Η βιογραφία μου

Στο αγρόκτημα μου στην Ελλάδα έφτιαξα μια λιμνούλα που ανανεωνόταν από μια πηγή, ένα υδρόβιο οικοσύστημα. Μια αρμονική συμβίωση νούφαρων, υδρόβιων φυτών, βατράχων, φιδιών, λιβελούλων και ερωδιών. Δίπλα της φύτεψα μπαμπού, ζαχαροκάλαμα και μπανανιές.

Η Βιογραφία του Γιάννη Διαμαντόπουλου

Δεν είναι του στυλ μου να μιλάω για τον εαυτό μου αλλά κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να με γνωρίσετε. Ιδού λοιπόν η ζωή μου για να δείτε τι είδους εμπειρίες πέρασα και τι είδους μαθήματα λαμβάνω στη ζωή. Βγάλτε τα συμπεράσματα σας για το πώς κινούμαι και σε ποια πλαίσια θα μπορούσε να υπάρξει μια εποικοδομητική συνεργασία στο μέλλον.

———————————————-

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1957 και μεγάλωσα στις Σέρρες, μια μικρή πόλη 80 χιλιόμετρα μακριά. Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής θεολόγος στο γυμνάσιο/λύκειο και η μητέρα μου διευθύντρια στο γαλλικό λύκειο, ένα πολύ αρμονικό ζευγάρι που με μεγάλωσε όσο καλύτερα μπορούσε. Ωστόσο, κατέληξα να γίνω το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας καθώς από μικρός, αναζητώντας το νόημα της ζωής, και μη βρίσκοντας απαντήσεις ήταν αιτία απίστευτης απογοήτευσης, οπότε επαναστάτησα ενάντια στον κατεστημένο. Ήμουν επίσης εναντίον κάθε μορφής βίας απέναντι στους ανθρώπους και τα ζώα, ένα καθημερινό βίωμα στο σχολείο μου. Αυτό με αποξένωσε ακόμα περισσότερο από τους άλλους. Επιπλέον, η κοινωνική θέση των γονιών μου με έκανε στόχο ζηλοφθονίας και απρόκλητης επιθετικότητας. Ελλείψει στενών φίλων, η μόνη μου διέξοδος ήταν να κάνω μεγάλες μοναχικές βόλτες στη φύση. Η μεγαλύτερη επιθυμία μου ήταν να μεγαλώσω ώστε να φύγω από την Ελλάδα, πιστεύοντας πως με αυτόν τον τρόπο θα έβρισκα τις απαντήσεις που έψαχνα. Έτσι κι έγινε, και μάλιστα αρκετά νωρίς.

Στα δεκαέξι μου άφησα την επίσημη εκπαίδευση και στα δεκαεφτά μου οδηγημένος από μια λαχτάρα για την αλήθεια, έφυγα από την Ελλάδα, κάνοντας οτοστόπ για τη Σουηδία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, καθώς περπατούσα για να αγοράσω λίγο σαλάμι στο Αμβούργο της Γερμανίας, ένα ζωντανό όραμα ενός σφαγείου ξύπνησε την ενσυναίσθησή μου για τα ζώα. Νιώθοντας τον φόβο και τον πόνο τους, ένιωσα μια φυσική παρόρμηση να αποφύγω να τα πληγώσω με οποιονδήποτε τρόπο—παρόλο που δεν γνώριζα τότε ότι η ζωή χωρίς κρέας ήταν δυνατή. Η αργή μου μεταμόρφωση μόλις ξεκίνησε.

Φτάνοντας στη Σουηδία, από την πρώτη μέρα, συνάντησα τους Θιβετιανούς Λάμα. Δεν μου έκαναν «προσηλυτισμό» ούτε μου έκαναν πλύση εγκεφάλου, αλλά αντίθετα, μου παρείχαν τα μέσα για να δουλέψω με τον εαυτό μου, αφήνοντας πάντα τον χώρο να αναπτυχθώ και να ανακαλύψω αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι μου. Αυτή η εσωτερική εργασία για τα επόμενα εννέα χρόνια είχε μεγάλη επίδραση στη ζωή μου και ανέτρεψε τα πάντα. Βρήκα τελικά τις απαντήσεις που έψαχνα, αλλά έπρεπε ακόμα να ενσταλαχτούν μέσα μου.

