικές μας συμπάθειες και αντιπάθειες, θα επιλέξουμε αυθόρμητα να φάμε τα πολύ νόστιμα φρούτα, ξηρούς καρπούς και σπόρους που μας παρέχονται σε αφθονία και θα προσαρμοστεί εύκολα το σώμα μας να ζει μ’ αυτά. Αν είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή, θα είμαστε σε θέση να προσαρμοστούμε στη φύση αντί να προσπαθούμε με κόπο να προσαρμόσουμε τη φύση στα μέτρα μας και στην πορεία να της προξενούμε όλεθρο με τις καταστροφικές μας συνήθειες.
-Η μικρότερη ποσότητα παραγωγής και το μικρότερο μέγεθος των καρπών αντισταθμίζονται με την εξαιρετική ποιότητα και τη ζωτική τους ενέργεια που μας κρατούν για πολύ καιρό χωρίς να πεινάμε, αρκεί βέβαια να έχουμε προσαρμοστεί σε αυτές τις υπερτροφές και το στομάχι μας να έχει ήδη συρρικνωθεί. Ο λόγος που τώρα είναι υπερμεγέθες, είναι επειδή αντί για ποιότητα θρεφόμαστε με ποσότητα με τροφές χαμηλής βιοενέργειας.
– Προσθέτει στη συνολική ευημερία του πλανήτη. Ένα μοντέλο που όταν δημιουργηθεί θα δείξει το μεγαλείο του όταν σε λίγα χρόνια θα εκδηλωθούν τα εκπληκτικά αποτελέσματα. Από εκεί θα εξαρτηθεί από το αν η ανθρωπότητα θα σταματήσει να αυτοκαταστρέφεται και θα αλλάξει πορεία σε όλα τα επίπεδα, καθώς θα επαναληφθεί σε μεγάλη κλίμακα από άτομα και ομάδες παντού, στις τροπικές, υποτροπικές, εύκρατες και ψυχρές εύκρατες περιοχές του πλανήτη. Μόνο τότε υπάρχει περίπτωση να σταματήσει η καθοδική πορεία της φύσης.
– Κάνοντας έρευνα στο Διαδίκτυο, μπορεί κανείς να βρει χιλιάδες σοβαρές επιπτώσεις από τη δυσαρμονική σχέση ανθρώπου και Φύσης. Όσο πιο υποβαθμισμένη είναι η φύση, τόσο χειρότερη είναι η ποιότητα της ζωής μας. Καθώς εξαρτόμαστε από το περιβάλλον μας για την επιβίωση, η αναγέννηση της φύσης μας ωφελεί περισσότερο. Η παρουσία αυτών των οικοσυστημάτων παντού θα ωφελήσει έμμεσα την ανθρωπότητα και άμεσα αυτούς που ζουν εκεί.

Τα απαραίτητα στοιχεία για τη δημιουργία του.
Ο ιδανικός τόπος.
Όσο μεγαλύτερος τόσο καλύτερα. Αν συνορεύει μ’ ένα δάσος (όχι κωνοφόρο γιατί είναι εξαιρετικά εύφλεκτο), θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον 5 στρέμματα λόγω της δυνατότητας επέκτασης στο δάσος με άγρια εδώδιμα είδη. Αλλιώς, θα πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερο. Πιθανώς τότε να πρέπει να δημιουργηθεί τριγύρω του μια πυκνή ζώνη από συγκεκριμένα δέντρα για να προστατέψουν αυτά που θα φυτέψουμε στο εσωτερικό του.
Το ιδανικό θα ήταν να είναι παρθένος τόπος, να μην έχει δηλαδή ποτέ καλλιεργηθεί/οργωθεί ή έστω όχι για πολλά χρόνια και να έχει ήδη μια ποικιλία ενδημικών δέντρων και θάμνων (ή τουλάχιστον απλώς θάμνων) για να μας διευκολύνει να αυξήσουμε την εδώδιμη βιοποικιλότητά του με ενδημικά βρώσιμα είδη από το μακρινό παρελθόν μαζί με συμβατικά είδη φρούτων. Αν είναι πολύ πυκνό, το αραιώνουμε επιλεκτικά κόβοντας τα πολλά του ίδιου είδους (τα μικρότερα), τα ξερά και ό,τι κλαδί είναι στο δρόμο και μαζεύουμε και δένουμε την ανοιχτή κόμη των θάμνων ή μεγάλων αγριόχορτων στο κέντρο για να φτιάξουμε χώρος για τους δικούς μας ενδιάμεσα. Το καλοκαίρι που χρειάζεται το έδαφος περισσότερη σκίαση κόβουμε τον σπάγγο που τα έχουμε δέσει. Όλα τα κομμένα κλαδιά, τα απλώνουμε στο έδαφος ενδιάμεσα από τα φυτά μας για να σαπίσουν και κόβουμε όποιο κλαδί προεξέχει ώστε όσο το δυνατόν περισσότερα να ακουμπήσουν στο έδαφος.
Προσέχουμε επίσης άσχετα το χρώμα του, να έχει οργανική ουσία το λιγότερο 10-15 εκ. στην επιφάνεια. Την φήμη πως το μαύρο χρώμα είναι το καλύτερο την διαδίδουν οι πωλητές χώματος για να σας φέρνουν φορτηγά από μαύρο υπέδαφος που μόλις βραχεί γίνεται σκληρό σαν πέτρα κι έχει μηδέν οργανική ουσία.
Είναι σημαντικό να συνορεύει ο τόπος μας με ένα δάσος, επειδή αυτό θα έχει θετική επίδραση στο οικοσύστημά μας και θα μπορέσουμε να αυξήσουμε τη βιοποικιλότητά του με τα καθαυτό ενδημικά είδη του μακρινού παρελθόντος. Τα «ενδημικά» είδη στα σημερινά δήθεν παρθένα δάση είναι τα ανθεκτικά είδη που επέζησαν από προηγούμενες καταστροφές. Μερικά από τα χαμένα είδη είναι τα ευαίσθητα άγρια φρούτα που ήταν πάρα πολλά στο παρελθόν. Χάθηκαν λόγω της εγκατάλειψης των ανθρώπων, λόγω των δασικών πυρκαγιών και της βοσκής των ζώων και λόγω της αδυναμίας να ανταγωνιστούν τα ανθεκτικά είδη.
Τα δέντρα με τους πιο εκλεκτούς καρπούς/φρούτα και τους ελαιούχους καρπούς ήταν αυτά που συντηρούσαν τον άνθρωπο στο παρελθόν. Τα ενδημικά δέντρα των καταπράσινων οικοσυστημάτων στήριζαν την ύπαρξή τους. Ο άνθρωπος στο παρελθόν είχε επίγνωση της αιθερικής του φύσης και τρεφόταν από τα φρούτα και τους ελαιούχους καρπούς που ζούσαν ημιαιθερικά ας πούμε. Κάποια στιγμή έχασε αυτή τη συνείδηση, έγινε πιο υλιστής με αποτέλεσμα να χρειαζόταν πιο ουσιαστικό φαγητό. Αυτό τον έκανε να στραφεί προς την κρεατοφαγία και την καλλιέργεια δημητριακών, και καθώς στην πορεία κατέστρεψε τα ενδημικά δέντρα, τα ευαίσθητα οπωροφόρα δέντρα δεν μπορούσαν πια να υπάρχουν. Τα οπωροφόρα δέντρα που καλλιεργεί τώρα δεν μπορούν να τον συντηρήσουν πλήρως. Στο οικοσύστημα όμως που θα δημιουργήσουμε, θα μπορεί να συντηρηθεί πλήρως, ασχέτως που βρίσκεται. Προς το παρόν, μόνο σε τροπικές χώρες με πλούσιο έδαφος, χωρίς αγροχημικά και πάνω από 120 είδη φρούτων και ελαιούχων καρπών είναι δυνατόν να διατηρηθεί κανείς σε τέλεια υγεία, κι έχω προσωπική εμπειρία σ’ αυτό.
Εδώ είναι ένα παράδειγμα για το πώς αλλιώς εξαφανίστηκαν τα ευαίσθητα άγρια οπωροφόρα δέντρα. Στην πλατεία του χωριού Παλαιοί Πόροι στον Όλυμπο, υπήρχε ένα πολύ σπάνιο, τεράστιο άγριο δέντρο με νόστιμους καρπούς. Το έκοψαν γιατί τα φρούτα του, που δεν έτρωγε κανείς, λέρωναν την πλατεία του χωριού! Αυτή είναι η νοοτροπία των ανθρώπων που ζουν στην επαρχία. Όπως ένας άλλος χωρικός που ήταν πολύ περήφανος που σκότωσε ένα κοπάδι πολύ σπάνιων πουλιών που ζούσαν σε μια χαράδρα. Μάθημα προς μάθηνσιν: Αν δεν συμβεί κάτι τελείως ανατρεπτικό, έτσι όπως πάει η ανθρωπότητα με αυτή της την νοοτροπία θα διαλύσει την γη και θα την κάνει κοσμική σκόνη. Η φύση του υλικού σύμπαντος είναι ούτως ή άλλως παροδική, οπότε ας μη κοιτάμε τι κάνουν οι άλλοι, αυτό που μετράει είναι τι κάνουμε εμείς, οπότε ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Ο λόγος που προτιμούμε το έδαφος να είναι παρθένο και καλυμμένο με βλάστηση που το προστατεύει από τον καυτό ήλιο ή να μην οργώνεται για πολλά χρόνια, είναι ότι χρειάζεται απίστευτη δουλειά για χρόνια για να αποκατασταθεί η αρχική του φυσική δομή, η μικροβιακή ζωή και η γονιμότητά του. Λόγω της εφαρμογής των βελτιωτικών προσθέτων μας, μπορούμε να το αποκαταστήσουμε σε λιγότερο χρόνο, αλλά χρειάζεται ακόμα χρόνος ανάλογα με το επίπεδο καταστροφής. Θα ήταν επίσης ιδανικό εάν το «οικοσύστημά» μας βρίσκεται σε ένα ενεργειακό σημείο και όχι σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον, π.χ. που ψεκάζουν με τοξικά αγροχημικά. Τους αεροψεκασμούς βέβαια δύσκολο να τους αποφύγουμε αλλά αυτούς πρέπει να τους αντιμετοπίσουμε με την εσωτερική μας δύναμη που δημιουργεί θαύματα βιολογικής μεταστοιχείωσης. Κάθε φορά που θα αντιμετωπίζετε προκλήσεις λόγω της μεγάλης απόστασης από πόλη, να είστε ευγνώμονες για την αποφυγή χειρότερων ακόμη προκλήσεων που θα έπρεπε να αντιμετωπίσετε αν ζούσατε πιο κοντά στον πολιτισμό. Ιδού και η ανάγκη να υπάρχει ομάδα που θα αναλάβει αυτό το έργο. Ζώντας μακριά δεν μπορείς να είσαι μόνος.
Σχεδιασμός της εγκατάστασής μας λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους.
Το καλύτερο θα ήταν αν κάναμε τον σχεδιασμό σύμφωνα με την διαίσθησή μας εξετάζοντας βέβαια όλους τους παράγοντες. Όσον αφορά τα κτίρια, μπορούμε να ακολουθήσουμε το αρχαίο ελληνικό φενγκ το shui ή το αντίστοιχο ινδικό VastuShastra αλλά για το που θα γίνουν τα υπολοιπα κτίρια όπως αποθήκες, υπόστεγα, κιόσκι, κελάρι, θερμοκήπιο, φυτώριο, ανοιχτοί χώροι, λίμνη, το κομμάτι που προορίζεται για το «οικοσύστημα» και οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους όπως π.χ. ζώνες γεωπαθητικού στρες (που απαιτεί εκπαίδευση από την πλευρά σας ή θα πρέπει να έρθει ένας ειδικός για να το ελέγξει), η μορφολογία του εδάφους (κλίση, κ.ά.), η θέση προς τον ήλιο, η έκθεση στον άνεμο, το βάθος του επιφανειακού εδάφους και του υπεδάφους σε διάφορες περιοχές, τα είδη υπάρχοντα δέντρα και θάμνοι, την ποσότητα φωτός που λαμβάνει ετησίως το κάθε σημείο (δηλαδή βουνά που σκιάζουν τον ήλιο στην ανατολή ή τη δύση), τη διαφορά θερμοκρασίας που ανάλογα το μέρος μπορεί να είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη, τον τόπο που καταλήγει η βροχή (δηλαδή στο χαμηλότερο σημείο που έχει περισσότερη υγρασία φτιάχνουμε μια λίμνη αντί για σπίτι), περιοχές με έφορο έδαφος που το κρατάμε για το «οικοσύστημα», το παρακείμενο δάσος, υποβάθμιση του εδάφους από προηγούμενους ιδιοκτήτες, πρέπει να λογαριάσουμε ακόμα και την ύπαρξη εχθρικών γειτόνων, κ.λπ. Η ανάπτυξη του «φυσικού ένστικτου ” σίγουρα θα σας βοηθήσει να βρείτε το σωστό μέρος. Μπορούμε ακόμη και να μαντέψουμε σωστά ότι θα μας πάρει 5 χρόνια για να αυξήσουμε σταδιακά τη γονιμότητα μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, οπότε μπορεί να αποδεχτούμε. Στη φύση δεν μπορεί να υπάρχει βιασύνη. Αν βιαζόμαστε και φυτέψουμε όπως νάναι αυτό που μας αρέσει, αφ’ ενός θα θέλει πολύ δουλειά και αφ’ ετέρου θα μειώσει τη γονιμότητα της γης. Πέρα από το οικοσύστημα, για να μπορείτε να αρχίστε να τρώτε άμεσα  μέχρι το μείγμα φυτών και λαχανικών κάτω από τα δέντρα να μπορέσει να σας συντηρήσει πλήρως, φτιάξτε μερικά υπερυψωμένα παρτέρια με τη μέθοδο του διπλού σκαψίματος και φυτέψτε τα λαχανικά πυκνά. Είναι το ίδιο σαν να παίρνετε οπωροφόρα δέντρα από ένα φυτώριο για να αρχίσετε να τρώτε σε δύο χρόνια. Δεν πειράζει γιατί ο στόχος μας είναι μακροπρόθεσμος.