Μετά από κει, τα επόμενα χρόνια, εξερεύνησα διάφορα μονοπάτια και πνευματικές ομάδες, ζώντας μια κοινοτική ζωή με κάποιες από αυτές, παραμένοντας ωστόσο πάντα εξωτερικός παρατηρητής, διατηρώντας την ανεξαρτησία μου βαδίζοντας στο δικό μου μονοπάτι. Δεν έχω βρει ακόμα μια ομάδα που να έχουμε κοινές αξίες. Όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Εν ολίγοις, η πορεία μου περιλαμβάνει την επίγνωση όλων των περιοριστικών παραγόντων μέσα μου και των άλλων, την αποδοχή, την απελευθέρωση, τη μετάλλαξή τους, τη διείσδυση στην Αλήθεια, την ανάπτυξη συνείδησης, ενσυναίσθησης, κατανόησης, αποδοχής των άλλων και καθολικής απελευθέρωσης όλων των περιοριστικών στοιχείων. Η εστίασή μου είναι κυρίως στις ανθρώπινες ποιότητες και στον πλούτο της ψυχής μας που εκφράζω μέσω από αυτή την ιστοσελίδα. Στην προσωπική μου ζωή, περνάω μεγάλες περιόδους μόνος στη φύση, χωρίς να το θεωρώ αυτό υποκατάστατο των ανώτερων ανθρώπινων ποιοτήτων και της ανθρώπινης ανταλλαγής. Απλά οι συνθήκες με οδήγησαν στο να ζω εκεί για μεγάλα διαστήματα. Ζώντας εκεί για πολύ καιρό, η φύση μου άνοιξε την αγκαλιά της, γεγονός που προκάλεσε όλες τις εμπειρίες που θα διηγηθώ παρακάτω. Η ζωή στη φύση είναι βασική και απλή.

Το ενδιαφέρον μου να εξερευνήσω όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής με οδήγησε σε εμπειρικά ταξίδια, ζώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάθε χώρα. Συνολικά, έζησα σε δέκα χώρες, σε τέσσερις ηπείρους για πάνω από 24 χρόνια, κάνοντας μια καινούργια αρχή κάθε φορά, εγκαταλείποντας φίλους, διασυνδέσεις και πράγματα κάθε φορά που έφευγα. Οι χώρες όπου έχω ζήσει είναι η Κόστα Ρίκα (11 χρόνια), η Καλιφόρνια (5 χρόνια), η Γαλλία (5 χρόνια), η Ινδία και το Νεπάλ (1,5 χρόνια σε πέντε ταξίδια), η Σουηδία (1 χρόνο), η Βενεζουέλα (8 μήνες), η Ταϊλάνδη, Περού και Αγγλία (5 μήνες το καθένα), και λιγότερο χρόνο σε πολλές άλλες χώρες. Στα ταξίδια μου, εκτός από το που έμαθα μιλώντας τα Αγγλικά, τα Ισπανικά και τα Γαλλικά, έχω μάθει και κάποια βασικά Θιβετανικά, Πορτογαλικά, Σουηδικά και Νεπαλέζικα.

Ένα χρόνο πριν τελειώσω την τρίχρονη απομόνωση το 1982, διάβασα το βιβλίο του Φουκουόκα «η επανάσταση ενός άχυρου». Μου έδωσε τέτοια έμπνευση, που αποφάσισα να ασχοληθώ με τη φυσική καλλιέργεια. Έτσι ξεκίνησα να πειραματίζομαι αρχικά στο κτήμα του πατέρα μου και αργότερα στο πρώτο κτήμα έξι στρεμμάτων που απέκτησα μετά από το Ξυλόκαστρο Κοριθίας. Τα επόμενα δύο ήταν στην Κόστα Ρίκα (15 και 96 στρέμματα) και τέλος το τέταρτο όταν γύρισα στην Ελλάδα εννιά στρέμματα πριν το Ξυλόκαστρο. Αφαιρώντας τα ενδιάμεσα διαστήματα, όπου ήμουν σε πόλεις και άλλα μέρη, έζησα και εργάστηκα στα κτήματα μου εκτός δικτύου, για πάνω από 12 χρόνια. Μέσα στη βαθειά Φύση,αγκάλιασα έναν τρόπο ζωής σε αρμονία με αυτήν, καθώς μου παρείχε τη βάση για να ενσωματώσω την αναζήτησή μου για την αλήθεια στην καθημερινή μου αλληλεπίδραση μαζί της.  Έζησα εκεί τελείως μόνος σε αρμονία με το εσωτερικό μου περιβάλλον μέσα στην απόλυτη απλότητα.