Επιπρόσθετα στοιχεία, φράκτης,  προστασία από φωτιά, νερό.
Φράκτης.
Εάν υπάρχουν βοσκοί με κατσίκες ελευθέρας βοσκής και άλλα ζώα τριγύρω, θα πρέπει να περιφράξουμε με πλέγμα και ξύλινα παλούκια ή μεταλλικές γωνίες ή μπετόβεργες ύψους 1,80 έως 2 μέτρα (οι κατσίκες μπορούν να πηδήξουν αν είναι λιγότερο), που θα καρφωθούν στο έδαφος 30 με 50 εκ., οπότε συνολικά χρειαζόμαστε 2,50 μ. Για μεταλλικούς πασσάλους δεν χρειάζεται να κάνετε τρύπα και να ρίξετε τσιμέντο. Μπορώ να μοιραστώ μαζί σας τα σχέδια ενός εργαλείου χειρός που έχω εφεύρει το οποίο καρφώνει μεταλλικούς πασσάλους στο έδαφος. Αν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για έναν κανονικό φράχτη, μπορεί κανείς να φυτέψει θάμνους (αγκαθωτούς ή όχι) πυκνά και μέχρι να μεγαλώσουν, να φτιάξει φράκτη με ξερά κλαδιά στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, συγκρατούμενα με τρεις σειρές φτηνό αγκαθωτό σύρμα. Ενισχύστε τον κάτω μέρος του φράχτη αν υπάρχουν αγριογούρουνα με γερό πλέγμα (το τετράγωνο μάτι που είναι κολλημένο) που πρέπει να το χώσετε και να το καρφώσετε λίγο στο έδαφος, διαφορετικά σκάβουν και περνούν από κάτω.
Προστασία από φωτιά.
Αν υπάρχει κοντά δάσος με πεύκα, αποφύγετε να φυτέψετε κοντά τους, γιατί αν πιάσουν φωτιά, δημιουργούν μια πύρινη κόλαση που ξεραίνει τα δέντρα μας και μετά τα καίει. Ωστόσο, υπάρχει λύση. Το μειονέκτημα είναι πως απαιτεί σκληρή δουλειά. Ας ελπίσουμε ότι το χώμα θα είναι μαλακό, ώστε να μην είναι πολύ δύσκολο να σκαφτεί. Η ιδανική στιγμή είναι λίγο μετά τις βροχές όταν το χώμα είναι μαλακό χωρίς να λασπώνει. Σκάβουμε χαντάκια εδώ κι εκεί και θάβουμε ή μισοθάβουμε τα ξερά και χαμηλά κλαδιά (τα οποία θα κλαδέψουμε και μετά θα τα κόψουμε όσο μικρά χρειάζεται για να μην πιάνουν χώρο) και τους εύφλεκτους ξερούς κορμούς από πεσμένους κορμούς δέντρων. Χρησιμοποιούμε ειδικά χειροκίνητα εργαλεία για κοπή και σκάψιμο για να γίνει η εργασία μας πιο εύκολη. Έτσι, καθώς αποσυντίθενται, θα γίνουν τροφή για το δάσος, κάτι που είναι πολύ καλύτερο από το να τα απομακρύνουμε από το δάσος. Αυτή η μέθοδος ταφής μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε μη κωνοφόρο δάσος για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος πυρκαγιάς. Εάν υπάρχουν εύφλεκτα πεύκα δίπλα μας, για να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο πυρκαγιάς, μπορούμε να αφαιρέσουμε όλα τα ξερά και τα χαμηλά κλαδιά  κλαδεύοντάς τα μέχρι εκεί που φτάνουμε κι επίσης να αφαιρέσουμε τα πάντα από το έδαφος, ακόμα και τις πευκοβελόνες, και να τα θάψουμε εδώ κι εκεί σε χαντάκια. Αν κάποια δέντρα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο, τα αραιώνουμε, τα κόβουμε και τα θάβουμε.
Νερό.
Αυτός που ανακάλυψε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον για τις ιδιότητες του νερού, είναι ο Victor Schauberger. Υπάρχει πολύ υλικό στο διαδίκτυο, κάντε τη δική σας αναζήτηση και αν μπορείτε να ενσωματώσετε μερικές από τις εφευρέσεις του για να ενεργοποιήσετε το νερό, θα είναι υπέροχο. Δεν υπάρχει αρκετός χώρος εδώ για να γράψω περισσότερα γι’ αυτό.
Ακόμα και για ελάχιστο πότισμα στην αρχή το νερό είναι απαραίτητο. Ευτυχώς, υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι παροχής νερού παντού. Αν είμαστε κοντά στη θάλασσα, μπορούμε να παράγουμε μεγάλες ποσότητες αποσταγμένου νερού με ηλιακό θερμοκήπιο. Αν όχι, με ειδικές σίτες/δίχτυα μπορούμε να μαζέψουμε την ατμοσφαιρική υγρασία, η οποία κολλάει στην δίχτυ, υγροποιείται, στάζει σε ένα λούκι και καταλήγει στη δεξαμενή μας. Έτσι, είτε το νερό είναι πηγή, ποτάμι, πηγάδι, ή γεώτρηση είτε από βροχή, θάλασσα ή ατμοσφαιρική υγρασία, θα ήταν ιδανικό αν μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα μικρό οικοσύστημα με υδρόβια φυτά και ζώα. Είναι επίσης το τέλειο μέρος για να καλλιεργήσουμε το υδρόβιο επεκτατικό ζιζάνιο Hydrilla Verticillata που είναι μια μυστική υπερτροφή της φύσης, μια από τις πιο θρεπτικές στον πλανήτη ανώτερη ακόμα και από τη σπιρουλίνα. Στη συνέχεια με το νερό από αυτή τη λιμνούλα μπορούμε να ποτίσουμε όλο το «οικοσύστημα».
Για να συλλέξουμε το νερό της βροχής, στο υψηλότερο σημείο του τόπου μας (ή ακόμα και στο γειτονικό δάσος αν είναι πιο ψηλά) όπου το νερό μαζεύεται φυσικά, καλύπτουμε φυσικά ή τεχνητά αυλάκια με φυσικό τσιμέντο για να συλλέξουμε το νερό της βροχής και να γεμίσουμε μια δεξαμενή νερού που έχει τρία τμήματα και καλύπτεται για να μην εξατμίζεται το νερό από τον ήλιο, ή υπόγεια, με αδιάβροχη πλαστική επένδυση από κάτω και άλλη να το καλύπτει. Το νερό από το τρίτο τμήμα της δεξαμενής, , ρέει φυσικά στη λίμνη που θα πρέπει να βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του τόπου μας ώστε να μπορούμε να ποτίζουμε με φυσική ροή χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε αντλία. Η λιμνούλα γίνεται σκάβοντας μια μεγάλη τρύπα με ελαφρώς κεκλιμένες πλευρές που την καλύπτουμε με αδιάβροχο πλαστικό ή ακόμα καλύτερα με φυσικό τσιμέντο, μια αρχαία ελληνική συνταγή με ποζολάνη (ηφαιστειακό πέτρωμα) ή ζυμώνοντας με τα πόδια μας πήλινη λάσπη με σάπιο χόρτο, αν το χώμα είναι αργιλώδες και στη συνέχεια καλύπτεται με μπεντονίτη για στεγανότητα στο νερό. Αυτό το τελευταίο το κάνουμε μόνο αν δεν υπάρχουν ζώα που θα μπορούσαν να σκάψουν μια τρύπα κάτω από τη λίμνη και να στραγγίσουν όλο το νερό. Και στις τρεις περιπτώσεις, φτυαρίζουμε τουλάχιστον 10 εκατοστά χώμα για να συγκρατηθεί ο μπεντονίτης αλλά και ως υπόστρωμα για τα υδρόβια φυτά που θα φυτέψουμε, προσομοιώνοντας έτσι μια φυσική λίμνη. Εκτός από τη βροχή, αυτό είναι το καταλληλότερο νερό για άρδευση, ζωντανό, εκτεθειμένο στον ήλιο, στα στοιχεία, με φυτά και ζώα που παρέχουν θρεπτικά συστατικά. Αν με το πότισμα δεν ανανεώνεται αρκετά γρήγορα, θα πρέπει να σκιάζεται από δέντρα και υδρόβια φυτά, γιατί ο πολύς ήλιος δεν κάνει καλό ούτε στο νερό. Αυτός είναι ο σκοπός των δεξαμενών πάνω από τη λίμνη. Αφού ποτίσουμε και σχεδόν αδειάσει η λίμνη, τη γεμίζουμε ξανά με νερό από τη δεξαμενή. Ο σκοπός των τριών τμημάτων της δεξαμενής είναι ότι το πρώτο είναι να για να μαζευτούν όλα τα χώματα κλπ, που το καθαρίζουμε περιοδικά. Στη συνέχεια το νερό πηγαίνει στο δεύτερο αφού αυτό αδειάσει στο τρίτο και εκεί (στο δεύτερο) μπορούμε να το ενεργοποιήσουμε. Αν χρησιμοποιήσουμε οτιδήποτε για να αντισταθμίσουμε την οξύτητα (από την όξινη βροχή) μπορούμε να το βάλουμε εδώ, να το ανακατέψουμε καλά, έτσι ώστε όταν πάει στη λίμνη να μην διαταράξει το οικοσύστημα του οξυγόνου. Σε περίπτωση που έχουμε νερό από το δήμο με χλώριο, αυτή είναι η δεξαμενή που ανοίγουμε το καπάκι και αφήνουμε μόνο μια σίτα για να κρατήσουμε μακριά τα έντομα κλπ. και αφήνουμε το χλώριο να εξατμιστεί και το νερό να ενεργοποιηθεί από τον ήλιο για μια ή δύο μέρες. Στη συνέχεια μετακινείται στην τρίτη δεξαμενή έτοιμη να γεμίσει τη λίμνη αφού έχει σχεδόν στραγγιστεί όταν ποτίζουμε. Αν υπάρχει πηγή νερού σαν μια σταθερή πηγή, δεν χρειαζόμαστε τις δεξαμενές. Για να βγάλετε το νερό από τη λίμνη χωρίς αντλία, ζητήστε μου να σας στείλω λεπτομέρειες για ένα απλό gadget DIY. Υλικά: μια βαλβίδα αντεπιστροφής, δύο κανονικές βαλβίδες και ένας σωλήνας νερού.
Εάν αντιμετωπίζουμε μια μακρά περίοδο ξηρασίας, θα χρειαστούμε περισσότερο νερό για τα πρώτα δύο έως τρία χρόνια για να προσομοιώσουμε λίγο τις συνθήκες του απώτερου παρελθόντος όταν έβρεχε πολύ περισσότερο. Στη συνέχεια, κάθε χρόνο, καθώς το ριζικό σύστημα των φυτών αντλεί νερό από βαθιά στο έδαφος και δημιουργεί μια πορώδη δομή που συγκρατεί καλά το νερό, ποτίζεται όλο και λιγότερο έως ότου τα φυτά εγκλιματιστούν στις τρέχουσες ξηρές συνθήκες και μάθουν να απορροφούν την ατμοσφαιρική υγρασία τη νύχτα μέσα από τα φύλλα τους, όπως ακριβώς κάνουν τα ενδημικά φυτά. Η υγρασία του εδάφους διατηρείται από την άφθονη οργανική ύλη που απορροφά τη βραδινή υγρασία σαν σφουγγάρι και επίσης η σκίαση από πολλά φυτά δεν επιτρέπει στον ήλιο να ξεράνει το έδαφος. Αν υπήρχαν πολλά τέτοια οικοσυστήματα στον κόσμο, ο καιρός θα άλλαζε, τα καλοκαίρια θα ήταν πιο δροσερά και θα έβρεχε συχνότερα (σε ζεστές και ξηρές περιοχές).
Το νερό, όποια και αν είναι η πηγή του, πρέπει να το φιλτράρουμε για δική μας χρήση. Θα το πάρουμε μετά τις δεξαμενές. Το καλύτερο φθηνό αυτοσχέδιο φίλτρο για μεγάλες ποσότητες νερού είναι το φίλτρο νερού βιο-άμμου. Αναπαράγει ωφέλιμα βακτήρια που σκοτώνουν τα βλαβερά. Πολλά βίντεο στο youtube εξηγούν πώς να τα φτιάξετε. https://www.youtube. com/αποτελέσματα; searchquery=biosand+water+filter Στη συνέχεια, πριν το πιούμε, μπορούμε να το ενεργοποιήσουμε με διαφορετικούς τρόπους, ένας από αυτούς είναι με τις εφευρέσεις  του VS που ανέφερα προηγουμένως.

Ένας τρόπος για να ελέγξετε τον συντονισμό σας με τη Φύση.
Ένας τρόπος για να δούμε αν είμαστε σε αρμονία με τη φύση είναι να συνδεθούμε με ένα φυτό μιμόζας (μην μου άπτου), να του στείλουμε κύματα αρμονίας και μετά να το αγγίξουμε. Αν δεν κλείσει τα φύλλα του (που είναι η φυσική του αντίδραση σε κάτι που το αγγίζει), τότε σημαίνει ότι θα έχουμε επιτυχία !!! Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καλά τις προκλήσεις που μπορεί να προκύψουν κατά τη δημιουργία του οικοσυστήματος, με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη αρμονία και ισορροπία.