Έτσι, με στόχο την αρμονική λειτουργικότητα και την αυτάρκεια, φύτεψα μεγάλη ποικιλία από οπωροφόρα, λαχανικά, δημητριακά και βότανα, χωρίς να έχω ποτέ προβλήματα με ασθένειες και έντομα. Αυτό συμβαίνει σε όλους όσους έχουν μια ενστικτώδη σύνδεση και συντονισμό με τη φύση, καλλιεργώντας σε ευθυγράμμιση με τις δυνάμεις της.

Επέστρεψα ξανά στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια το 1989-1990. Αυτή τη φορά ήμουν άρρωστος και δοκίμασα διαφορετικές εναλλακτικές θεραπείες αλλά τίποτα δεν λειτούργησε. Ενστικτωδώς άλλαξα τη διατροφή μου σε φυτοφαγική και αυτό είναι το μόνο που λειτούργησε χωρίς να πάρω κανένα φάρμακο, εναλλακτικό ή μη. Η μέθοδος που ακολούθησα ήταν της Ann Wigmore, τις αρχές δηλαδή του Ιπποκράτη «το φάρμακό σου η τροφή σου». Μετά από την Αμερική πήγα στην Κόστα Ρίκα όπου αγόρασα 15 στρέμματα (που εξακολουθώ να έχω) δίπλα στη ζούγκλα (στο μεγαλύτερο εθνικό πάρκο της Κεντρικής Αμερικής) και στη συνέχεια επέστρεψα στην Ελλάδα για μια σύντομη επίσκεψη. Στην επιστροφή, παρακολούθησα ένα σεμινάριο τριών εβδομάδων με ζωντανές τροφές (φύτρες) με την Ann Wigmore στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. Όταν επέστρεψα στην Κόστα Ρίκα, νοίκιασα ένα άδειο σπίτι κοντά στο κτήμα μου σε ένα χωριό εκτός δικτύου. Μη μπορώντας να μαγειρέψω χωρίς σόμπα, κατσαρόλες ή καυσόξυλα, κατέληξα να τρώω μόνο ωμά φρούτα και λαχανικά που τα αγόραζα στη λαϊκή, και τα έφερνα σπίτι μια ώρα με τα πόδια από κει που με άφηνε το λεωφορείο. Στην πραγματικότητα, δεν με πείραζε, καθώς συνήθισα τρώγοντας μόνο ωμά στη Βοστώνη. Λόγω της απορρόφησης της καθαρής ενέργειας της ζούγκλας και της υψηλής ενεργειακής αξίας των τροπικών φρούτων και λαχανικών, σε περίπου τρεις μήνες, πήρα 5 κιλά (ήμουν πολύ αδύνατος πριν), χτίζοντας μυϊκή μάζα με τη σκληρή σωματική εργασία που έκανα. Αυτή η εμπειρία ήταν μια ακόμη απόδειξη της αξίας της φύσης και της ζωτικότητας της ωμής τροπικής φυσικής τροφής. Στην παρούσα κατάστασή μου τώρα, λόγω κοινωνικών παραγόντων, είμαι ευέλικτος. Η διατροφή μου είναι φυτική, τρώω μικρές ποσότητες μαγειρεμένου φαγητού και μερικές φορές ειδικά όταν πρέπει να κάνω πολύ σκληρή σωματική εργασία, τρώω μόνο ωμά και κάνω διαλειμματική νηστεία. Αυτό μου δίνει περισσότερη δύναμη. Επίσης, δεν χρησιμοποιώ ουσίες, φάρμακα και διεγερτικά που επηρεάζουν τον νου και το σώμα, όπως ο καφές ή το αλκοόλ. Ούτε και κάποιο φάρμακο, συμπληρώματα σε χάπια, παυσίπονα ή αντιβιοτικά, και φυσικά, κανένα εμβόλιο που θα μπορούσε να επηρεάσει και να αλλάξει το DNA μου….