Πρακτικές οδηγίες για το στήσιμο του “οικοσυστήματος”
Σε τόπο με βλάστηση, επεμβαίνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο.
Για να μπορούμε να περνάμε και να ποτίζουμε, σχηματίζουμε μονοπάτια και αρδευτικά κανάλια (το ένα δίπλα στο άλλο, παρακάτω ακολουθεί περισσότερη εξήγηση) ανάμεσα στα δέντρα και τους θάμνους. Αποφεύγουμε να κόβουμε δέντρα όσο το δυνατόν περισσότερο, προτιμώντας να κόβουμε τα μισοξεραμένα, με μειωμένη ανάπτυξη και στραβά δέντρα, περισσότερους θάμνους και λιγότερα δέντρα. Ψηλά αγριόχορτα και θάμνους που απλώνονται, αντί να τα κόψουμε, τα δένουμε σαν μπουκέτο με ένα σπάγκο, για να σπείρουμε τους σβώλους μας και να βάλουμε τα φυτά μας ενδάμεσα. Όταν τα δικά μας εγκατασταθούν, λύνουμε τον σπάγκο. Αν τα δέντρα μας είναι πολύ κοντά στα άγρια δέντρα, κόβουμε πρώτα τα χαμηλά κλαδιά τους που συνήθως είναι ξερά και όταν τα δέντρα μας μεγαλώσουν τόσο που εμποδίζουν, αφαιρούμε λίγο ακόμα. Αφήστε τα κομμένα κλαδιά στο έδαφος να σαπίσουν ή θάψτε τα μέχρι τη μέση.
Εγκατάσταση φυτών. Σπορά με σβώλους από πηλό/σπόρο.
Μπορούμε να συλλέξουμε σπόρους και μικρά φυτά από όλη τη χώρα (ες), είτε πηγαίνοντας εκεί αυτοπροσώπως, είτε ταχυδρομικά από βιοκαλλιεργητές, από διάφορες τράπεζες σπόρων (δημόσιες ή ιδιωτικές), είτε ζητάμε από κάποιον να τα συλλέξει για εμάς. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη κάποιοι σπόροι άγριων δέντρων και φυτών από το παρελθόν που έχουν επιβιώσει σε περιοχές με ευνοϊκές συνθήκες.
Σε ένα φυσικό δάσος, οι σπόροι των φυτών πέφτουν και πολλαπλασιάζονται προφανώς χωρίς να χρειάζονται σβώλους άργιλου. Αυτό συμβαίνει επειδή εκεί που πέφτουν υπάρχουν τόσες πολλές σχισμές όπου κρύβονται οι σπόροι χάμω στην παχιά οργανική ύλη, που αυτό τους δίνει την ευκαιρία να αναπτυχθούν. Τα μυρμήγκια και τα τρωκτικά συνήθως ζουν σε ένα ξηρό περιβάλλον που το βρίσκουν σε άγονη γη, και γι αυτό στα δάση δεν παίρνουν τόσους πολλούς σπόρους. Αν θέλουμε απλά να αυξήσουμε τη βιοποικιλότητα ενός δάσους που έχει πυκνή οργανική ύλη από κάτω και έχουμε πολλούς σπόρους, μπορούμε να δοκιμάσουμε χωρίς σβώλους. Η σπορά με σβώλους είναι μια πολύ επιτυχημένη μέθοδος, αρκεί να ακολουθήσουμε κάποιες οδηγίες. Αν όχι, θα κάνουμε σίγουρα κάπου λάθος και θα αποτύχουμε. Οι σβώλοι προστατεύουν τους σπόρους από τα μυρμήγκια, τα πουλιά, τα τρωκτικά και τον ήλιο. Η κατασκευή τους στο χέρι είναι μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία. Είναι πιο γρήγορο το τρίψιμο του μείγματος σπόρων με άργιλο πάνω σε μια σίτα. Και ακόμα πιο γρήγορα αν γίνουν σε μπετονιέρα χωρίς τα πτερύγια της ή ακόμα καλύτερα σε ένα βαρέλι στο οποίο έχουμε στερεώσει έναν άξονα με μια μανιβέλα ή έναν ηλεκτροκινητήρα. Με ένα βαρέλι είναι καλύτερα γιατί μπορούμε να έχουμε έναν ρεοστάτη για να αυξάνουμε τις στροφές στη σωστή ταχύτητα κι ένα στροφόμετρο για να ξέρουμε σε πόσες στροφές είναι η καλύτερη επιλογή, κι επίσης έτσι μπορούμε να πειραματιστούμε για να κατασκευάσουμε το βαρέλι με το καταλληλότερο μέγεθος. Προς το παρόν, ακολουθήστε τις οδηγίες όπως φαίνεται στο βίντεο του youtube, με τη διαφορά πως μπορείτε επίσης να προσθέσετε ενεργοποιημένο βιοκάρβουνο, το μείγμα των μικροοργανισμών μας, Ormus, νερό από κομπόστ και ορυκτή σκόνη.
www.youtube.com/watch?v=gXjEa8j4nF8  Υπάρχουν πολλά ακόμη βίντεο στο Youtube . Αναζητήστε στο google και στο youtube χρησιμοποιώντας ως λέξεις-κλειδιά seed bombs, seed pellets ή seed pelleting.
Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε χρώμα πηλού (όχι μόνο κόκκινο όπως αναφέρεται) που βρίσκεται εκεί που είναι εκτεθειμένο το υπέδαφος, στις όχθες ενός ποταμού κ.λπ. Το κόκκινο είναι απλά το πιο εύκολο να βρεθεί από εργοστάσια τούβλων και κεραμικών. Χρησιμοποιούμε δύο μέρη πηλό και ένα μέρος κόμποστ (χωρίς σπόρους ζιζανίων) ή οργανικό από σκουλήκια ή βιοκάρβουνο, το μείγμα των μικροοργανισμών μας, Ormus και ορυκτή σκόνη. Αν δεν έχουμε πηγή ιχνοστοιχείων μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε νερό από μουλιασμένα φύκια ή θαλασσινό νερό. Αυτό το τελευταίο, σε μικρές ποσότητες είναι αρκετά ευεργετικό. Ψάξε στο διαδίκτυο. Οι σβώλοι λειτουργούν σαν μικροσκοπικό περιβάλλον θρεπτικών ουσιών και ωφέλιμων μικροοργανισμών του εδάφους. Πριν φτιάξουμε πολλά, φτιάχνουμε μια χούφτα, τα στεγνώνουμε και τα δοκιμάζουμε για να δούμε αν δουλεύουν. Αν όχι, αλλάζουμε την αναλογία των συστατικών.
Ιδανικά τους φτιάχνουμε λίγο πριν τις βροχές* για να μην χρειαστεί να τους ξεράνουμε και να τους αποθηκεύσουμε. Όντας ήδη μαλακοί, θα φυτρώσουν ακόμα πιο γρήγορα. Επίσης, οι μικροοργανισμοί δεν θα μπουν σε νάρκη (λόγω της καλοκαιρινής ζέστης). Θα παραμείνουν ζωντανοί αν δεν ξεράνουμε τους σβώλους. Επίσης, δεν διατρέχεται ο κίνδυνος να καταστραφούν οι σπόροι καθώς υπάρχει η πιθανότητα να βλαστήσουν λίγο πριν στεγνώσουν τελείως οι σβώλοι. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν φτιάχνουμε τους σβώλους με το χέρι και τους κάνουμε μεγάλους για να εξοικονομήσουμε χρόνο. Παίρνουν πολύ χρόνο για να στεγνώσουν, με αποτέλεσμα να βλάπτουν τους σπόρους που έχουν ελαφρώς φυτρώσει. Και αν οι σβώλοι είναι πολύ μεγάλοι ή αν το μείγμα αργίλου δεν είναι επαρκώς διαπερατό στο νερό, η υγρασία από τις βροχές θα φτάσει στους σπόρους για να τους κάνει να φυτρώσουν πολύ αργά, οπότε θα χρειαστούν περισσότερες βροχές και τότε έρχεται το κρύο του χειμώνα και παγώνει τα μικρά φύτρα.
Αντί για σβώλους, ένας άλλος τρόπος είναι, λίγο πριν τις βροχές, ειδικά αν δεν είμαστε απολύτως σίγουροι πόσες μέρες θα βρέξει, μπορούμε να ανακατέψουμε τους σπόρους (όχι τα δέντρα και τους θάμνους που χρειάζονται πολύ χρόνο για να φυτρώσουν, εκτός κι αν τους έχουμε προφυτρώσει λίγο) με παχειά λάσπη και την πετάμε τριγύρω στοχεύοντας στο χώμα χούφτες λάσπη αντί για σβώλους.Αυτό θα προσφέρει κάποια προστασία και οι σπόροι ακουμπούν στο χώμα ακόμα κι αν υπάρχουν ζιζάνια, επειδή ρίχνουμε τη λάσπη με δύναμη ανάμεσα στα ζιζάνια*
*Αν τους φτιάξετε πολύ πριν τις βροχές, τουλάχιστον φτιάξτε τους νωρίς το πρωί σε μια ζεστή μέρα, ώστε να έχουν την ευκαιρία να στεγνώσουν γρήγορα. Περιμένετε την κατάλληλη στιγμή για να τους σπείρετε λίγο πριν την έναρξη της βροχής ακολουθούμενη από περισσότερες βροχές. Η βροχή μαλακώνει τον πηλό, επιτρέποντας τους σπόρους να βλαστήσουν. Μετά από αυτό, ακόμα κι αν υπάρξουν λίγες μέρες ηλιοφάνειας (όχι πάρα πολλές) πριν από τις επόμενες βροχές, οι σβώλοι προστατεύουν τους σπόρους που βλάστησαν.
Επιλέγουμε σπόρους από μεγάλη ποικιλία φυτών, βρώσιμα ή μη, όλα ανάμεικτα αλλά σε ομάδες. Σκορπίζουμε τους σβόλους των θάμνων πιο αραιά και λίγο πιο μακριά και τους σβόλους με τους σπόρους των δέντρων ακόμα πιο μακριά, πετώντας τους πιο δυνατά. Μόλις μεγαλώσουν λίγο τα δέντρα και οι θάμνοι, τα αραιώνουμε για να μην υπερφορτωθεί η περιοχή με ξυλώδη βιομάζα, μεταφυτεύοντάς τα σε μέρη που δεν υπάρχουν τόσα πολλά, φυτεύοντας και μερικά από το φυτώριο, φροντίζοντας να είναι όλα ομοιόμορφα κατανεμημένα, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε ποικιλίας. Ό ,τι περισσεύει το παίρνουμε στο φυτώριο μας και το περιποιούμαστε μέχρι να το χαρίσουμε σε όσους μπορεί να το χρειαστούν.
Κατά τη διάρκεια της αραίωσης των μικρών δέντρων και θάμνων, πρέπει να αφήσουμε αυτούς που φαίνονται υγιείς, μεγαλώνουν ίσια και είναι πιο ψηλοί από τους υπόλοιπους. Για άγνωστους παράγοντες στο σημείο που βρίσκονται τα καταφέρνουν καλύτερα. Αφού περάσει αρκετός καιρός από τη μεταφύτευση των άλλων, πρέπει να ελέγξουμε αν μεγαλώνουν καλά και αν όχι τα μεταφυτεύουμε κοντά, και σε αυτό το σημείο δοκιμάζουμε ένα διαφορετικό δέντρο, επίσης από το φυτώριο μας. Οι γεωμαγνητικές επιρροές παίζουν επίσης ρόλο.
Σπέρνουμε σε διαφορετικούς χρόνους, τις κατάλληλες ποικιλίες και ποσότητες, και περισσότερες από μία φορές τα επόμενα χρόνια. Ο σωστός συγχρονισμός σημαίνει, για παράδειγμα, όχι την άνοιξη, καθώς θα ξεραθούν το καλοκαίρι αν δεν ποτιστούν, αλλά και όχι στις αρχές του φθινοπώρου πριν από μια πρώιμη βροχή που θα τα φυτρώσει όλα, αλλά μετά όλα θα ξεραθούν γιατί οι επόμενες βροχές θα έρθουν πολύ αργότερα (εκτός κι αν μπορούμε να τα ποτίσουμε). Δυστυχώς στις εκδρομές φύτευσης, εκατομμύρια μικρά φυτά έχουν ξεραθεί γιατί αυτοί που τα σπέρνουν δεν έλαβαν υπόψη τους αυτό το χρονοδιάγραμμα. Τι λυπηρό ……
Αν δεν έχουμε πολύ χώρο και κάνουμε μονοπάτια δίπλα στα κανάλια άρδευσης (βλ. παρακάτω), ανάμεσα στα υπερυψωμένα παρτέρια, χρησιμοποιούμε σβώλους μόνο για μονοετή και πολυετή φυτά και θάμνους στα παρτέρια και φυτεύουμε τους σπόρους από τα δέντρα και τα σπορόφυτα από το φυτώριο σε συγκεκριμένα σημεία σε κατάλληλες αποστάσεις αποφασίζοντας μόνοι μας πού.
Ο τάπητας χλωρής λίπανσης από ψυχανθή κ.ά. μπορεί να καταστείλει τα ζιζάνια, να δεσμεύσει το CO2 στο έδαφος, να υποστηρίξει τους μυκόρριζους μύκητες  http://mycorrhizas.info/  και να δημιουργήσει ένα φυτικό υπόστρωμα προστατεύοντας το έδαφος από την ξηρασία και τη δυνατή βροχή.
Έτσι, ένας από τους τρόπους δημιουργίας επιφανειακού εδάφους, είναι να σπείρουμε το φθινόπωρο ένα μείγμα φυτών χλωρής λίπανσης (σπόροι αζωτοδεσμευτικών φυτών, φασόλια, δημητριακά, χόρτα κ.λπ. με σβώλους).  Κόβουμε (ή πιέζουμε με έναν βαρύ κύλινδρο) λίγο πριν την άνοιξη ή λίγο αργότερα αφού πρώτα ανθίσουν αν θέλουμε να σπείρουμε (με σβώλους σπόρων που θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και λαχανικά) ένα μείγμα ανοιξιάτικων καλλιεργειών που θα βελτιώσει περαιτέρω τη δομή του εδάφους με τις ρίζες τους ειδικά αν μπορούμε να τα ποτίζουμε. Μπορούμε να σπείρουμε πριν κόψουμε τα προηγούμενα, καθώς έτσι οι σπόροι θα προστατευτούν από τον ήλιο και θα φυτρώσουν καλύτερα. Ανάλογα με το πόσο υποβαθμισμένο είναι το έδαφος και αν μπορούμε να ποτίσουμε ή όχι, αφήνουμε τα φυτά που έχουμε σπείρει το φθινόπωρο να παράγουν σπόρους. Μπορούμε επίσης να αυξήσουμε την οργανική ύλη προσθέτοντας σάπια φύλλα, γρασίδι/κομπόστ και βελτιωτικά.
Φύτευση μικρών φυτών στο φυτώριο.
Όσο για τα δέντρα, το φυτώριο μας θα πρέπει να έχει σπορόφυτα που ξεκινήσαμε από σπόρους σε χωμάτινα μπλόκ (DIY στο YouTube) φτιαγμένα από το χώμα μας (αυτά είναι καλύτερα από τις γλάστρες και τις πλαστικές σακούλες), με σπόρους από κοινά και άγρια οπωροφόρα δέντρα και επίσης ενδημικά που δεν είναι γνωστά στην περιοχή μας, επιλέγοντας προσεκτικά πού θα τα φυτέψουμε. Εφόσον είναι από τη «λίστα» (δείτε στο τέλος του άρθρου), θα μπορούσαν να υπάρχουν στην περιοχή μας πριν από χιλιάδες χρόνια. Εάν μεγαλώσουν καλά, τότε θα πρέπει να τα θεωρήσουμε ενδημικά. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι τα δέντρα μπορεί να μην αναπτύσσονται καλά τώρα λόγω της φτωχοποίησης του εδάφους, αλλά σε πέντε χρόνια, μετά από όλες τις βελτιώσεις μας, μπορούν να αναπτυχθούν πολύ καλά. Τα φυτά/δέντρα από το φυτώριο πρέπει να φυτεύονται στην τελική τους θέση όταν το χώμα μας έχει ήδη βελτιωθεί (αν το χρειάζεται) και όταν έχουν αναπτύξει αρκετά μακρύ ριζικό σύστημα ώστε να αντέξουν τη ζέστη και την ξηρασία, εκτός κι αν ποτίζονται πιο συχνά. Πρέπει να φτιάξουμε χωμάτινα μπλόκ διαφορετικών μεγεθών, οπότε όταν οι ρίζες των φυτών γεμίσουν το μικρό μπλοκ, το φυτεύουμε στο δεύτερο μεγαλύτερο και μετά το δεύτερο στο τρίτο, έτσι ώστε οι ρίζες να μην βγουν ποτέ έξω από τους χωματόλιθους (χωμάτινα μπλόκ).
Για να αρχίσουμε να τρώμε φρούτα σε 2-3 χρόνια, αγοράζουμε δέντρα, θάμνους και αμπέλια από φυτώριο που δεν κλαδεύει την κορυφή και/ή τις ρίζες τους. Επειδή τα δέντρα από φυτώρια δεν είναι τόσο ανθεκτικά και δεν ζουν πολύ, (εκτός αν στη χώρα σας μπορείτε να βρείτε βιολογικά που φροντίζονται σωστά, οπότε δεν ισχύουν τα παρακάτω) τα φυτεύουμε το επόμενο φθινόπωρο (μέχρι την άνοιξη) αρκετά κοντά στα άγρια σπορόφυτα (ή σημεία όπου έχουμε ήδη ή θα φυτέψουμε σπόρους) του ίδιου είδους, είτε προέρχονται από το αντίστοιχο άγριο είτε από κουκούτσι φρούτων από ένα από τα φρούτα που φάγαμε. Καθώς είναι πιο ανθεκτικά και παράγουν φρούτα καλύτερης ποιότητας, θα είναι τα προτιμώμενα. Κλαδεύουμε τα δέντρα από το φυτώριο όταν αρχίσουν να ενοχλούν αυτά από σπόρο, και τελικά όταν το παρακάνουν τα κόβουμε ολοσχερώς για να ταΐσουν τους ανθεκτικούς γείτονές τους με την αποσύνθεσή τους.
Εναλλακτικά, ειδικά αν έχουμε περιορισμένο χώρο, μπορούμε να φυτέψουμε δύο έως τέσσερα δέντρα (θα πρέπει να έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος) της ίδιας οικογένειας σε απόσταση 50 έως 60 cm το ένα από το άλλο ή πιο κοντά ακόμα αν χρησιμοποιήσουμε εμβολιασμό προσέγγισης για να τα ενώσουμε μεταξύ τους, ειδικά αν δεν έχουμε πολύ χώρο. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε το αποτέλεσμα στα άγρια οπωροφόρα δέντρα σε συνδυασμό με ένα δενδρύλλιο που έχει αναπτυχθεί από ένα συμβατικό οπωροφόρο από κουκούτσι ή ένα εμβολιασμένο δέντρο από ένα φυτώριο. Δείτε: thespruce.com/make-an-approach-graft-3269545
Ένας προτεινόμενος αριθμός δέντρων.
Τα παρακάτω είναι για εύκρατα κλίματα. Για τις τροπικές περιοχές, καθώς υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικά είδη οπωροφόρων δέντρων, ο τόπος σας θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερος για να τα συμπεριλάβετε όλα.
Στα εύκρατα κλίματα, υπάρχουν περίπου 25 είδη φρούτων. Για να παρατείνουμε την περίοδο συγκομιδής του καθενός, πρέπει να έχουμε τουλάχιστον τρεις διαφορετικές ποικιλίες από κάθε είδος δέντρου. Ένα που ωριμάζει νωρίς, ένα ενδιάμεσο και ένα που ωριμάζει αργά. Αν έχουμε (τουλάχιστον) δύο δέντρα από το καθένα, δηλαδή έξι πολλαπλασιαζόμενα επί 25, είναι 150 δέντρα συν 50 άγρια, ισοδυναμούν με 200. Αυτό σημαίνει πως για να χωρέσουν όλα ευρύχωρα χρειαζόμαστε τουλάχιστον 2.500 τ.μ. Μαζί με τα κτίρια κ.λπ., το ελάχιστο που χρειαζόμαστε είναι περίπου 4 στρέμματα (4000 τ.μ.). Στη συνέχεια, όσο περισσότερη γη έχουμε, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής, μπορούμε να αυξήσουμε τον αριθμό και την ποικιλία, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων ενδημικών δέντρων, περισσότερων θάμνων και περισσότερων δέντρων διαφόρων χρήσεων (για την κατασκευή σχοινιών, κεριών, σαπουνιών, ίσιων κορμών για κατασκευές, κτλ.). Εδώ είναι μερικά από τα οφέλη των δέντρων.
https://eartheclipse.com/environment/benefits-of-trees.html
Το πείραμα του ενός στρέμματος.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που προσπαθούν να καλλιεργήσουν ένα δασόκηπο σε ένα στρέμμα. Υπάρχουν πολλά βίντεο στο YouTube. Εδώ θα σας δώσω μερικές τεχνικές εξοικονόμησης χώρου χωρίς πολύ παρέμβαση στο φυσικό σχήμα των δέντρων, για να αξιοποιήσετε στο έπακρο τον μικρό χώρο που έχετε. Ένα στρέμμα αρκεί για να ταΐσει πλήρως πέντε φυτοφάγους.
Για να χωρέσουν τα πάντα σε ένα στρέμμα, χρειάζεται λίγο κλάδεμα. Για παράδειγμα, είναι δυνατό να ελαχιστοποιηθεί ο απαιτούμενος χώρος φυτεύοντας 2 , 3 ή 4 από τα ίδια είδη πολύ κοντά το ένα στο άλλο, ακόμη και χωρίς εμβολιασμό προσέγγισης. Τα κλαδιά τους δεν θα μπερδευτούν μεταξύ τους καθώς το κάθε ένα από αυτά επιλέγει να αναπτυχθεί προς μια κατεύθυνση μακριά από τα άλλα. Όσο για τα άγρια/ενδημικά δέντρα, τα φυτεύουμε αρκετά κοντά στα οπωροφόρα δέντρα και κλαδεύουμε τα κάτω κλαδιά τους ώστε να ψηλώσουν, για να ανοίξει ο θόλος τους πάνω από τα οπωροφόρα δέντρα. Μπορούμε επίσης να τα φυτέψουμε ακριβώς στην άκρη του αγροκτήματος, έτσι ώστε ο θόλος τους να μεγαλώσει έξω από την ιδιοκτησία μας. Επίσης, αν βρισκόμαστε δίπλα σε ένα δάσος, θα μπορέσουμε να το γεμίσουμε με περισσότερα ενδημικά δέντρα άγρια καρποφόρα και μη. Τα αναρριχώμενα είδη (σταφύλια, ακτινίδια κ.λπ.) δεν πιάνουν χώρο καθώς σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Μια άλλη τεχνική εξοικονόμησης χώρου είναι ο εμβολιασμός ενός δέντρου με περισσότερες ποικιλίες. Επίσης, κάποιοι πυκνοφυτεμένοι άγριοι θάμνοι και ορισμένα δέντρα μπορούν να κλαδεύονται συνεχώς για να παρέχουν οργανική ύλη στο έδαφος.
Φυτεύουμε λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες.
Κάντε όλες τις απαραίτητες εξαιρέσεις στους γενικούς κανόνες μου ανάλογα με τις περιστάσεις στις οποίες βρίσκεστε. Υπάρχει μια χρυσή τομή για να εξισορροπήσετε τις τρέχουσες ανάγκες σας (που μπορεί να αλλάξουν με τον καιρό) με την φύση.
Μερικές ακόμη λεπτομέρειες: Αν δεν θέλετε να εξαρτάστε πολύ από το πότισμα, σπείρετε τους σβώλους λίγο πριν από μια σειρά βροχών το φθινόπωρο. Έτσι είναι σίγουρο πως όλα θα φυτρώσουν και θα αναπτυχθούν. Όμως, λόγω των καιρικών συνθηκών που αλλάζουν λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης, μπορεί τότε να είναι πολύ αργά, οπότε τα φυτά δεν θα προλάβουν να αναπτυχθούν πριν από το κρύο του χειμώνα. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να τα φυτέψετε νωρίτερα και να τα ποτίσετε. Για να ελαχιστοποιήσετε το πότισμα, καλό είναι να λάβετε υπόψη και άλλους παράγοντες, όπως η φύτευση με το φεγγάρι και η φύτευση σύμφωνα με τα τέσσερα στοιχεία που διέπουν τα ζώδια. Λόγω της βαρυτικής έλξης του φεγγαριού που προκαλεί παλίρροιες, η υγρασία του εδάφους απορροφάται μέσω του εδάφους και ανεβαίνει στην επιφάνεια στην πανσέληνο ή τη νέα σελήνη. Οι σπόροι απορροφούν επίσης περισσότερο νερό κατά τη διάρκεια της πανσελήνου. Φυτεύεις φυτά (λαχανικά) που καρποφορούν πάνω από το έδαφος στην φέξη του φεγγαριού και μέσα στο έδαφος (βολβοί, κόνδυλοι κ.λπ.) στην χάση. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ:
morningchores.com/planting-by-the-moon/
Στο σχεδιασμό και τη σπορά των σβώλων, λαμβάνουμε επίσης υπόψη ακόμη περισσότερους παράγοντες, όπως η διασφάλιση πως όλα έχουν αρκετό ήλιο, δηλαδή τα δέντρα πρέπει να είναι ανάμεικτα, τα χαμηλά με τα ψηλά, ώστε η κόμη τους να βρίσκεται σε διαφορετικό επίπεδο. Μπορούμε επίσης να μειώσουμε ακόμη περισσότερο τις μεταξύ τους αποστάσεις αφού δεν θα υπάρχουν δρόμοι, αλλά πάντα λαμβάνοντας υπόψη ότι όλα χρειάζονται ήλιο και ως εκ τούτου, στις άκρες, και ειδικά σε μια νότια έκθεση, κάνουμε την εξαίρεση να φυτέψουμε δέντρα που αγαπούν ιδιαίτερα τον ήλιο. όπως οι συκιές, αφήνοντας περισσότερο χώρο μεταξύ τους. Επίσης, αειθαλή δέντρα που δεν ρίχνουν τα φύλλα τους το χειμώνα μπορούν να χρησιμεύσουν σαν ανεμοφράκτες.
Πώς να φτιάξετε μονοπάτια και αρδευτικά αυλάκια.
Αυτό είναι πολύ περίπλοκο για μένα να προσπαθήσω να το εξηγήσω (και να το καταλάβετε), οπότε τελικά, θα υπάρξει ένα βίντεο που θα φαίνεται πιο εύκολα. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα πρόχειρο σκίτσο.
Ανάλογα με την κλίση και το ανάγλυφο του τόπου, δημιουργούμε υπερυψωμένα παρτέρια (καλύπτοντας το εξωτερικό του υπερυψωμένου τμήματος του εδάφους με πέτρες, ξύλα κ.λπ. για την αποφυγή εξάτμισης του νερού) και ανάμεσα σ’ αυτά κάνουμε μονοπάτια ακολουθώντας το περίγραμμα του εδάφους (εφ’ όσον ποτίζουμε με αυλάκια) ή αν η περιοχή είναι επίπεδη, φτιάχνουμε κύκλους και διάφορα άλλα καλλιτεχνικά σχήματα (με βάση για παράδειγμα την ιερή γεωμετρία), επειδή χωρίς κλίση πρέπει να χρησιμοποιήσουμε απαραίτητα πλαστικούς σωλήνες ποτίσματος.
Σε μια πλαγιά (έστω και μικρή), αν λάβουμε υπόψη ότι τα μονοπάτια πρέπει να καταλαμβάνουν όσο το δυνατόν λιγότερο χώρο, υπάρχει μόνο ένα ιδανικό σχέδιο. Τα σχηματίζουμε στην πάνω πλευρά (της πλαγιάς) των υπερυψωμένων παρτεριών, και τα φτιάχνουμε κατά μήκος του περιγράμματος με τη σωστή κλίση (π.χ. 1 ή 2%), για να ρέει το νερό αρκετά αργά ώστε να μουλιάζει το χώμα. Όσο για τα υπερυψωμένα παρτέρια όπου θα σκορπίσουμε τους σβώλους, το πλάτος τους θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να χωράει ομοιόμορφα ανάμεσα στα δέντρα. Για να μπορέσουμε να φτάσουμε τα φυτά και από τις δύο πλευρές του μονοπατιού, υπολογίζουμε ότι μπορούμε να λυγίσουμε περίπου 60 εκατοστά πάνω από τα παρτέρια, οπότε το πλάτος των παρτεριών είναι 120 cm. Αν τα παρτέρια είναι πιο φαρδιά, μπορούμε να κάνουμε μικρά κάθετα μονοπάτια σε κανονικές αποστάσεις ή να χρησιμοποιήσουμε επίπεδες πέτρες, πλάκες ή οτιδήποτε άλλο για να πατήσουμε για να μπορούμε να φτάσουμε σε όλα τα φυτά. Για να αποφύγουμε τη συμπίεση του εδάφους, περπατάμε μόνο σε μονοπάτια.
Σε επίπεδη γη, αν έχουμε καλλιτεχνικό προσανατολισμό, μπορούμε να επιτρέψουμε στη φύση να επιλέξει τι θα φυτρώσει, μόνο για μονοετή, πολυετή φυτά και θάμνους στα παρτέρια μας και για τα δέντρα και τα αμπέλια που θα σκαρφαλώσουν πάνω τους, παίζουμε με διαφορετικά σχέδια χρησιμοποιώντας την ιερή γεωμετρία. Σε επίπεδη γη πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα χρήματα καθώς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πλαστικούς σωλήνες, το ακριβό είδος που είναι για πόσιμο νερό, προκειμένου να αποφύγουμε την τοξικότητα των σωλήνων άρδευσης και να το σχεδιάσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε μετά από κάθε πότισμα το νερό να φεύγει εντελώς από τους σωλήνες, καθώς χαλάει αν μείνει μέσα.
Δημιουργία και χρήση του εργαλείου A για να σχηματίσετε τη γραμμή περιγράμματος με κλίση 1% (ή μεγαλύτερη).
Παίρνουμε τρία κομμάτια ξύλου, τα δύο από τα μακριά τα κάθετα είναι ίσα μεταξύ τους, οι άκρες των ποδιών που ακουμπούν στο έδαφος πρέπει να απέχουν δύο μέτρα μεταξύ τους και με το μικρότερο οριζόντιο κομμάτι σχηματίζουμε το Α. Στην κορυφή στο κέντρο, βάζουμε μια βίδα και πάνω της στερεώνουμε ένα κορδόνι, που κρέμεται κάτω από το οριζόντιο ξύλο, και για να είναι ίσιο στερεώνουμε ένα βάρος, ένα κομμάτι μέταλλο, ή οτιδήποτε άλλο. Όταν τοποθετούμε αυτό το Α σε μια επίπεδη επιφάνεια, χαράζουμε μια γραμμή στο οριζόντιο ξύλο όπου συμπίπτει με το κορδόνι. Είναι στη μέση. Στη συνέχεια σηκώνουμε το ένα πόδι δύο εκατοστά ψηλότερα και κάνουμε άλλο ένα σημάδι. Αυτό είναι 1%, ένα εκατοστό ανά μέτρο και δύο εκατοστά για τα δύο μέτρα. Στη συνέχεια σηκώνουμε 4 εκατοστά (ή όποιο ποσοστό θέλουμε) και σημειώνουμε άλλο ένα σημάδι για την κλίση 2%. Τώρα είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Το τοποθετούμε στο έδαφος ώστε ο σπάγκος να βρίσκεται ακριβώς στο σημάδι 1%. Είναι χρήσιμο να έχουμε δύο μυτερούς πάσσαλους τους οποίους καρφώνουμε στο έδαφος για να ξέρουμε πού να σκάψουμε αμέσως μόλις αφαιρέσουμε το εργαλείο Α. Αφαιρούμε τα ζιζάνια με τη τσάπα ανάμεσα στους πάσσαλους, και μετά μετακινούμε τον πρώτο πάσσαλο και τον τοποθετούμε στο επόμενο σημείο που θα αγγίξουμε με το εργαλείο Α κ.ο.κ. Αντί να σκάβουμε κάθε φορά, είναι πιο εύκολο να ρίχνουμε λίγη σκόνη ασβέστη ή σπρέυ μ’έναν ψεκαστήρα με ασβέστη και νερό για σημάδεμα, για να σκάουμε εκεί όταν τελειώσει η σήμανση. Τα αγριόχορτα που αφαιρούνται από το αρδευτικό κανάλι και τα μονοπάτια πάνε στο κομπόστ ή στον θρυμματιστή και το χώμα που σκάβουμε από αυτά, (περίπου 10 εκ.), πηγαίνει στα παρτέρια, για να υπερυψωθεί η κάτω πλευρά τους και να γίνουν επίπεδα. Όταν καλύψουμε το αρδευτικό κανάλι με φυσικό τσιμέντο, θα το κάνουμε με τρόπο ώστε να ποτίζουμε απευθείας τα παρτέρια. Χρειαζόμαστε ακόμα κάποιους πειραματισμούς, καθώς αυτό το τσιμέντο, αλλάζοντας ελαφρά τη συνταγή, γίνεται πορώδες. (Χρησιμοποιώντας το ως τέτοιο, μπορούμε να φτιάξουμε ένα φυσικό ψυγείο, το οποίο μειώνει τη θερμοκρασία κατά 12 βαθμούς)
Επίσης στα μονοπάτια, εκεί που φαρδύνουν, μπορούμε να φυτέψουμε κάποια είδη δέντρων ή θάμνων ταχέως αναπτυσσόμενα (όπως η παυλώνια), για να κλαδεύουμε συνέχεια για γρήγορη παραγωγή οργανικής ύλης. Στα υπερυψωμένα παρτέρια αν είμαστε άπειροι, θα μπορούσαμε να πειραματιστούμε με το καθένα διαφορετικά για να μάθουμε τι λειτουργεί και τι όχι.
Πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε. Για παράδειγμα, αν δεν έχουμε αρκετούς σπόρους από δέντρα και φυτά, δεν το διακινδυνεύουμε να τους σπείρουμε σε σβώλους. Ωστόσο, το κύριο καθήκον μας είναι να επιστρέψουμε τους σπόρους στη Φύση διασκορπίζοντάς τους, μιμούμενοι τον αέρα που τους σκορπίζει παντού, μέσα σε σβώλους από άργιλο, για να τους προστατεύσουμε μέχρι να βλαστήσουν. Όταν αυτά τα πρωτοποριακά φυτά αναπτυχθούν επαρκώς, θα μας καθοδηγήσουν στη φύτευση φυτών και δέντρων από το φυτώριο.