Καθώς διαφωνώ με την εκμετάλλευση και τη θανάτωση των ζώων, δεν είχα ποτέ σαρκοφάγα κατοικίδια που κυνηγούν άγρια ​​ζώα ή τρώνε κρέας, και που θα πρέπει να τα ευνουχήσω, ούτε εκτρέφω οικόσιτα ζώα για γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά και κρέας.  Κάποια στιγμή μόνο είχα ευτυχισμένες κότες χωρίς περίφραξη για αυγά για τα τρία μου παιδιά. Νομίζω πως αυτός είναι ο λόγος που τα άγρια ​​ζώα που αισθάνονται τον ήπιο χαρακτήρα μου, δεν με φοβούνται και με πλησιάζουν. Να ένα παράδειγμα από τα πολλά:

Ένα πουλί μπήκε στο δωμάτιό μου και προσπαθώντας να βγει χτύπησε στο παράθυρο και ζαλίστηκε, οπότε το έπιασα και το άφησα  έξω. Πέταξε και πήγε πάνω σε ένα κλαδί. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι ήταν εντάξει, κι έτσι πλησίασα και έβαλα το χέρι μου μπροστά του. Ανέβηκε στο δάχτυλό μου και άρχισα να του μιλάω. Κάποια στιγμή του είπα: το ξέρεις πως είσαι ελεύθερο να πετάξεις στον ουρανό; Εκείνη ήταν η στιγμή που πέταξε κι έφυγε.

Μια άλλη φορά, ένα μεγάλο σύννεφο ακρίδων κατέστρεφε τη γύρω περιοχή. Όταν έφτασαν στο κτήμα μου, τους είπα παιχνιδιάρικα: γλυκά μου πλασματάκια, έχω πολλά αγριόχορτα για να φάτε, αλλά αφήστε μου τα λαχανικά. Έτσι κι έγινε. Έφαγαν όλα τα αγριόχορτα και φύγανε.

Κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης παραμονής μου στη φύση, η προσαρμογή σε αυτήν, συνετέλεσε στο να βελτιωθούν σημαντικά οι δεξιότητες επιβίωσης και ο συντονισμός με αυτήν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ικανότητά μου να συντονιστώ με τον καιρό και να ενεργώ αναλόγως, να «διαβάζω» τη φύση για να αυξήσω τη γονιμότητα της, να αφυπνιστούν ραβδοσκοπικές ικανότητες με επιτυχία στην εύρεση του νερού στην ακριβή τοποθεσία και στο ακριβές βάθος, κλπ. Έβλεπα επίσης πολλά ασυνήθιστα φαινόμενα όπως μια ανοιξιάτικη παπαρούνα που άνθιζε όλο το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και το χειμώνα, ακόμη και κάτω από το χιόνι. Αποδίδω αυτά τα φαινόμενα σε πολλούς παράγοντες. Η εσωτερική εργασία είναι ο πρώτος, όπου αυτό που υπάρχει στο εσωτερικό αντανακλάται εξωτερικά με αποτέλεσμα να εναρμονίζεται η φύση. Ο άλλος παράγοντας είναι η ευθυγράμμιση με τους κύκλους της φύσης: ύπνος νωρίς, ξύπνημα νωρίς, μπάνιο με κρύο νερό, περπάτημα ξυπόλητος, καθαρός αέρας (ύπνος έξω ή με ανοιχτά παράθυρα τη νύχτα), φυσική, φυτική διατροφή με ανεπεξέργαστες τροφές κ.λπ.