Κοινή προσπάθεια για τη δημιουργία του.
Αυτό το εγχείρημα της «επιστροφής της φύσης στην αρχική της κατάσταση» χρειάζεται κεφάλαιο και άτομα που θα συμμετέχουν ενεργά, ειδικά στην αρχή. Θα γίνουν επίσης σεμινάρια για την απόκτηση τεχνογνωσίας και καλλιέργειας του «φυσικού ένστικτου». Τελικά, όταν άτομα/οικογένειες αρχίσουν να ζουν εκεί επωφελούμενοι από το οικοσύστημα στο έπακρο, με τη σειρά τους θα δείξουν στους άλλους πώς να το αναπαράγουν αλλού.
Η αυτογνωσία επιφέρει αρμονική συνεργασία με τους άλλους, εναρμόνιση με τη φύση και πλήρη επιτυχία στην επαναφορά της φύσης στην αρχική της κατάσταση.

Δημιουργία πειραματικού μοντέλου, μέρος του Εγχειρήματος Χριγαία.
Εάν η περιοχή μας είναι αρκετά μεγάλη, καλό θα είναι σε ένα κομμάτι να δημιουργήσουμε ένα πειραματικό μοντέλο με επιστημονικά και κβαντικά πειράματα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο απόκτησης γνώσης και συντονισμού, δεν είμαστε σίγουροι για το τι κάνουμε και πρέπει να μάθουμε μέσω δοκιμής και λάθους.
Εναλλακτικά, μπορεί απλά να θέλουμε να δείξουμε στους άλλους τη διαφορά μεταξύ διάφορων παραλλαγών αυτής της μεθόδου.
Οι δοκιμές περιλαμβάνουν αναλύσεις εδάφους, για να διαπιστωθεί το Ph , η αναλογία άνθρακα/αζώτου (το ιδανικό είναι λιγότερο από 20:1. Το πρώτο είναι ο δομικός ιστός και το δεύτερο το ενεργειακό απόθεμα), η περιεκτικότητά του σε οργανική ύλη κ.λπ.. Θα χρειαστούμε όργανα μέτρησης εργαστηριακής ποιότητας για να μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει και να αποδείξουμε την εγκυρότητα της μεθόδου μας μετρώντας επίσης τα θρεπτικά συστατικά των καρπών (βιταμίνες, ιχνοστοιχεία κ.λπ.), καθώς μεγάλο στη φύση δεν σημαίνει καλύτερο. Επίσης θα υπάρχει βιντεοσκόπηση και καταγραφή όλων όσων κάνουμε, για να έχουμε την πλήρη εικόνα.
Χωρίζουμε το χώρο σε διάφορα πειραματικά κομμάτια για σύγκριση μεταξύ των διαφόρων τεχνικών φυσικής και αναγεννητικής γεωργίας και διαφόρων τρόπων φυσικού εμπλουτισμού του εδάφους. Επίσης, σε ορισμένα κομμάτια διαφορετικά άτομα πρέπει να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα για να τσεκάρουμε τον ανθρώπινο παράγοντα κατά πόσο μπορεί να επιρρεάσει τα φυτά.
Στο μακρινό μέλλον (αν φυσικά το επιτρέψουν τα παγκόσμια γεγονότα), αυτά τα πειραματικά οικοσυστήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν μοντέλα για άλλα παρόμοια εγχειρήματα σε όλο τον κόσμο. Θα περιλαμβάνουν και εκπαιδευτικά κέντρα και θα συσταθούν οργανώσεις που θα τα υποστηρίζουν. Αυτό είναι το Πρότζεκτ Χριγαία. Για να πετύχει χρειάζονται χέρια βοήθειας και οικονομική υποστήριξη.

Μέσα από την αφύπνιση του εσωτερικού μας δυναμικού
πορευόμαστε προς την πρωταρχική φύση όλων των πτυχών της ζωής μας
και αναπτύσσουμε μια «αιθερική σχέση» με τη λεπτοφυή ενέργεια της Φύσης,
αντιστρέφοντας έτσι την καθοδική της πορεία.
Το μυστικό πίσω από την επιτυχία βρίσκεται στην «ελευθερία» που είναι η έμφυτη κατάστασή μας.
Χωρίς επιρροές που μας εμποδίζουν να λειτουργούμε «Φυσικά»,
όλα ακολουθούν τη φυσική τους πορεία και η φύση επιστρέφει στην αρχική της κατάσταση.
Είθε η ανθρωπότητα να μπορέσει να αντιστρέψει την αυτοκαταστροφική της πορεία
και να απελευθερωθεί από όλα τα δεσμά της.

Σχετικά με μένα: Έχω κάνει πολλά χρόνια έρευνας και πέρασα δώδεκα χρόνια ζώντας μέσα στη φύση κάνοντας πειράματα σε επτά διαφορετικά κτήματα στην Ελλάδα και την Κόστα Ρίκα συνδυάζοντας διάφορες πρακτικές και τεχνικές, “φυσικής καλλιέργειας” του Masanobu Fukuoka, τη περμακουλτούρα, τις πρακτικές πολλών έμπειρων κηπουρών και τον πειραματισμό με καινοτόμα φυσικά πρόσθετα για τον εμπλουτισμό του εδάφους. Η γνώση που θα μοιραστώ μαζί σας ξεκινάει από το «πείραμα του ενός στρέμματος» για την πλήρη αυτάρκεια μιας οικογένειας και καταλήγει στη δημιουργία του πρωταρχικού οικοσυστήματος που απαιτεί συλλογική δράση.

Επικοινωνήστε μαζί μου για περισσότερες λεπτομέρειες (ειδικά για το Εγχείρημα Χριγαία):
Email: jdiamantes8@gmail.com και
τηλέφωνο, Viber / WhatsApp: +306982156490 Γιάννης .
Σύντομα, μια λίστα με όλα τα κατάλληλα φυτά και δέντρα για τις βαλκανικές χώρες θα εμφανιστεί εδώ. Είναι το αποτέλεσμα εκτενούς μελέτης του Δρ. Schuller ο οποίος μέσω μετρήσεων με ειδικά όργανα που είχε εφεύρει, έφτιαξε μια λίστα με φυτά που ανεβάζουν τους κραδασμούς της γης. Ζητήστε μου φωτογραφίες από τις χειρόγραφες σελίδες αν βιάζεστε.

Μέρος Τρίτο.

Διαβάζεται σε …λεπτά.

Περιεχόμενα
Τι πήγε και τι πάει στραβά;
Μερικά στοιχεία παγκόσμιας υποβάθμισης.
Η ιστορία της φθίνουσας πορείας της Φύσης.
Να τι συνέβη στον Αμαζόνιο και σε άλλα οικοσυστήματα:
Μεγαλύτερο στη φύση δεν σημαίνει καλύτερο.
Συνέπειες συμπίεσης του εδάφους.
Το μειονέκτημα των θερμοκηπίων με στερεά στέγη.
Ο ρόλος που παίζουν τα ζώα.
Γιατί η φύση βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην επηρεαστούν τα φυτά μας από ζιζάνια και έντομα;
Η φύση δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά όπως οι άνθρωποι.
Επίθεση εντόμων.
Διαφορές μεταξύ αυτής και άλλων μεθόδων.
Η πολυκαλλιέργεια είναι ανώτερη από τη μονοκαλλιέργεια.
Ένα πευκόδασος δεν είναι φυσικό.
Η υπεροχή του σε σύγκριση με άλλες μεθόδους.
Η υπεροχή της φυσικής μικτής σποράς.

Τι πήγε και τι πάει στραβά;
Αυτό το κεφάλαιο δεν είναι πολύ ευχάριστο, γι’ αυτό το άφησα τελευταίο, παρουσιάζοντας πρώτα τι μπορεί να γίνει για να το αντιστρέψουμε.
Ο σκοπός του να δείχνει τη σκοτεινή πλευρά είναι να συνειδητοποιήσουμε τι πήγε στραβά και πώς μας επηρεάζει, και να λάβουμε τη σωστή πορεία δράσης για να το διορθώσουμε. Έτσι γίνεται σαφές γιατί πρέπει να επαναφέρουμε τη φύση στην αρχική της κατάσταση. Αυτό που πήγε στραβά και εξακολουθεί να συμβαίνει οφείλεται σε άγνοια του σωστού τρόπου. Δεν γίνεται να τα βάλεις με την άγνοια, τη φωτιζεις με γνώση.
Μερικά στοιχεία παγκόσμιας υποβάθμισης.
Η αρχική καταστροφή της φύσης ξεκίνησε με το άροτρο που οι άνθρωποι εν αγνοία τους θεωρούν απαραίτητο γιατί με μια πρώτη ματιά βλέπουν αποτελέσματα, ενώ μακροπρόθεσμα κάνει μεγάλη ζημιά. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος, έχοντας παρεκκλίνει από το αρχικό του πρότυπο, έχασε τη γνώση του εαυτού του και επικεντρώθηκε μόνο στην υλική του ύπαρξη και σε οτιδήποτε περιστρέφεται γύρω από αυτήν, αγνοώντας τις μελλοντικές συνέπειες των πράξεών του. Το όργωμα και ακόμη χειρότερα το φρεζάρισμα καταστρέφουν τη φυσική δομή του εδάφους, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα το έδαφος συμπιέζεται και έτσι χωρίς αέρα οι ρίζες των φυτών σαπίζουν με αναερόβια ζύμωση και το γόνιμο έδαφος διαβρώνεται από τη βροχή λόγω της καταστροφή της φυσικής του συνοχής, και της μικροβιακής ζωής του εδάφους. Τα ωφέλιμα σκουλήκια κ.λπ. σκοτώνονται, το πολύτιμο άζωτο που εκτίθεται από το γύρισμα του εδάφους εξατμίζεται και όλα αυτά σταδιακά μέχρι το τέλος, μέχρι την πλήρη καταστροφή όπου δεν μπορεί πλέον να φυτρώσει ούτε ένα ζιζάνιο. Σ’αυτό προστίθεται και η συσσώρευση αλατιού από τα χημικά λιπάσματα, τα οποία λόγω της καταστροφής του εδάφους είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των άρρωστων φυτών που τρώμε, και στη δηλητηρίαση της ζωής του εδάφους με αγροχημικά. Έχει παρατηρηθεί πως το οργωμένο έδαφος διαβρώνεται 13 έως 40 φορές πιο γρήγορα από το φυσικό ρυθμό διάβρωσης (που συμβαίνει φυσικά σε γυμνό έδαφος). Ήδη το 40% της παγκόσμιας γεωργικής γης έχει υποβαθμιστεί σοβαρά (με το 75% να είναι αρκετά υποβαθμισμένο). Η καταστροφή είναι τώρα τόσο μεγάλη, που αν συνεχιστεί αυτό με τον σημερινό ρυθμό, στα εδάφη δεν θα μπορεί να φυτρώσει ούτε μια λεπίδα χόρτου σε 30 έως 60 χρόνια.
Επίσης μην νομίζετε ότι είναι παρθένα γη αν έχει καλλιεργηθεί στο παρελθόν, ακόμα κι αν ήταν πριν από 100 χρόνια. Το επιφανειακό έδαφος είναι το επιφανειακό στρώμα του εδάφους με την υψηλότερη συγκέντρωση οργανικής ύλης και μικροοργανισμών που παρέχουν ζωτικά θρεπτικά συστατικά στις ρίζες των φυτών. Αυτό έχουν καταστρέψει οι πρόγονοί μας με το αλλεπάλληλο όργωμα. Και όπως στα εύκρατα κλίματα χρειάζονται τουλάχιστον 100 χρόνια για να σχηματιστούν 2,5 εκατοστά γόνιμο έδαφος αν δεν επέμβουμε, μπορείτε να φανταστείτε πόση δουλειά χρειάζεται για να αναβαθμιστεί γρήγορα το έδαφος, ακόμα κι αν δεν έχει καλλιεργηθεί για 100 χρόνια.
Ακολουθεί ένα παράδειγμα της καταστροφής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα: Μια περιοχή στον Περουβιανό Αμαζόνιο τόσο μεγάλη όσο η Ελβετία χρηματοδοτήθηκε από πολλές χώρες για να την προστατεύσουν από την ανείπωτη καταστροφή αγροτών, υλοτόμων, χρυσωθήρων και ορυχείων. Έτσι ο στρατός πήγε να το προστατεύσει και μετά από πολλές απώλειες, καθώς τους πυροβολούσαν κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα, έφυγε.
Η καταστροφή συνεχίζεται πλέον με τον ίδιο ρυθμό. Όσο υπάρχουν άνθρωποι στη γη που την καταστρέφουν με ένα εκατομμύριο τρόπους, η γη θα καταλήξει να γίνει κοσμική σκόνη σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Το ίδιο συμβαίνει σε όλο το σύμπαν. Άπειροι πλανήτες καταστρέφονται και άπειροι δημιουργούνται στην πορεία της τριβής των όντων με την ύλη. Η φύση είναι πεπερασμένη. Δείτε πόσες χιλιάδες είδη ζώων έχουν ήδη χαθεί για πάντα.
Στην πτωτική πορεία μετά την εποχή των παγετώνων, το έδαφος με το πλύσιμο των ιχνοστοιχείων από τις βροχές χάνει σταδιακά τη γονιμότητά του και τα φυτά και τα δέντρα γίνονται μικρότερα, και πιο επιρρεπή σε ασθένειες έως ότου η γη ξαναζωντανέψει σε μια περίοδο παγετώνων. Μαζί με τη γη, ακολουθούμε κι εμείς μια καθοδική πορεία, γινόμαστε πιο υλιστές και εγωιστές, χάνοντας την επαφή με την πραγματικότητα, τη φύση και τους ανθρώπους γύρω μας. Επιπλέον, επιταχύνουμε την υποβάθμιση της φύσης λόγω λανθασμένων γεωργικών πρακτικών και καταστροφής μέσω πυρκαγιάς, υλοτόμησης κ.λπ.
Η ιστορία της φθίνουσας πορείας της Φύσης.
Στο μακρινό παρελθόν, αμέσως μετά την εποχή των παγετώνων, η πλούσια φύση μπορούσε να συντηρήσει τον άνθρωπο χωρίς να χρειάζεται γεωργία, κτηνοτροφία, υλοτομία, εξόρυξη κ.λπ. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά όλα άλλαξαν. Οι άνθρωποι άρχισαν να ακολουθούν ασυνείδητα τις βασικές τους παρορμήσεις του ερπετικού εγκεφάλου, τα ζωώδη ένστικτά τους χωρίς να γνωρίζουν πού θα τους οδηγήσουνν και έτσι έχασαν τον παράδεισο στον οποίο ζούσαν. Μιά από τις πιο σοβαρές επιπτώσεις αυτού, είναι η φρενίτιδα με το σεξ που μας έφερε τον υπερπληθυσμό. Αν στις σχέσεις μεταξύ των δυο φίλων υπήρχε αληθινή αγάπη, δεν θα συνέβαινε αυτό. Τα πράγματα χειροτέρεψαν σταδιακά, μια σταδιακή υποβάθμιση για χιλιετίες σε όλες τις πτυχές της ζωής, συμπεριλαμβανομένου και του φυσικού περιβάλλοντος. Έτσι καταλήξαμε στο χάος που ζούμε σήμερα.
Λόγω της παρακμής τους, έπρεπε να αντιμετωπίσουν ανθρωπογενείς και φυσικές καταστροφές, συν τους κινδύνους από τα άγρια ζώα που προηγουμένως ζούσαν ειρηνικά μαζί τους. Έτσι, ο φόβος τους για την οργή των στοιχείων της Φύσης τους οδήγησε αρχικά να συνωστίζονται στις πόλεις για να προστατευτούν από τις αντίξοες συνθήκες. Το επόμενο βήμα ήταν η καταστροφή της Φύσης (μέσω μονοκαλλιεργειών, υλοτόμησης κ.λπ.) από τους λίγους για χάρη των πολλών που ζούσαν σε αυτές. Αυτοί οι λίγοι στην άγνοιά τους, όταν έκοβαν δέντρα για ξυλεία, για ευκολία, διάλεγαν τα μεγαλύτερα δέντρα, τις «ψυχές» του δάσους, και τα αποψίλωναν στις άκρες του δάσους αντί να αραιώνουν επιλεκτικά τα μεσαίου μεγέθους δέντρα σε όλο το δάσος. Επιπλέον, από τη στιγμή που οι άνθρωποι άρχισαν να εκτρέφουν ζώα για κατανάλωση, τα έβοσκαν στα δάση. Τα ζώα έτρωγαν όλα τα νεαρά δέντρα, οπότε δεν υπήρχαν μικρά για να αντικαταστήσουν τα μεγάλα δέντρα όταν αυτά γερνούσαν και ξεραίνονταν. Μερικές φορές, σε αυτά τα ξερά νεκρά δάση ή στα ανοίγματα όπου υπήρχαν πολλά μικρά ξερά κλαδιά από τα δέντρα που είχαν κοπεί, άρπαζε φωτιά από κεραυνό. Στη συνέχεια η πύρινη λαίλαπα ξέραινε τα παρακείμενα μη εύφλεκτα δάση και αφού ξεραινόντουσαν καιγόντουσαν. Μετά έρχονταν οι βροχές (που χωρίς δέντρα ήταν καταρρακτώδεις), και χωρίς τα δέντρα να συγκρατήσουν το γόνιμο χώμα, το παρέσυραν. Οι βοσκοί μετά στις καμένες περιοχές συνέχιζαν να βόσκουν τα ζώα τους αντί να αναλαμβάνουν άλλοι και να φυτεύουν δέντρα. Τα μικρά δέντρα που φύτρωναν τα έτρωγαν και μπορούσαν να φυτρώσουν μόνο ανθεκτικά είδη όπως τα πεύκα που δεν προτιμούν οι κατσίκες και τελικά το πρωταρχικό οικοσύστημα κατέληγε να γίνει λιβάδι ή πευκόδασος. Τα πευκοδάση που θαυμάζουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα ανείπωτης καταστροφής. Στη Φύση, είναι αφύσικο να υπάρχει μόνο ένα είδος δέντρου ή φυτού. Τεράστιες εκτάσεις δασών μεγάλης βιοποικιλότητας έχουν εξαφανιστεί σαν αποτέλεσμα της βοσκής των ζώων, κάτι που δεν θα είχε συμβεί αν οι άνθρωποι δεν έτρωγαν ζώα και τα προϊόντα τους. Το ίδιο κάνουν και οι βοσκοί στις μέρες μας, και η Δασική Υπηρεσία όχι μόνο δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό, αλλά επιτρέπει επίσης στους υλοτόμους να κόβουν μεγάλα δέντρα. Αυτοί, μαζί με τους παράνομους υλοτόμους, και η καταστροφή στα δάση μας είναι ανείπωτη. Δυστυχώς, στο Πανεπιστήμιο Δασολογίας δεν μελετούν για τα οικοσυστήματα αυτά που παρουσιάζονται εδώ. Τα αρχαία δάση είναι ένας από τους καλύτερους κλιματικούς συμμάχους μας. Αποθηκεύουν άνθρακα, παρέχουν καταφύγιο για τα άγρια ζώα και προστατεύουν εμάς από την κλιματική αλλαγή (για να αναφέρουμε μόνο μερικά), τα δέντρα μας παρέχουν τόσα πολλά. Αυτά τα αναντικατάστατα υπό εξαφάνιση δάση παλαιάς ανάπτυξης εξακολουθούν να υλοτομούνται σαν να μην υπάρχει αύριο. Η φύση βρίσκεται στο έλεος των βοσκών, των υλοτόμων και των κυνηγών και μετά έρχεται η φωτιά για να ολοκληρώσει την καταστροφή. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα δεν είναι φυσικά ευχάριστη, αλλά πρέπει να μάθουμε την αλήθεια για να αναλάβουμε δράση και να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Και η καλύτερη πορεία δράσης είναι να υποστηρίξουμε τη δημιουργία ενός τέτοιου οικοσυστήματος όπως περιγράφεται εδώ.
Από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν τα πρωταρχικά οικοσυστήματα, η Γη έχει υποστεί πολλές ανακατατάξεις και αλλαγές. Ίσως η γνώση για το πώς να αναγεννηθούν αυτά τα οικοσυστήματα έχει χαθεί λόγω φυσικών καταστροφών. Ή ίσως, καθώς ο άνθρωπος ζούσε σε αυτά χωρίς να συνειδητοποιήσει την αξία τους, δεν υπήρχε γνώση για το πώς να τα αποκαταστήσει. Μετά από φυσικές καταστροφές, ο άνθρωπος, από τροφοσυλλέκτης φρούτων σε ένα γόνιμο οικοσύστημα, κατέληξε να γίνει κυνηγός, βοσκός ή αγρότης. Η άμεση ανάγκη για επιβίωση τον οδήγησε να επιλέξει αυτόν τον τρόπο, πληρώνοντας ακριβό τίμημα όπως η σταδιακή φτωχοποίηση του εδάφους και τα φτωχά σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα. Όχι μόνο οι βοσκοί και οι υλοτόμοι σκόρπισαν την καταστροφή τριγύρω, αλλά και οι αγρότες, με το όργωμα, κατέστρεψαν τη γονιμότητα του εδάφους του πρώην δάσους. Έτσι, αφού το εξάντλησε, για να ξαναρχίσει με παρθένο χώμα και να επαναλάβει τη διαδικασία της εξάντλησης, συνέχισε να κόβει το δάσος δίπλα του. Για να διαρκέσει λίγο περισσότερο η γονιμότητα, άρχισε να χρησιμοποιεί κοπριά, αμειψισπορά και να αφήνει το χωράφι σε αγρανάπαυση, δηλαδή να το βάζει στην άκρη κάθε λίγα χρόνια. Ωστόσο, απλά επιβράδυνε την καταστροφή. Αυτές οι πρακτικές έχουν εξελιχθεί στις καταστροφικές γεωργικές και τεχνολογικές εφαρμογές της εποχής μας (αγροχημικά, όργωμα κ.λπ.). Όχι μόνο αντιμετωπίζουμε την καταστροφή της Φύσης, αλλά κινδυνεύει και η υγεία μας από δηλητηριασμένα τρόφιμα. Αν προσθέσουμε όλα τα άλλα επαναλαμβανόμενα «λάθη» του τεχνολογικού μας πολιτισμού, δεν είναι περίεργο γιατί βιώνουμε πλήρη υποβάθμιση της φυσικής, συναισθηματικής, ψυχολογικής και πνευματικής μας κατάστασης.
Να τι συνέβη στον Αμαζόνιο και σε άλλα οικοσυστήματα:
Υπάρχουν πολύ λίγα οικοσυστήματα στον κόσμο που είναι πρωταρχικά, δηλαδή που δεν έχουν καταστραφεί ποτέ από τον άνθρωπο σε καμία στιγμή στην ιστορία. Ακόμα κι αν υπήρχαν, έχουν επηρεαστεί από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Σε μέρη όπως ο Αμαζόνιος, το Darien του Παναμά και σε πολλά άλλα μέρη όπου πιστεύουμε πως υπάρχουν παρθένα πρωτογενή δάση/ζούγκλες, αυτά είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της φυσικής δευτερογενούς αναγέννησης των δασών για λίγους μόνο αιώνες. Μεγάλο μέρος αυτής της νέας ανάπτυξης συνέβη όταν οι Ινδιάνοι της Αμερικής, λόγω του ευρωπαϊκού αποικισμού, εγκατέλειψαν τα χωράφια τους και μείωσαν δραματικά τις γεωργικές τους δραστηριότητες αφού αποδεκατίστηκαν από τους αποικιοκράτες. Τότε εφάρμοζαν καλύτερες καλλιεργητικές τεχνικές. Τεράστιες περιοχές οργανικής ύλης έχουν βρεθεί στο υπέδαφος της ζούγκλας επειδή χρησιμοποιούσαν βιοκάρβουνο. Βλέποντας τον Αμαζόνιο, είναι προφανές τι έχει πετύχει η παθητική αποκατάσταση των δευτερογενών δασών τα τελευταία 400 χρόνια. Και πάλι, φυσικά, κυριαρχούν μόνο τα πιο ανθεκτικά είδη, αλλά στις τροπικές περιοχές, αυτά είναι αρκετά. Ωστόσο, η αρχική συγκέντρωση των εξαφανισμένων ειδών δεν μπορεί να ανακτηθεί πλήρως, ακόμη και μετά από αιώνες φυσικής αναγέννησης. Η κλιματική αλλαγή, η βοσκή κοπαδιών ζώων στα δάση, ο κατακερματισμός των οικοτόπων (δημιουργία κενών στην ενδιάμεση ζώνη), η απώλεια ζώων που διανέμουν τους σπόρους και οι πυρκαγιές, δρουν από κοινού και επιβραδύνουν την ανάκτηση της βιοποικιλότητας. Οι βραχυπρόθεσμες φιλοδοξίες, η λανθασμένη δενδροφύτευση * που είναι πολύ δαπανηρή και επίπονη, η περιορισμένη χρηματοδότηση και η έλλειψη γνώσης, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, αποτελούν σοβαρά εμπόδια για την αποκατάσταση της δασικής βιοποικιλότητας, και ακόμη περισσότερο λόγω της καταστροφής και της καύσης από αγρότες, υλοτόμους, χρυσωρύχους και εμπορικά ορυχεία.
* Η φύτευση ενός ή μόνο λίγων ειδών, ειδικά με εύφλεκτα πεύκα που καίγονται επανειλημμένα, ευνοεί επίσης την παροχή πρόσθετων κονδυλίων για επαναλαμβανόμενη φύτευση. Και νομίζω πως είναι γνωστό πόσο από αυτό το ποσό καταλήγει για δενδροφύτευση. Είναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε από αυτά τα ατυχή γεγονότα να αντιστρέψουμε την καταστροφή της Γης που συμβαίνει δέκα φορές πιο γρήγορα από την αναγέννησή της, να φέρουμε την αναγεννητική γεωργία σε άλλο επίπεδο για να υιοθετήσουμε μερικές από τις μεθόδους που αναφέρονται εδώ και ακόμη καλύτερα να συμβάλουμε στην αναγέννηση της φύσης με τον τρόπο που προτείνω εδώ. Δυστυχώς, η βιολογική γεωργία (η οποία επίσης καταστρέφει το έδαφος αν οργώνει) αντιπροσωπεύει μόνο το 1,5% της παγκόσμιας καλλιέργειας και το υπόλοιπο 98,5% είναιη  καταστροφική χημική γεωργία, οπότε βρισκόμαστε ακόμα πολύ μακριά.
Μεγαλύτερο στη φύση δεν σημαίνει καλύτερο.
Επομένως, δεν πρέπει να «ζορίζουμε» τα φυτά να μεγαλώνουν και να παράγουν περισσότερο, γιατί έτσι γίνονται ευάλωτα σε έντομα και ασθένειες και υπονομεύουν την ποιότητα του προϊόντος ακόμα κι αν είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος.
Το «ζόρισμα» είναι το όργωμα και το φρεζάρισμα που απελευθερώνει πολύ άζωτο και επομένως φτωχαίνει το έδαφος. Αν κάτσω να γράψω όλη τη ζημιά που κάνουν, θα γεμίσω μια σελίδα. Χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να επιστρέψει η γη σε αυτό που ήταν πριν χωρίς τη βοήθειά μας. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΗ.
Το “ζόρισμα” είναι επίσης η αφύσικη κοπριά, αίμα ή οστεάλευρα που είναι μη ισορροπημένα λιπάσματα καθώς περιέχουν υπερβολικές ποσότητες νιτρωδών/νιτρικών αλάτων κ.λπ. και προκαλούν ασθένειες στα φυτά και στον άνθρωπο. Κανένα φυτό στη Φύση δεν αναπτύσσεται με κοπριά.
https://www.youtube.com/watch?v=Qt6hDgyIY6U
Το «ζόρισμα» είναι το υπερβολικό πότισμα για αύξηση βάρους και όγκου χωρίς να είναι υγιές με την ανάλογη θρεπτική αξία. Πρέπει να ποτίζουμε μόνο όταν υπάρχει σημάδι μαρασμού στα φύλλα. Για παράδειγμα, ένα δέντρο που ταΐζουμε και ποτίζουμε πάρα πολύ για να παράγει περισσότερους και μεγαλύτερους καρπούς θα είναι επιρρεπές σε ασθένειες και θα προσελκύει επιβλαβή έντομα. Με καύσωνα τα φύλλα του μαραίνονται, με τον αέρα σπάνε τα κλαδιά του, μειώνεται η βιοενέργεια και τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά του καρπού του και αντί για 200 χρόνια θα ζήσει 50.
Συνέπειες συμπίεσης του εδάφους.
Εκτός από όλες αυτές τις μορφές καταστροφής του εδάφους, καταστροφή συμβαίνει επίσης όταν συμπιέζεται το χώμα από τα ζώα που βόσκουν, ειδικά όταν βρέχει και το έδαφος είναι υγρό. Το έδαφος συμπιέζεται ακόμη περισσότερο από τις ρόδες των τρακτέρ ή βαρειών οχημάτων, με αποτέλεσμα να χάνει την πορώδη και συνεκτική υφή του. Στη συνέχεια, με την καταρρακτώδη βροχή (η βροχή γίνεται καταρρακτώδης λόγω της έλλειψης των δασών μας), συμπιέζεται ακόμη περισσότερο και καθώς η βροχή πλέον δεν μπορεί να απορροφηθεί, αρχίζει η διάβρωση του εδάφους, ειδικά στις πλαγιές. Εκατομμύρια στρέμματα έχουν καταστραφεί με αυτόν τον τρόπο. Το πιο πολύ που θα φυτρώσει σε ένα τέτοιο υπέδαφος είναι λίγα ζιζάνια και μικροί θάμνοι. Η φύση έχει την τέλεια λύση για την αποκατάσταση του εδάφους που έχει συμπιεστεί. Φυτρώνουν άγρια, ανθεκτικά, επεκτατικά φυτά που μισούν οι αγρότες (όπως η αγριάδα και τα ξαδέρφια της), τα οποία μπορούν πολύ γρήγορα να καλύψουν το έδαφος για να το προστατεύσουν από τον ήλιο και να διασπάσουν το συμπιεσμένο χώμα εμπλουτίζοντάς το με οργανική ύλη. Μόλις εγκατασταθεί μια ποικιλία φυτών που έχουμε σπείρει, η αγριάδα θα εξαφανιστεί από μόνη της. Αντ’αυτού οι αγρότες χρησιμοποιούν ζιζανιοκτόνα που σκοτώνουν τη άκρως σημαντική μικροβιακή ζωή στο έδαφος.
Συμπέρασμα.
Ό,τι κι αν είμαστε και ό,τι κι αν κάνουμε, η Φύση θα το αντανακλά. Εάν υπάρχει μια ανισορροπία έξω, πρέπει να διορθώσουμε την ανισορροπία μέσα μας και τότε μπορεί να διαπιστώσουμε ότι η ανισορροπία έξω έχει διορθωθεί. Αυτό συμβαίνει μόνο εάν δεν έχουμε κάνει λάθη στο στήσιμό του. Αν κάναμε, τότε οι ανισορροπίες είναι οι συνέπειες των λαθών μας. Τότε θα έπρεπε να αναλάβουμε τη σωστή πορεία δράσης, να μάθουμε από τα λάθη μας και να μην συνεχίσουμε να τα επαναλαμβάνουμε μέχρι το τέλος όπως κάνει η πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία για αυτό που λέω. Η αναγέννηση της πρωταρχικής φύσης μπορεί να επιτευχθεί όταν μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Από την άποψη της τεχνολογικής προόδου, η ανθρωπότητα εξελίσσεται για να συγχωνευθεί με ένα cyborg, το όνειρο των περισσότερων νέων της εποχής μας. Δυστυχώς λόγω της ύψιστης σημασίας που δίνουμε στην ύλη και την τεχνολογία, χάνονται σταδιακά όλες οι αρετές και οι ιδιότητες του πνεύματος. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Γίνεται η ανθρωπότητα όλο και πιο βαθιά ευτυχισμένη; Γίνεται η γη πιο οικολογικά σταθερή και πιο πράσινη; Αναβιώνει από την καταστροφή των προγόνων μας; Τα δισεκατομμύρια ζώα δεν υποφέρουν από τα μαχαίρια των ανθρώπων; Η απάντηση είναι όχι. Επιπλέον, η τεχνολογία έχει κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν πως η ευτυχία εξαρτάται από τα υλικά πράγματα. Πως ο σκοπός της γης είναι να υπηρετεί τους ανθρώπους και δεν έχει σημασία αν καταστρέφεται ενόσω μας εξυπηρετεί. Η τεχνολογία έχει ήδη εφεύρει τα μελλοντικά μας τρόφιμα που καλλιεργούνται σε εργαστήρια, οπότε ποιος νοιάζεται;
Το μειονέκτημα των θερμοκηπίων με στερεά στέγη.
Τα θερμοκήπια με στερεά στέγη παγκοσμίως παράγουν άρρωστα φυτά. Η βιοενέργεια των φυτών υπονομεύεται, η φωτοσύνθεση εξασθενεί και τα φυτά δεν έχουν τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία που θα έπρεπε, επειδή τα πλαστικά και το γυαλί εμποδίζουν το πλήρες φάσμα του ηλιακού φωτός να φτάσει σε αυτά. Αυτό είναι πολύ σοβαρό, ειδικά όταν έχει να κάνει με σημαντικά συμπληρώματα όπως η σπιρουλίνα που είναι σχεδόν καθαρή χλωροφύλλη. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα μέρη όπου καλλιεργούν σπιρουλίνα και άλλες υπερτροφές στο ύπαιθρο. Μόνο ένα θερμοκήπιο με κινητή στέγη είναι αποδεκτό που ανοίγει κατά τη διάρκεια της ημέρας για να επιτρέψει στα φυτά να δέχονται το άμεσο ηλιακό φως.