Επειδή ο έμψυχος και ο άψυχος κόσμος είναι παροδικής φύσης, θα πρέπει να τους δώσουμε την κατάλληλη προσοχή, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Το να ζούμε σε συντονισμό με τη φύση σύμφωνα με το πρότυπό μας, βοηθάει στο να απολαμβάνουμε μια θετική ανθρώπινη εμπειρία με τέλεια υγεία και ιδιαίτερα στην ανάπτυξη των εσωτερικών μας ιδιοτήτων.

Στο κτήμα μου στην Ελλάδα, έφτιαξα μια λίμνη, ένα υδρόβιο οικοσύστημα, μια αρμονική συμβίωση από νούφαρα, υδρόβια φυτά, βατράχους, νερόφιδα, λιβελλούλες και ερωδιούς. Δίπλα, φύτεψα μπαμπού, ζαχαροκάλαμο και μπανάνες. (η φώτο στην αρχή)

Όσον αφορά την ενέργεια, είχα ένα μικρό φωτοβολταϊκό πάνελ για δυο λάμπες και για τη φόρτιση του κινητού. Λόγω της φυτικής διατροφής μου και της καλλιέργειας των τροφών μου, δεν χρειαζόμουν ψυγείο. Για να πλένω τα ρούχα, έφτιαξα ένα χειροκίνητο πλυντήριο με μανιβέλα. Έφτιαξα επίσης έναν ηλιακό θερμοσίφωνα για ζεστό νερό, και για μαγείρεμα και θέρμανση, μάζευα ξερά κλαδιά και πεσμένα δέντρα για καυσόξυλα (δεν έκοβα ποτέ δέντρα εκτός κι αν ήταν ξερά και στεγνά).

Η έμφυτη εφευρετικότητά μου με βοηθά πάντα να βρίσκω λύσεις σε πρακτικά ζητήματα που προκύπτουν στην καθημερινή ζωή. Ως αποτέλεσμα, έχω κάποια εμπειρία σε ξύλινες κατασκευές, επισκευές, συντήρηση, διακόσμηση, υδραυλικά, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, συστήματα άρδευσης κλπ. Οι ξύλινες κατασκευές που έχτισα στα κτήματά μου ήταν τετράγωνες καθώς και με 8, 10 και 12 πλευρές. Για την τελευταία (δωδεκάπλευρη) που ήταν το σπίτι μου στο κτήμα στην Κόστα Ρίκα, προσέλαβα έναν ξυλουργό για να με βοηθήσει. Έχω κάνει επίσης διάφορες εφευρέσεις για να διευκολύνω τη ζωή μου ζώντας στη φύση: ένα μηχανοκίνητο τετράτροχο ποδήλατο, μετατροπή αγροτικού μηχανήματος για πολλαπλές λειτουργίες, μηχανικό βαρούλκο για τράβηγμα κορμών, χειροκίνητο «σφυρί» για να καρφώνει μεταλλικές ράβδους (γωνίες και μπετόβεργες) στο έδαφος για περίφραξη, διάφορα αποδοτικά εργαλεία χειρός κήπου καλύτερα από τα συμβατικά, ένας ηλιακός αποξηραντήρας, κατασκευή μεγάλων σκηνών από καραβόπανο με ραπτομηχανή, κεριά κλπ.

Εκτός από τη ζωή μου στη φύση, έκανα επί έξι χρόνια εθελοντική εργασία σε κοινότητες, τόσο σε μεγάλες πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Είτε οι συγκυρίες της ζωής με οδηγούν να είμαι τελείως μόνος είτε ανάμεσα σε ανθρώπους σε πόλεις, είμαι μια χαρά.

Ως προς την εργασίες που έκανα πέρα από την ασχολία μου με τη Φύση, στο Σαν Φρανσίσκο διαχειρίστηκα ένα βιβλιοπωλείο, έκανα ανακαινίσεις και καθαρισμό σπιτιών, ήμουν διανομέας εφημερίδων σε όλη την πόλη και στα περίχωρα, και μεταπωλητής μεταχειρισμένων αντικειμένων στο fleamarket. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, ανέπτυξα στην Αθήνα μια σειρά προϊόντων υγιεινής διατροφής με 30 δικές μου συνταγές. Στην Ταϊλάνδη, δούλεψα για 4 μήνες σε δύο ΣΠΑ (κέντρα ευεξίας), στο ένα από τα οποία ήμουν vegan σεφ και στην Κόστα Ρίκα, βοηθούσα αλλοδαπούς να εγκατασταθούν εκεί. Σε μια περίπτωση, κάποιος μου ανέθεσε να φτιάξω το ξύλινο σπίτι του και να κάνω το σχεδιασμό και την ανάπτυξη του κτήματός του.