Ο ρόλος που παίζουν τα ζώα.
Τα άγρια ζώα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Φύσης, καθώς η χλωρίδα και η πανίδα αλληλοσυμπληρώνονται. Παίζουν ζωτικό ρόλο στο οικοσύστημα. Αν συμπεριλάβουμε εξημερωμένα ζώα θα φέρουμε ανισορροπία. Ειδικά τα ζώα που βόσκουν, υποβαθμίζουν το έδαφος καθώς χρειάζονται βοσκότοπους και όχι δέντρα. Επιπλέον , δεν θέλουμε να τα σκοτώνουμε. Οι άνθρωποι έχουν λανθασμένες πεποιθήσεις πιστεύοντας ότι επειδή τα ζώα δεν πονάνε όταν σκοτώνονται καθώς στα σφαγεία χρησιμοποιούν ανώδυνες μεθόδους, είναι εντάξει να τα σκοτώσουν. Καθώς οι ίδιοι είναι άψυχοι, πιστεύουν πως ούτε τα ζώα έχουν ψυχές που νιώθουν τρομερό πανικό και άπειρο πόνο στο πνεύμα τους από το φρικτό σοκ του πρόωρου αποχωρισμού από το σώμα τους. Εάν ο φόνος συμβεί μέσα στο οικοσύστημα, στέλνει σήματα κινδύνου στα φυτά και τα ζώα γύρω. Ακόμα κι αν τα έχουμε για γαλακτοκομικά και αυγά, για να τα διατηρήσουμε απαιτούν δέκα φορές περισσότερο χώρο και αν δεν τα σκοτώσουμε,  γρήγορα πολλαπλασιάζονται πέρα από τη συντηρητική ικανότητα του οικοσυστήματος. Καθώς η παμφάγος ανθρωπότητα μας για να τραφεί χρειάζεται δέκα φορές περισσότερο χώρο (10 στρέμματα αντί για ένα για μια οικογένεια) από τους φυτοφάγους, δεν υπάρχει αρκετή γη για όλους μας, οπότε αν δεν μειωθεί ο πληθυσμός της γης, αντιμετωπίζουμε την εξαφάνιση ως φυλή εκτός και αν ο κόσμος γυρίσει στη φυτική διατροφή ή…μάλλον είναι ευκολότερο να προσαρμοστεί να τρώει τροφή που παρασκευάζεται στο εργαστήριο και να τρώει έντομα! Ζήτω η τεχνολογική πρόοδος!
Καθώς στοχεύουμε σε μια εξαιρετική ισορροπία για τον άνθρωπο, τα φυτά και την άγρια ζωή, τα σαρκοφάγα κατοικίδια (που κυνηγούν άγρια ζώα) και τα καταστροφικά οικόσιτα ζώα (κατσίκες κ.λ.π.) δεν είναι συμβατά με αυτό το οικοσύστημα.
Δεν ζούμε τώρα σε μια εποχή παγετώνων όπου πρέπει να επιβιώσουμε τρώγοντας ζώα. Τώρα σε έναν κόσμο της αφθονίας, σκοτώνοντας τα και τρώγοντας τη σάρκα τους, διεγείρει τα ζωώδη μας ένστικτα, γινόμαστε πιο υλικοί “κολλάνε” στο αιθερικό μας σώμα τα ζωώδη στοιχεία τους και σπάει την αρμονική μας αλληλεπίδραση με τη Φύση. Εδώ θα βρείτε ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο πάνω στην κρεοφαγία. https://terrapapers.com/giati-ine-lathos-na-trome-kreas/?fbclid=IwAR1xccxbX9–SbnyM6J6pY4tsHwGQ7XBI30cCVVs4X1dh08uJ-WD_DjHEgQ
Θα παίρνω θρεπτικά συστατικά χωρίς να τρώω κρέας; Το άρθρο παραπάνω απαντάει αυτή την ερώτηση. Το μόνο που δεν παίρνουμε από τα φυτά είναι η ενέργεια του σκοτωμένου ζώου που θυσιάστηκε η ζωή του για μας. Αυτή η έλλειψη όμως αντικαθίσταται από κάτι πολύ καλύτερο που είναι η αιθερική εκπόρευση του ζωικού βασιλείου που εμπλουτίζει αόρατα τη λεπτή μας αιθερική ενέργεια και μας παρέχει μια αίσθηση βαθιάς πληρότητας και είναι αυτός ο λόγος που τα άγρια ζώα το αισθάνονται και μας πλησιάζουν άφοβα. Επίσης εξ αιτίας της αποχής μας από την κατανάλωση ζώων και των προϊόντων τους, ο συντονισμός μας με τις αιθερικές δυνάμεις της φύσης βελτιώνεται. Ως εκ τούτου βελτιώνεται και η λειτουργία που έχουμε έμφυτη της βιολογικής μεταστοιχείωσης που μας επιτρέπει να μεταστοιχιώνουμε θρεπτικά στοιχεία σε αυτά που χρειαζόμαστε.
Εάν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα παρατηρήσουμε ότι λείπουν ορισμένα άγρια ζώα που θα έφερναν ισορροπία στο οικοσύστημά μας, τα φέρνουμε από αλλού.

Γιατί η φύση βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία.
Ο άνθρωπος, επειδή έχει αποκλίνει πολύ από το Αρχικό του Σχέδιο, ασυναίσθητα ενεργεί με καταστροφικό τρόπο βλάπτοντας τη Φύση, ενώ πιστεύει πως αυτό που κάνει είναι καλό. Το κακό δεν είναι μόνο άμεσο, είναι και έμμεσο. Για παράδειγμα, αν σε μια χώρα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που επιδίδονται στο σεξ με κυριαρχικό, βάναυσο και διεστραμένο τρόπο, θα υπάρχει υπερβολική ζέστη και ξηρασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επίδρασης του ανθρώπου στη φύση είναι το εξής: Η Αιθιοπία, πριν από πολλά χρόνια, ήταν σαν παράδεισος με το τέλειο κλίμα, πολλές βροχές και πολύ πλούσια βλάστηση με μεγάλη ποικιλία από οπωροφόρα δέντρα και βρώσιμα φυτά. Κάποιοι ληστές σκότωσαν κάποιους ερημίτες που ζούσαν σε σπηλιές ενός βουνού. Διατηρούσαν την ισορροπία με τις προσευχές τους. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια ανομβρία που διάρκησε 10 χρόνια. Τα πάντα ξεράθηκαν και η Αιθιοπία έγινε η πιο φτωχή χώρα στον κόσμο.
Σύμφωνα με την Ινδική Βεδική κοσμολογία ΜΕΣΑ ΣΤΟν ΑΠΕΙΡΟ ΧΡΟΝΟ περνάμε από κύκλους δημιουργίας και διάλυσης. Ένας μικρός κύκλος έχει 4 yugas (μικρότεροι κύκλοι) και τώρα βρισκόμαστε στο τέλος του τέταρτου, του kali yuga, της εποχής του σκότους όπου έχουμε χάσει την επαφή με τον εσωτερικό μας εαυτό, μια εποχή βαθιάς άγνοιας. Βαδίζουμε προς την καταστροφή και θα μας διαδεχθεί ο επόμενος κύκλος, η Σάτια γιούγκα, η χρυσή εποχή όπου επικρατεί η Αλήθεια. Όλα αυτά συμβαίνουν σε διαφορετικούς πλανήτες που περνούν επίσης από κύκλους δημιουργίας και καταστροφής.
Μια πολύ σημαντική έννοια που λείπει από το λεξιλόγιό μας, είναι η έννοια του εγρηγορώς. Όταν δύο ή περισσότερα (έως δισεκατομμύρια) άτομα δημιουργούν το ίδιο ψυχικό αντίκτυπο με όμοιες πεποιθήσεις και πράξεις (θετικές ή αρνητικές), στο μορφογενετικό πεδίο δημιουργείται μια οντότητα που λέγεται εγρηγορώς. Οι κακές πράξεις των ανθρώπων δημιουργούν αρνητικές οντότητες εκρηκτικότητας και οι καλές πράξεις των ανθρώπων δημιουργούν θετικές οντότητες. Στην εποχή μας υπερέχουν οι αρνητικές, επηρεάζοντας τα καιρικά μοτίβα και τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο, κι ακόμα τα ευαίσθητα άτομα που δεν έχουν έντονη θετική προσωπικότητα. Αυτός είναι ο λόγος που η γη βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Αν δεν αντιστραφεί αυτό, οδεύουμε προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Δεν φαίνεται στον ορίζοντα πως θα υπάρξει μια αλλαγή για κάποιο χρονικό διάστημα. Επίσης, δεν υπάρχει αρκετή γεωμαγνητική ενέργεια στη γη για να υποστηρίξει πλήρως το πρωταρχικό οικοσύστημα λόγω της επικείμενης αντιστροφής των μαγνητικών πόλων.
Γνωρίζω όλα αυτά και πολλά άλλα, και γνωρίζω επίσης την παροδική φύση των πάντων, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας, όμως κάνω ότι μπορώ για να γίνει το πρωταρχικό οικοσύστημα ένα πεδίο εκπαίδευσης για όσους επιθυμούν να δημιουργήσουν ξανά μια σύνδεση με τον εσωτερικό τους εαυτό, καθώς εκδηλώνοντας αυτή τη σύνδεση στη φύση αναγεννάται το πρωταρχικό οικοσύστημα.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην επηρεάζονται τα φυτά μας από ζιζάνια και έντομα;
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσετε από παρθένο έδαφος του οποίου η βιοενέργεια δεν έχει διαταραχθεί ποτέ και τα δέντρα και οι θάμνοι δεν έχουν αφαιρεθεί καθώς αυτό από μόνο του υποβαθμίζει το έδαφος.
Όταν διαταράσσουμε την ισορροπία της φύσης, διεγείρουμε την αντίδραση επιβίωσής της με αποτέλεσμα μια ατελείωτη μάχη όπου καταφέρνουμε να επικρατήσουμε με το ζόρι και με πολύ κόπο, αλλά το τίμημα είναι να τρώμε δηλητηριασμένα τρόφιμα ή με έλλειψη θρεπτικών συστατικών. Αν λοιπόν ξεκινήσουμε τη μάχη με τη φύση σκάβοντας το χώμα, μετά από κάποια χρόνια εντατικής χημικής καλλιέργειας (ή κάποια χρόνια παραπάνω για την βιολογική καλλιέργεια αν χρησιμοποιεί το άροτρο), η φύση θα νικηθεί τόσο που δεν θα φυτρώσει ούτε ένα ζιζάνιο, αλλά θα νικηθούμε κι εμείς αφού ούτε τα δικά μας φυτά δεν θα αναπτυχθούν. Αυτό δεν είναι εικασίες, έχει συμβεί σε εκατομμύρια στρέμματα.
Έτσι λειτουργεί ο φυσικός κόσμος: Όταν οι κυνηγοί σκοτώνουν πολλά από ένα συγκεκριμένο είδος ζώου, αυτό μπαίνει σε λειτουργία επιβίωσης και πολλαπλασιάζεται σαν τρελό. Με τον ίδιο τρόπο, όταν η βιοενέργεια του εδάφους διαταράσσεται από το όργωμα ή το φρεζάρισμα, τα ζιζάνια δυναμώνουν και καθώς έχουμε πειράξει και υποβαθμίσει το έδαφος και χρησιμοποιούμε σπόρους αδύναμων φυτών από γενιά σε γενιά, για εκατοντάδες χρόνια, και αυτά έχουν υπερπροστατευθεί, υπερποτιστεί και υπεργονιμοποιηθεί, ακόμα και τα βιολογικά, τότε τι περιμένεις;
Ακόμη και οι σπόροι από τις τράπεζες σπόρων παγκοσμίως είναι πολύ κακής ποιότητας. Μετά το όργωμα, συνεχίζουμε τη βία για να καταστείλουμε την αντίδραση της φύσης καταστρέφοντας τα ζιζάνια με διάφορους τρόπους, πιστεύοντας λανθασμένα, όπως ο φόβος των φιδιών, ότι κλέβουν ουσίες του εδάφους από τα φυτά μας, ενώ αυτά είναι σαν τα ζώα που πολλαπλασιάζονται υπερβολικά λόγω της βίας μας εναντίον της φύσης.
Η λύση είναι, στην αρχή με την πρώτη σπορά ευπαθών λαχανικών και φυτών, να εφαρμόσουμε κάποιες έξυπνες τεχνικές, μέχρι τα φυτά και τα δέντρα της τρίτης γενιάς (που έχουν επιστρέψει στην προγονική τους μορφή), να προσαρμοστούν με τα υπόλοιπα και να γίνουν ενδημικά. Τότε θα παράγουν καρπούς κλπ. εξαιρετικής ποιότητας και δεν θα ενοχλούνται πλέον από τα ζιζάνια, και θα μεγαλώνουν μαζί αρμονικά.
Διαφορετικά είδη ζιζανίων αναπτύσσονται ανάλογα με το τι λείπει από το έδαφος και σκοπός τους είναι να αποκαταστήσουν την ισορροπία και τη γονιμότητα. Για παράδειγμα, η αγριάδα και τα ξαδέρφια του αναπτύσσονται για να αφρατέψουν το έδαφος το οποίο μετά το όργωμα και το φρεζάρισμα συμπιέζεται από τις βροχές επειδή έχει χάσει τη φυσική του δομή. Ο τεχνητός αερισμός με όργωμα ή φρεζάρισμα διαρκεί έως ότου η βροχή το κάνει σκληρό σαν πέτρα και στη συνέχεια για τα επόμενα 30 με 60 χρόνια πρέπει να οργώνεται ξανά και ξανά μέχρι την πλήρη καταστροφή του με πολλά άλατα από τεχνητά λιπάσματα, δηλητήρια και μηδενική οργανική ύλη. Καλώς ήρθατε στο εργαστηριακό φαγητό!!!
Η φύση δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά όπως οι άνθρωποι.
Η φύση ακολουθεί ορισμένους νόμους. Παρατηρήστε τα κλαδιά και τις ρίζες ενός δέντρου που απλώνονται ομοιόμορφα χωρίς να μπλέκονται μεταξύ τους. Αυτό συμβαίνει σε δέντρα και φυτά που αναπτύσσονται χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Το ίδιο ισχύει και για τις ρίζες πολλών διαφορετικών ειδών που αναπτύσσονται το ένα δίπλα στο άλλο. Υπάρχει πάντα αρκετός χώρος για το κάθε ένα αφήνοντας αρκετό χώμα γύρω του. Ακόμα κι αν οι ρίζες μπλέκονται, δεν αγγίζουν η μία την άλλη και δεν «κλέβουν» ουσίες η μία από την άλλη. Αντίθετα, βοηθούν το ένα το άλλο, αρκεί να αποτελούν μέρος ενός αρμονικού οικοσυστήματος μεγάλης βιοποικιλότητας.
Έτσι, για τα ευάλωτα φυτά μας στην αρχή, πριν γίνουν ανθεκτικά στην τρίτη τους γενιά, ένας τρόπος είναι, αντί να τα σπείρουμε με σβώλους, να τα ξεκινήσουμε πρώτα σε φυτώριο και μετά να τα μεταφυτεύσουμε. Στο τελικό τους σημείο για να τα βοηθήσουμε να κάνουν ένα καλό ξεκίνημα, μπορούμε να κόψουμε ή να ξεριζώσουμε (ανάλογα) τα αγριόχορτα γύρω τους για να αποφύγουμε την υπερβολική σκιά. Ακόμα κι αν αργότερα ξαναβγούν ζιζάνια, δεν θα βλάψουν τα φυτά μας γιατί θα είναι αρκετά ψηλά για να τα αντιμετωπίσουν.
Αν δεν έχουμε σχηματίσει μονοπάτια και τα ζιζάνια (ή αυτά που φυτεύουμε για να δημιουργήσουμε οργανική ύλη) είναι τόσο ψηλά που δεν μπορούμε να περπατήσουμε και μας εμποδίζουν να σπείρουμε την επόμενη σοδειά, αντί να τα κόψουμε, μπορούμε να φτιάξουμε ένα εργαλείο, κάτι σαν οδοστρωτήρα έναν κλειστό κύλινδρο που τον γεμίζουμε με νερό για να αυξηθεί το βάρος του και τραβώντας τον, καθώς κυλάει, ισιώνει τα φυτά και τα γέρνει. Τα ψηλά φυτά με σκληρούς μίσχους δεν θα ξανασηκωθούν.
Επίθεση εντόμων.
Στη Φύση όταν οι σπόροι των άγριων φυτών πέφτουν σε φτωχό έδαφος ή εάν τα φυτά είναι άρρωστα λόγω λανθασμένων καλλιεργητικών πρακτικών, τότε καταφθάνουν τα επιβλαβή έντομα για να τα εξαλείψουν. Αυτά είναι στην πραγματικότητα πολύ ωφέλιμα γιατί η δουλειά τους είναι να εξαλείψουν στη Φύση οτιδήποτε για κάποιο λόγο δεν είναι ισχυρό φυτό για να εξασφαλίσει οι απόγονοί τους να είναι δυνατοί και υγιείς. Δείτε: “Γιατί τα έντομα δεν επιτίθενται (και δεν μπορούν) να επιτεθούν σε υγιή φυτά”
https://www.youtube.com/watch?v=bnNOvA3diDU

Διαφορές μεταξύ αυτής και άλλων μεθόδων.
Η πολυκαλλιέργεια είναι ανώτερη από τη μονοκαλλιέργεια.
Στην ανέγγιχτη Φύση, δεν υπάρχουν δάση με μόνο ένα ή λίγα είδη δέντρων. Σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον, σε κατεστραμμένο έδαφος, τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχθεί εκτός από πολύ ανθεκτικά είδη όπως πεύκα και τα φυτά στα λιβάδια.
Ένα πευκόδασος δεν είναι φυσικό. Είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής της φύσης πριν από εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια. Σε εδάφη που έχει καεί το δάσος, θα πρέπει πρώτα να σπείρουμε σπόρους/σβώλους ανθεκτικών ειδών που προσθέτουν οργανική ουσία και εμπλουτίζουν το έδαφος και τέλος να σπείρουμε τα πιο ευαίσθητα είδη.
Στη διαδικασία μίμησης της Φύσης, δεν φυτεύουμε ένα μόνο είδος. Δεν κάνουμε μονοκαλλιέργειες ή μόνο λίγα είδη μαζί ή φυτά σε ομάδες όπως φύτευση μόνο λαχανικών. Τα λαχανικά πρέπει να έχουν αρκετό ήλιο αλλά να έχουν και άλλα φυτά γύρω τους (θάμνους και δέντρα) για να προστατεύονται πλήρως. Τα φυτά που είναι όλα ανάμεικτα έχουν καλύτερη υγεία και ανθεκτικότητα, ζουν περισσότερο και έχουν πολλές περισσότερες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Αν φοβόμαστε να φυτέψουμε τα πάντα ανακατεμένα, πρέπει τουλάχιστον να εφαρμόσουμε την πολυκαλλιέργεια σε κάποιο βαθμό, όπως για παράδειγμα να κάνουμε ό,τι έκαναν οι Ινδιάνοι της Αμερικής στο παρελθόν, να φυτέψουμε καλαμπόκι με φασόλια που σκαρφαλώνουν στο καλαμπόκι και κολοκύθες που εμποδίζουν τα ζιζάνια να φυτρώσουν.
Η εξάλειψη των ενδημικών δέντρων και η χρήση δηλητηρίων, παγίδων και τεχνασμάτων (κανονιών, κ.ά.) έτσι ώστε τα πουλιά να μην τρώνε τους καρπούς είναι ο συμβατικός τρόπος καλλιέργειας. Όταν τα άγρια οπωροφόρα δέντρα και όλα τα άγρια φυτά συνδυάζονται αρμονικά με τα συμβατικά, αυτό φέρνει μεγάλη ισορροπία και δεν υπάρχει ανταγωνισμός όπως θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, αν υπήρχαν δέντρα με ενδημικούς καρπούς που είναι η προτιμώμενη φυσική τροφή των πουλιών, δεν θα έτρωγαν τους καρπούς μας.
Τα άγρια δέντρα αναπτύσσονται χωρίς πότισμα, κοπριά, ζωικά προϊόντα (κοπριά, οστεάλευρα και αίμα), χημικά λιπάσματα και ψεκασμούς. Τα συμβατικά μπορούν να αναπτυχθούν με τον ίδιο τρόπο και όταν τα ανακατεύουμε με τα άγρια μεγαλώνουν αρκετά καλά χωρίς να χρειάζονται επιπλέον φροντίδα λόγω συντονισμού και επικοινωνίας με τα άγρια μέσα από τις ρίζες τους και όχι μόνο.
Η υπεροχή του σε σύγκριση με άλλες μεθόδους.
Η γονιμότητα του εδάφους σε ένα τέτοιο οικοσύστημα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, σε αντίθεση με άλλες μεθόδους, ακόμα και τις βιολογικές όταν χρησιμοποιεί όργωμα και φρεζάρισμα. Με αυτές, το έδαφος υποβαθμίζεται (απλά με την βιολογική υποβαθμίζεται σε πιο αργό ρυθμό) ακόμα και όταν το έδαφος έχει μείνει σε αγρανάπαυση. Αυτό αποδεικνύεται ακόμη και από τους ίδιους τους βιοκαλλιεργητές, συμπέρασμα που βγάζουν από εμπειρία δεκαετιών. Οι μόνες που πλησιάζουν στην αναγέννηση της Φύσης είναι οι νέες, λιγότερο γνωστές μορφές αγροοικολογία, η οποία είναι η αναγεννητική αγροδασοκομία, μια μέθοδος που συνδυάζει δέντρα με φυτά (και μερικές φορές και οικόσιτα ζώα), η αναγεννητική γεωργία, η οποία έχει εξαπλωθεί ευρέως στην Αμερική και η θεραπεία της γης: https://cologie.wordpress.com/ .
Αυτά μιμούνται λίγο περισσότερο τις φυσικές διαδικασίες, είναι μια καλή κατεύθυνση για τον μέσο αγρότη, αλλά αυτό που παρουσιάζεται εδώ είναι αρκετά διαφορετικό. Εστιάζουν στους ανθρώπους και εγώ εστιάζω στη Φύση. Γι’ αυτούς η μονοκαλλιέργεια με δύο τρία είδη είναι εντάξει. Έχοντας λίγη βιοποικιλότητα εξυπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα των αγροτών που θα έβρισκαν το σύστημά μου υπερβολικά δύσκολο για να το ακολουθήσουν, ειδικά με το «φυσικό ένστικτο» που απαιτεί και είναι υψίστης σημασίας στο σύστημά μου. Όλες οι καινοτόμες καλλιέργειες που παράγουν μονοκαλλιέργειες, μία μόνο καλλιέργεια λαχανικών ή δημητριακών, κ.λπ., ή σε γλάστρες ή υδροπονία, δεν λαμβάνουν υπόψη τις γεωμαγνητικές επιδράσεις, τη βιοενέργεια των φυτών και άλλους παράγοντες που είναι ιδιαίτερα εμφανείς σε ένα «οικοσύστημα». όπως περιγράφεται εδώ. Αυτός ο ενεργειακός παράγοντας είναι πολύ απαραίτητος για την υγεία μας.
Όλες οι ανθρωπογενείς λύσεις βρίσκονται σε μειονεκτική θέση και δεν μπορούν να λειτουργήσουν βιώσιμα και μακροπρόθεσμα. Εμείς οι άνθρωποι, είμαστε έξοχοι στο να παρουσιάζουμε το ψεύτικο σαν αληθινό, και το χειρότερο από όλα είναι ότι το εγώ μας δεν μας επιτρέπει να το παραδεχτούμε όταν μας αποκαλύπτεται. Χρησιμοποιούμε το μυαλό μας με ψευδείς αποδείξεις χωρίς να εξετάζουμε όλους τους παράγοντες, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της συμβατικής επιστήμης (καθώς η κβαντική δεν έχει ακόμη καθιερωθεί) είναι ελλιπές. Μπορούμε να δείξουμε πως όλα λειτουργούν καλά με τον δικό μας τρόπο, αλλά φυσικά ποτέ δεν δείχνουμε τι θα συμβεί στο μέλλον όταν προκύψουν αντίξοες συνθήκες και τι θα συμβεί μετά από δεκαετίες. Εκμεταλλευόμαστε το γεγονός πως οι αλλαγές στη Φύση είναι πολύ αργές. Εάν χρησιμοποιηθεί η συμβατική επιστημονική γνώση για τη δημιουργία αυτού του πρωταρχικού οικοσυστήματος, θα αποτύχει κάπου, θα έχει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, δεν θα είναι αρκετά ανθεκτικό, θα είναι μόνο ευχάριστο στα μάτια, κ.λπ. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν λαμβάνει υπόψη πολλούς ουσιαστικούς παράγοντες αόρατους στον περιορισμένο ανθρώπινο νου. Τα μυστικά της Φύσης δεν μπορούν ούτε τώρα ούτε ποτέ να αποκρυπτογραφηθούν από το νου μας. Όσο ο φρέσκος χυμός από ζαχαροκάλαμο διαφέρει από τη λευκή ζάχαρη, έτσι η φυσική αναγέννηση διαφέρει από τις ανθρώπινες εφευρέσεις.
Συμπέρασμα: όσο περισσότερο ενεργούμε με κίνητρα καθορισμένων κατευθυντήριων γραμμών και μονομερούς νοητικής γνώσης, τόσο λιγότερη επιτυχία θα έχουμε στη δημιουργία ενός αυτοσυντηρούμενου οικοσυστήματος μεγάλης βιοποικιλότητας.
Η υπεροχή της φυσικής μικτής σποράς.
Στη βιολογική κηπουρική εξασκούν τη συντροφική φύτευση (αυτό πάει δίπλα σε εκείνο και όχι δίπλα στο άλλο), την αμειψισπορά (διαδοχή φυτών που απορροφούν πολλές ουσίες από το έδαφος με καλλιέργειες που αναπληρώνουν θρεπτικά συστατικά), αναμειγνύοντας χαμηλά φυτά με ψηλά, και άλλα κόλπα που απαιτούν εκτενή γνώση. Η μέθοδος αναγέννησης με σπορά σπόρων μεγάλης ποικιλίας φυτών, επιτρέπει στη φύση να αποφασίσει τι θα αναπτυχθεί και πού, και αν η στοιχειακή ενέργεια δεν λείπει και ενισχύεται από την ελεύθερη κατάστασή μας που αντανακλάται στη φύση, το αποτέλεσμα θα είναι ένα πολύ αρμονικό οικοσύστημα όπου τα φυτά που θα αναπτυχθούν, θα συνεργάζονται αντί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια.
Συνοπτικά, μια μεγάλη ποικιλία φυτών/λαχανικών διαφορετικών υψών, ρυθμών ανάπτυξης και βάθους ριζών, τα βελτιωτικά εδάφους και οι καλλιέργειες που το βελτιώνουν που φυτεύονται με τη μέθοδο σπόρων/σβώλων, θα αναπτυχθούν καλά μαζί, ανακατεμένα. Τη σοφία της φύσης δεν μπορεί να τη φτάσει η ανθρώπινη γνώση. Το καθήκον μας είναι απλά να εμπλουτίσουμε το έδαφος και να σπείρουμε μια μεγάλη ποικιλία φυτών.