Η φυσική μου τάση είναι να διάγω μια ζωή εθελοντικής απλότητας. Δεν είχα ποτέ τηλεόραση, δεν ακούω πια μουσική (παρόλο που έχω ταλέντο, έπαιζα βιολί και συνέθετα τη δική μου μουσική) και δεν ασχολούμαι με εκπομπές, παραστάσεις, ταινίες, φωτογραφία, αθλήματα κ.λπ. Νιώθω φυσική πληρότητα, δεν έχω «ανάγκη» από ψυχαγωγία και δεν “χρειάζομαι” να μιμηθώ τους άλλους για να ταιριάξω κοινωνικά. Αντ ‘αυτού, δίνω ιδιαίτερη σημασία στην ποιότητα των σχέσεών μου με τους άλλους, επομένως τείνω να αναπτύσσω βαθιές φιλίες που ξεπερνούν τη ρηχή συντροφιά του «να κάνουμε παρέα για να διασκεδάζουμε». Δεν ενδίδω στον άκρατο καταναλωτισμό, αλλά προσπαθώ να έχω λίγα και καλής ποιότητας πράγματα που διαρκούν.

Έχω τρία αγόρια, ηλικίας 27, 32 και 34 ετών, με την πρώην γυναίκα μου, από την Κόστα Ρίκα. Βοήθησα στη γέννηση και των τριών. Οι δύο τελευταίοι γεννήθηκαν με τη βοήθεια μιας μαίας. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα το 2000 και τα παιδιά μας ήταν περίπου 2, 6 και 8 ετών, η γυναίκα μου και εγώ χωρίσαμε και τα μεγάλωσα μόνος μου επί έξι χρόνια στο κτήμα μου εκτός δικτύου. Το κτήμα αυτό το απέκτησα μετά την πώληση του κτήματός μου στην Κόστα Ρίκα . Τα παιδιά μου έμαθαν από μικρά να είναι πολύ ανεξάρτητα βοηθώντας με στο κτήμα και πηγαίνοντας στο σχολείο. Από τη γέννησή τους μέχρι την εφηβεία τους, δεν αρρώστησαν ποτέ, ούτε καν μια απλή γρίπη ή συνάχι, και ούτε έχουν εμβολιαστεί ποτέ. Μετά τον απογαλακτισμό τους στην Κόστα Ρίκα, δεν έφαγαν γαλακτοκομικά. Ζώντας εκεί σε σχεδόν 100% υγρασία και ομίχλη, κανένας από εμάς δεν αρρώστησε. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια προσαρμογής στον τόπο, έτρωγαν αυγά από τις κότες μας και ωμό κατσικίσιο γάλα και κεφίρ από έναν βοσκό (τότε είχαμε ψυγείο υγραερίου). Αυτή η φυσική ανατροφή βοήθησε τα παιδιά μου στη ζωή τους να τα καταφέρουν αρκετά καλά και είναι επιτυχημένα σε αυτό που κάνουν.

Μετά από έξι χρόνια μαζί τους, η πρώην γυναίκα μου ανέλαβε ξανά τον μητρικό της ρόλο στη φροντίδα των παιδιών, κι έτσι άρχισα να ταξιδεύω ξανά στην Ευρώπη, την Ασία και τη Λατινική Αμερική για μερικά χρόνια, μέχρι που πριν από τέσσερα χρόνια μετακόμισα κοντά στη θάλασσα στην Ιερισσό Χαλκιδικής. Τώρα, εδώ κι τρία χρόνια βρίσκομαι σε ένα χωριό στους πρόποδες των Τζουμέρκων στη Δυτική Ελλάδα, συνεχίζοντας τα πειράματά μου σε διάφορα κτήματα ενόσω προετοιμάζομαι για την έναρξη του έργου Χριγαία.